"พวกคุณ" น่ะเหรอ คำที่เหมาะสมที่สุดสำหรับพวกคุณก็คือคำว่า พากันไปผุดไปเกิดเหอะ
อุดมการณ์
อ้างกันจัง อวดกันจริง แต่อยู่ไหนล่ะ ?
พวกคุณเคยแสดงอุดมการณ์อะไรให้เห็น ?
สลิ่มนำเสนอข้อมูลขยะ บิดเบือน เชียร์ ชื่นชอบ สะใจกับความไม่ยุติธรรมในเรื่องราวต่าง ๆ
พวกคุณเคยเข้าไปแย้ง ไปนำเสนอข้อมูลที่เป็นธรรม นำเสนอข้อเท็จจริงเพื่อต่อสู้ให้สาธารณะแห่งนี้เห็นไหม
เรื่องความไม่ชอบธรรมทางการเมืองต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในช่วงสิบปีที่ผ่านมา
พวกคุณเคยเข้าไปแสดงความเห็นคัดค้านด้วยข้อมูล หลักคิด และแสดงให้เห็นถึงความชอบธรรมอะไรไหม
เห็นเอาแต่ทำเท่โหยหวนเรื่องเหตุผล แต่ไม่เคยทำตัวมีเหตุผล
อวดอ้างเรื่องอุดมการณ์ แต่ไม่เคยแสดงออกถึงอุดมการณ์อะไรเลย
วุฒิภาวะในการเล่นบอร์ด
ยิ่งกว่าเด็ก ไร้วุฒิภาวะไปทุกเรื่อง
หลงเพ้อว่าพวกตัวเองเป็นส่วนสำคัญของบอร์ด ทั้งที่ก็พวกแค่สมองเด็กกลุ่มหนึ่งเท่านั้น
ไอ้การบอกว่ารักกัน ช่วยกันแบบไม่ลืมหูลืมตาน่ะ มันวุฒิภาวะเด็กวัยรุ่น
ไม่ใช่คนมีครอบครัว มีการงาน มีวุฒิภาวะ ที่มีมุมมองเรื่องความเป็นเพื่อนคนละมุมกับวัยรุ่น
กระทู้หลายกระทู้ ไม่ควรดันขึ้นแนะนำ แต่ก็ทำกัน เพียงเพราะแค่อยากแสดงความรักเพื่อน สนับสนุนเพื่อน
เป็นเรื่องตลกปนสมเพช มากกว่าที่จะเป็นเรื่องส่งเสริมเพื่อน เพราะหลายกระทู้เป็นเรื่องราวไร้สาระ
ยิ่งบรรดากระทู้ก็อปแปะทั้งหลาย ยิ่งสะท้อนให้เห็นความตื้นเขินทางความรู้ ความคิด
เหมือนเกิดมาเพิ่งได้เรียนได้รู้ เพิ่งเคยเห็น
อ้างโอ่ นำความรู้มาให้เพื่อนสมาชิก
โธ่ พวกคุณเองน่ะ อ่านกระทู้ที่พวกคุณก็อปมาแปะแค่ไหนกันเชียว
ไม่จำเป็นเลย ในโลกยุคแค่คลิกก็เห็นนี่ ไม่จำเป็นต้องนำความรู้อะไรมาให้ใครเลย
ยกเว้น หากเป็นเรื่อง How To
โลกยุคนี้ ใครอยากรู้อะไรเพื่อนำไปใช้ แค่คลิก ทุกอย่างก็ปรากฎ
ไม่ใช่โลกยุคต้องอ่าน ต้องศึกษา ต้องจำ เพื่อนำไปใช้ในโอกาสจำเป็นอีกต่อไปแล้ว
โลกยุคที่ไม่ต้องเรียนหนังสือ ก็สามารถมีความรู้มากมายมหาศาลได้
ยุคก่อน ต้องท่องสูตรคูณเอาเป็นเอาตาย
แต่ยุคนี้ มีเครื่องมือที่เร็วกว่าการท่องสูตรคูณ สูตรคูณกลายเป็นศาสตร์ที่เรียกได้ว่า แทบจะตายไปแล้ว
โลกยุคนี้ เป็นโลกยุคที่ต้องเรียนรู้เกี่ยวกับ How To
สองคูณสอง ทำไมเป็นสี่ เป็นสี่เพราะอะไร ไม่ใช่ยุคท่องสองสองสี่อีกต่อไป
เรื่องราว ประวัติศาสตร์ นิวนิยาย ฯลฯ ไม่จำเป็นต้องก็อปมาแปะให้อ่าน
เพราะใครอยากอ่านก็สามารถคลิกอ่านได้เองอยู่แล้ว
