เราเคยแอบชอบรุ่นพี่ที่โรงเรียน ตอนนั้นก็เป็นบ้าเป็นหลังกับพี่เค้ามาก ลูกตื้อ ลูกอ้อนมาเต็ม รุกแรงแบบนาวเบิร์นเบบี้เบิร์น แต่สุดท้ายก็แฮ้วเด้อ.. เพราะพี่เค้าคบกับเพื่อนร่วมห้องเราเอง ตอนนั้นก็งงเหมือนกันว่าคนนั้นไปคบกันตอนไหน ทั้งๆที่ระหว่างนั้น เราก็ตื้อพี่เค้าในแชทอยู่ พอเหตุการณ์ผ่านไป สองคนนั้นก็เลิกกันตามท้องเรื่อง ในตอนนั้นเราก็ลดระดับจากชอบเป็นปลื้มๆแทน จนในที่สุดเหตุการณ์ที่เราไม่อยากให้เกิดมากที่สุดก็เกิดขึ้น
พี่เค้าเสียหลังจากวันเกิดของเขาเพียงสามวัน
ตอนนั้นเราร้องไห้ ซึมไปพักนึง คนที่รู้เรื่องก็คอยปลอบเสมอ จำคำพูดของพี้ได้ประโยคนึงว่า
"ถ้าเค้าอยู่แล้วทรมานจะรั้งเค้าไว้ทำไม"
นั้นสินะ คิดได้แบบนั้นก็เริ่มเข้าสู่โหมดปกติ และคิดว่าอีกเดี๋ยวก็คงลืม
ช่วงนั้นจำได้ว่าฝันเห็นพี่เค้ายิ้มให้ มันเป็นรอยยิ้มที่สวยมาก แล้วบอกกับเราประมาณว่า ไม่ต้องรอพี่แล้วนะ
มันเป็นคำพูดเดียวกันกับในแชท
ตอนนั้นจุก.. รู้สึกเหมือนจะยินดีก็ยินดีไม่สุด จะเสียใจก็เสียใจไม่สุด
รอยยิ้มนั้นมันเหมือนครั้งแรกที่เจอพี่เค้าเลย
เวลาผ่านไปใจคนก็เริ่มเปลี่ยนใช่มั้ย
ตอบคือใช่ พอผ่านไปเราก็มีไปชอบคนโน้นบ้างคนนี้บ้าง แต่ไม่ถึงขั้นรุกแรงแบบครั้งก่อน
พอผ่านไปก็เลิกชอบคนนี้แล้วเปลี่ยนเป้าหมาย
ตอนนั้นก็คิดชอบขำๆตามภาษาหญิงโสด
เมื่อเวลาเปลี่ยนคนเปลี่ยน แต่ใจเปลี่ยนด้วยหรือเปล่า?
นั้นสิ เรายอมรับเลยว่าในทุกๆเดือน-สองเดือน เราจะต้องเข้าไปทักแชทพี่แครอท(ขอแทนพี่เค้าว่าพี่แครอทนะคะ) ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าจะไม่มีวันที่พี่แครอทจะเปิดมันอ่าน หรือรับรู้ความรู้สึกของเราในตอนนั้นได้
ทุกครั้งที่เดินผ่านที่ๆมีเหตุการณ์ระหว่างเราสองคน เรามักจะนึกถึงแล้วยิ้มไปกับมัน ความรู้สึกในตอนนั้นเหมือนได้รับคำปลอบใจจากพี่แครอทอย่างไงไม่รู้
ฝนตก ก็นึกถึงวันที่เราวิ่งไปซื้อน้ำให้พี่แครอท โดยที่พี่เค้าไม่ได้ขอ
เห็นรถเมล์สายนั้น ก็นึกถึงตอนที่แอบไปดูพี่แครอทที่บ้าน เนียนๆถามทางไปบ้านพี่เค้าจนเจอ
ฟังเพลงที่เคยฟัง ก็นึกถึงฟีลตอนนั้นที่เราฟังเพลงอกหักมากๆเพราะช่วงนั้นมันขมซะเหลือเกิน
ทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับพี่แครอทก็มักจะทำให้เกิดความรู้สึกหลายๆอย่าง ทั้งอบอุ่น ทั้งสุข ทุกข์ และหดหู่
ในช่วงเวลาที่รู้สึกเหมือนมันว่างเปล่า ก็มักจะชอบทักแชทไปคุยกับพี่แครอท
เลื่อนอ่านข้อความเดิมๆซ้ำไปมาจนจำได้ขึ้นใจว่าพี่เค้าตอบมาว่าอะไร
แต่ผิดตรงที่ความรู้สึกมันต่างกัน อ่านครั้งแรกอาจจะอบอุ่นหัวใจ แต่พออ่านครั้งต่อไปมันกลับรู้สึกเศร้าแปลกๆ
แชทที่อ่านกี่รอบก็ไม่เบื่อ ยิ้มบ้าง เครืองบ้าง น้อยใจบ้าง แต่มันก็รู้สึกเหมือนว่าพี่แครอทยังอยู่
เหมือนว่าพี่เค้ากำลังอ่านข้อความของเรา เพียงแต่เค้าไม่สามารถจะตอบมันกลับมาได้
มันเป็นอย่านี้มาเรื่อยๆ จนถึงตอนนี้ เพื่อนๆคิดว่ามันคือความผูกพันหรือความคิดถึง?