แต่ควรนำเสนอว่า เรื่องราว ประวัติศาสตร์ นวนิยาย ฯลฯ นั้น
มีนัยยะ มีสิ่งควรพิจารณา วิเคราะห์ เปรียบเทียบ วิจารณ์ถึงปรากฎการณ์นั้น ๆ มากกว่า
เพื่อให้เกิดการแตกกอต่อยอดทางความคิด ความรู้
ไม่ใช่ก็อปมาแปะแล้วทำผยองว่า นำเสนอความรู้แก่คนอื่น
หลงยุค ไซเบอร์แล้ว ยังเอาวิธีการนกแก้วนกขุนทองมาใช้
เป็นแค่การอยากได้ความสำคัญ อยากได้การยอมรับ
ดันทู้ขึ้นแนะนำ เพื่อตอบสนองอัตตาพวกตนเท่านั้นเอง
หาใช่มีกึ๋น มีความแหลมคมทางความรู้ความคิด
อวดรู้ ทั้งที่คลิกจากกูเกิ้ลมาโพสต์แท้ ๆ
แน่จริงก็อ่าน ขบคิด ขัดเกลา กลั่นกรองออกมาเป็นกระทู้สิ ไม่ใช่ก็อปแปะ
ห้องการเมือง ใกล้จะเป็นห้องกูเกิ้ล หรือห้องวิกิพีเดียเข้าไปทุกทีแล้ว ยังเพ้อกันอยู่ได้ว่า ทำในสิ่งเหมาะสม
มันไม่ใช่องค์ความรู้ แต่คือการลอกคนอื่นมาอวดรู้เอาดีใส่ตัวเท่านั้นเอง
อุปาทานหมู่
ปกติของเว็บบอร์ดก็คือ ใครอยากเล่นแบบไหน อะไร ยังไง ทำไป มีกฎ กติกา วางกรอบกำหนดไว้อยู่แล้ว
พวกตัวเองยังสนุกสนานกันในมุมที่พวกเองรู้สึก แล้วคนอื่นเขาจะสนุกสนานเฮฮาในมุมของเขาบ้างจะผิดอะไร
แต่เพราะอุปาทาน เพ้อหลงว่าพวกตัวเองคือความถูกต้อง มีอำนาจความเป็นพวก
ติติงคนอื่น เรียกร้องต่อคนอื่น เอาแต่โหยหวนอยากให้บอร์ดเป็นไปตามที่พวกตัวเองอยากให้เป็น
นึกว่าพวกตัวเองมีดีอะไรยังงั้นเหรอ นึกว่าเป็นคนกลุ่มใหญ่ที่มีอิทธิพลอย่างนั้นเหรอ
ทั้งที่ช่วงนี้
ในแต่ละวัน บอร์ดมีเพื่อนสมาชิกที่เข้ามาเล่น มาอ่าน มาแสดงความเห็น ถึงห้าสิบถึงร้อยคนหรือเปล่าไม่รู้
เลยเพ้อหนัก ว่าพวกตัวเองมีอิทธิพลคับบอร์ด
จึงกล้าที่จะแสดงความไม่เห็นด้วยในสิ่งที่พวกตัวเองไม่ชอบ ไม่พอใจ
โดยไม่คำนึงว่า กำลังระรานสิทธิเสรีภาพคนอื่นอยู่
เวลาได้เปรียบ มาม่ากันสนุกสนาน แต่เวลาโดนมาม่าเข้าบ้าง โหยหวนทันทีว่า ไม่เอามาม่า ๆ
อุปาทานว่าพวกตัวเองทำอะไรดีหมด ถูกหมด จนไม่รู้ตัวว่าทำผิดทิศผิดทางอยู่ทุกวัน
อวตาร
พวกคุณอวตารกันเป็นดอกเห็ด ทั้งเพศผู้ ทั้งเพศเมีย อวตารกันหน้าตาเฉย ทำไม่รู้ไม่ชี้หน้าตาเฉย ตั้งแต่ปี 58
เริ่มต้นด้วยการอวตารเพื่อฟอกขาวให้ลูกพี่ ต่อด้วยการอวตารเพื่อด่าสลิ่ม
ต่อมา คงนึกว่าการอวตารคือวิธีที่ฉลาด เลยเล่นกันยกแก๊ง จากด่าสลิ่มก็อวตารด่าคนที่ไม่พอใจ ไม่ชอบหน้า
แสดงอาการทางจิตถึงขั้นอวตารอวยตัวเอง อวยพวกตัวเอง อวตารเพื่อกดกิ๊ฟ อวตารมาเพื่อให้เห็นว่าพวกมีมาก
บางคนมีล็อคอินนับสิบ
ไม่รู้สึกอายตัวเอง หรืออายเพื่อนสมาชิกสักนิดหรือไง
ตั้งกระทู้กันเอง อวยกันเอง แล้วใช้ล็อคอินอวตารโหวตขึ้นแนะนำ
เพ้อเรื่องต่อสู้ ไม่รู้ต่อสู้กับใคร เห็นแต่ต่อสู้กับคนที่พวกตัวเองไม่ชอบเท่านั้น
อย่างภาพ คห.นี้ ที่ไอ้หมวยฉายชัดให้เห็นความไร้เหตุผล ขาดวุฒิภาวะของพวกคุณ
วันหนึ่ง สาวเหลือน้อยเหน็บแนมสลิ่ม ฝูงลิงก็แห่เชียร์
แต่พอวันหนึ่ง สาวเหลือน้อยไปกระทบลูกพี่ "เทพบุตร" เข้า
ก็กลายเป็นคนไร้วุฒิภาวะ ไล่เข้าวัด เป็นพฤติกรรมที่น่ารังเกียจสะอิดสะเอียน ลืมตัว
พฤติกรรมของพวกคุณนี่แหละ ทำลายบอร์ดแห่งนี้ ไม่ใช่คนอื่น
บอร์ดการเมือง ธรรมชาติคือความขัดแย้ง ถกเถียง เห็นต่าง เสียดสี เหน็บแนม
จะมีเหตุผล จะไร้เหตุผล ก็คือธรรมชาติ คือวัฒนธรรมของบอร์ดการเมือง
แต่พวกคุณทำตัวกระแดะดัดจริต ไม่มีสำนึกเรื่องการเมือง
จะมาทำให้ห้องการเมืองกลายเป็นห้องอะไรไม่รู้ อ้างยกระดับ อ้างคุณภาพ แต่พวกตัวเองไร้คุณภาพกันทั้งแก๊ง
กล้าไหมที่จะแสดงความเห็นว่า สิบปีที่ผ่านมา บ้านเมืองเราผิดพลาดอะไรไปบ้าง
ความผิดพลาดนั้นกำลังพาเราเดินไปสู่จุดใด เราจะแก้ไขอย่างไร หาทางออกยังไง
หรือทำได้แค่เล่นลิเกหาพวกเล่นพวกทำเป็นมีความสำคัญไปวัน ๆ เท่านั้น
ที่สำคัญสุด
พวกคุณใช้การเล่นพวกทำลายวัฒนธรรมอันดีงามของห้องราชดำเนิน
เมื่อก่อน มีทติ้ง คือการเชื้อเชิญเพื่อนสมาชิกทั้งบอร์ด ไม่ว่าแดง เหลือ สลิ่ม เชิญหมด
หรือหากมีเรื่องราวความสูญเสีย ก็จะแสดงความเห็นใจ เสียใจ กันทั้งบอร์ดไม่เลือกข้างเลือกฝ่าย
มีเรื่องราวน่ายินดี ก็แสดงมุทิตาจิตกันหมด มีงานบุญงานกุศล ก็ร่วมกันหมด
แต่เพียงเพราะความเป็นพวก ไม่ชอบฝ่ายโน้น ไม่ชอบคนนั้น
พวกคุณก็ทำลายวัฒนธรรมอันดีของห้องราชดำเนินจนป่นปี้อย่างไม่มีสำนึก
สำหรับพวกคุณ คำว่า ไร้วุฒิภาวะ ควรหันหน้าเข้าวัดขัดเกลาสำนึก ตัดหางปล่อยวัด ยังน้อยไป
ที่เหมาะที่สุดสำหรับพวกคุณ ก็คือ
พากันไปผุดไปเกิดเหอะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เพิ่งกลับมาจากริมทะเล หมดแรง ด่าได้ไม่ค่อยดี ต่ำกว่ามาตรฐานการด่าของหล่อขวัญ
ไว้บำรุงร่างกายพักฟื้นสักสองสามวัน ด่าใหม่ ให้มันส์กว่านี้
ชิ ๆ ตัวต้นเหตุทำให้ด่าไม่คล่องอย่างเคย "เธอ" ผู้ดูดเลือดเนื้อข้าเมื่อคืน กลิ้งขำอยู่ข้าง ๆ นี่
แบบนี้ ต้องลงโทษ

"เธอ" บอกว่ายอมหล่อทุกอย่าง เพราะมือหล่อขาวเนียนกว่า
กระทู้เปิดผนึกถึง "คนบางพวก" ................ โดย ตระกองขวัญ ผู้บุปผากำลังเบ่งบานกลางลานใจ
อุดมการณ์
อ้างกันจัง อวดกันจริง แต่อยู่ไหนล่ะ ?