มันคือความผูกพันหรือว่าความคิดถึงกันคะ
พี่เค้าเสียหลังจากวันเกิดของเขาเพียงสามวัน
ตอนนั้นเราร้องไห้ ซึมไปพักนึง คนที่รู้เรื่องก็คอยปลอบเสมอ จำคำพูดของพี้ได้ประโยคนึงว่า
"ถ้าเค้าอยู่แล้วทรมานจะรั้งเค้าไว้ทำไม"
นั้นสินะ คิดได้แบบนั้นก็เริ่มเข้าสู่โหมดปกติ และคิดว่าอีกเดี๋ยวก็คงลืม
ช่วงนั้นจำได้ว่าฝันเห็นพี่เค้ายิ้มให้ มันเป็นรอยยิ้มที่สวยมาก แล้วบอกกับเราประมาณว่า ไม่ต้องรอพี่แล้วนะ
มันเป็นคำพูดเดียวกันกับในแชท
ตอนนั้นจุก.. รู้สึกเหมือนจะยินดีก็ยินดีไม่สุด จะเสียใจก็เสียใจไม่สุด
รอยยิ้มนั้นมันเหมือนครั้งแรกที่เจอพี่เค้าเลย
เวลาผ่านไปใจคนก็เริ่มเปลี่ยนใช่มั้ย
ตอบคือใช่ พอผ่านไปเราก็มีไปชอบคนโน้นบ้างคนนี้บ้าง แต่ไม่ถึงขั้นรุกแรงแบบครั้งก่อน
พอผ่านไปก็เลิกชอบคนนี้แล้วเปลี่ยนเป้าหมาย
ตอนนั้นก็คิดชอบขำๆตามภาษาหญิงโสด
เมื่อเวลาเปลี่ยนคนเปลี่ยน แต่ใจเปลี่ยนด้วยหรือเปล่า?
นั้นสิ เรายอมรับเลยว่าในทุกๆเดือน-สองเดือน เราจะต้องเข้าไปทักแชทพี่แครอท(ขอแทนพี่เค้าว่าพี่แครอทนะคะ) ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าจะไม่มีวันที่พี่แครอทจะเปิดมันอ่าน หรือรับรู้ความรู้สึกของเราในตอนนั้นได้
ทุกครั้งที่เดินผ่านที่ๆมีเหตุการณ์ระหว่างเราสองคน เรามักจะนึกถึงแล้วยิ้มไปกับมัน ความรู้สึกในตอนนั้นเหมือนได้รับคำปลอบใจจากพี่แครอทอย่างไงไม่รู้
ฝนตก ก็นึกถึงวันที่เราวิ่งไปซื้อน้ำให้พี่แครอท โดยที่พี่เค้าไม่ได้ขอ
เห็นรถเมล์สายนั้น ก็นึกถึงตอนที่แอบไปดูพี่แครอทที่บ้าน เนียนๆถามทางไปบ้านพี่เค้าจนเจอ
ฟังเพลงที่เคยฟัง ก็นึกถึงฟีลตอนนั้นที่เราฟังเพลงอกหักมากๆเพราะช่วงนั้นมันขมซะเหลือเกิน
ทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับพี่แครอทก็มักจะทำให้เกิดความรู้สึกหลายๆอย่าง ทั้งอบอุ่น ทั้งสุข ทุกข์ และหดหู่
ในช่วงเวลาที่รู้สึกเหมือนมันว่างเปล่า ก็มักจะชอบทักแชทไปคุยกับพี่แครอท
เลื่อนอ่านข้อความเดิมๆซ้ำไปมาจนจำได้ขึ้นใจว่าพี่เค้าตอบมาว่าอะไร
แต่ผิดตรงที่ความรู้สึกมันต่างกัน อ่านครั้งแรกอาจจะอบอุ่นหัวใจ แต่พออ่านครั้งต่อไปมันกลับรู้สึกเศร้าแปลกๆ
แชทที่อ่านกี่รอบก็ไม่เบื่อ ยิ้มบ้าง เครืองบ้าง น้อยใจบ้าง แต่มันก็รู้สึกเหมือนว่าพี่แครอทยังอยู่
เหมือนว่าพี่เค้ากำลังอ่านข้อความของเรา เพียงแต่เค้าไม่สามารถจะตอบมันกลับมาได้
มันเป็นอย่านี้มาเรื่อยๆ จนถึงตอนนี้ เพื่อนๆคิดว่ามันคือความผูกพันหรือความคิดถึง?