พวกคุณเคยแสดงอุดมการณ์อะไรให้เห็น ?
สลิ่มนำเสนอข้อมูลขยะ บิดเบือน เชียร์ ชื่นชอบ สะใจกับความไม่ยุติธรรมในเรื่องราวต่าง ๆ
พวกคุณเคยเข้าไปแย้ง ไปนำเสนอข้อมูลที่เป็นธรรม นำเสนอข้อเท็จจริงเพื่อต่อสู้ให้สาธารณะแห่งนี้เห็นไหม
เรื่องความไม่ชอบธรรมทางการเมืองต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในช่วงสิบปีที่ผ่านมา
พวกคุณเคยเข้าไปแสดงความเห็นคัดค้านด้วยข้อมูล หลักคิด และแสดงให้เห็นถึงความชอบธรรมอะไรไหม
เห็นเอาแต่ทำเท่โหยหวนเรื่องเหตุผล แต่ไม่เคยทำตัวมีเหตุผล
อวดอ้างเรื่องอุดมการณ์ แต่ไม่เคยแสดงออกถึงอุดมการณ์อะไรเลย
วุฒิภาวะในการเล่นบอร์ด
ยิ่งกว่าเด็ก ไร้วุฒิภาวะไปทุกเรื่อง
หลงเพ้อว่าพวกตัวเองเป็นส่วนสำคัญของบอร์ด ทั้งที่ก็พวกแค่สมองเด็กกลุ่มหนึ่งเท่านั้น
ไอ้การบอกว่ารักกัน ช่วยกันแบบไม่ลืมหูลืมตาน่ะ มันวุฒิภาวะเด็กวัยรุ่น
ไม่ใช่คนมีครอบครัว มีการงาน มีวุฒิภาวะ ที่มีมุมมองเรื่องความเป็นเพื่อนคนละมุมกับวัยรุ่น
กระทู้หลายกระทู้ ไม่ควรดันขึ้นแนะนำ แต่ก็ทำกัน เพียงเพราะแค่อยากแสดงความรักเพื่อน สนับสนุนเพื่อน
เป็นเรื่องตลกปนสมเพช มากกว่าที่จะเป็นเรื่องส่งเสริมเพื่อน เพราะหลายกระทู้เป็นเรื่องราวไร้สาระ
ยิ่งบรรดากระทู้ก็อปแปะทั้งหลาย ยิ่งสะท้อนให้เห็นความตื้นเขินทางความรู้ ความคิด
เหมือนเกิดมาเพิ่งได้เรียนได้รู้ เพิ่งเคยเห็น
อ้างโอ่ นำความรู้มาให้เพื่อนสมาชิก
โธ่ พวกคุณเองน่ะ อ่านกระทู้ที่พวกคุณก็อปมาแปะแค่ไหนกันเชียว
ไม่จำเป็นเลย ในโลกยุคแค่คลิกก็เห็นนี่ ไม่จำเป็นต้องนำความรู้อะไรมาให้ใครเลย
ยกเว้น หากเป็นเรื่อง How To
โลกยุคนี้ ใครอยากรู้อะไรเพื่อนำไปใช้ แค่คลิก ทุกอย่างก็ปรากฎ
ไม่ใช่โลกยุคต้องอ่าน ต้องศึกษา ต้องจำ เพื่อนำไปใช้ในโอกาสจำเป็นอีกต่อไปแล้ว
โลกยุคที่ไม่ต้องเรียนหนังสือ ก็สามารถมีความรู้มากมายมหาศาลได้
ยุคก่อน ต้องท่องสูตรคูณเอาเป็นเอาตาย
แต่ยุคนี้ มีเครื่องมือที่เร็วกว่าการท่องสูตรคูณ สูตรคูณกลายเป็นศาสตร์ที่เรียกได้ว่า แทบจะตายไปแล้ว
โลกยุคนี้ เป็นโลกยุคที่ต้องเรียนรู้เกี่ยวกับ How To
สองคูณสอง ทำไมเป็นสี่ เป็นสี่เพราะอะไร ไม่ใช่ยุคท่องสองสองสี่อีกต่อไป
เรื่องราว ประวัติศาสตร์ นิวนิยาย ฯลฯ ไม่จำเป็นต้องก็อปมาแปะให้อ่าน
เพราะใครอยากอ่านก็สามารถคลิกอ่านได้เองอยู่แล้ว
แต่ควรนำเสนอว่า เรื่องราว ประวัติศาสตร์ นวนิยาย ฯลฯ นั้น
มีนัยยะ มีสิ่งควรพิจารณา วิเคราะห์ เปรียบเทียบ วิจารณ์ถึงปรากฎการณ์นั้น ๆ มากกว่า
เพื่อให้เกิดการแตกกอต่อยอดทางความคิด ความรู้
ไม่ใช่ก็อปมาแปะแล้วทำผยองว่า นำเสนอความรู้แก่คนอื่น
หลงยุค ไซเบอร์แล้ว ยังเอาวิธีการนกแก้วนกขุนทองมาใช้
เป็นแค่การอยากได้ความสำคัญ อยากได้การยอมรับ
ดันทู้ขึ้นแนะนำ เพื่อตอบสนองอัตตาพวกตนเท่านั้นเอง
หาใช่มีกึ๋น มีความแหลมคมทางความรู้ความคิด
อวดรู้ ทั้งที่คลิกจากกูเกิ้ลมาโพสต์แท้ ๆ
แน่จริงก็อ่าน ขบคิด ขัดเกลา กลั่นกรองออกมาเป็นกระทู้สิ ไม่ใช่ก็อปแปะ
ห้องการเมือง ใกล้จะเป็นห้องกูเกิ้ล หรือห้องวิกิพีเดียเข้าไปทุกทีแล้ว ยังเพ้อกันอยู่ได้ว่า ทำในสิ่งเหมาะสม
มันไม่ใช่องค์ความรู้ แต่คือการลอกคนอื่นมาอวดรู้เอาดีใส่ตัวเท่านั้นเอง
อุปาทานหมู่
ปกติของเว็บบอร์ดก็คือ ใครอยากเล่นแบบไหน อะไร ยังไง ทำไป มีกฎ กติกา วางกรอบกำหนดไว้อยู่แล้ว
พวกตัวเองยังสนุกสนานกันในมุมที่พวกเองรู้สึก แล้วคนอื่นเขาจะสนุกสนานเฮฮาในมุมของเขาบ้างจะผิดอะไร
แต่เพราะอุปาทาน เพ้อหลงว่าพวกตัวเองคือความถูกต้อง มีอำนาจความเป็นพวก
ติติงคนอื่น เรียกร้องต่อคนอื่น เอาแต่โหยหวนอยากให้บอร์ดเป็นไปตามที่พวกตัวเองอยากให้เป็น
นึกว่าพวกตัวเองมีดีอะไรยังงั้นเหรอ นึกว่าเป็นคนกลุ่มใหญ่ที่มีอิทธิพลอย่างนั้นเหรอ
ทั้งที่ช่วงนี้
ในแต่ละวัน บอร์ดมีเพื่อนสมาชิกที่เข้ามาเล่น มาอ่าน มาแสดงความเห็น ถึงห้าสิบถึงร้อยคนหรือเปล่าไม่รู้
เลยเพ้อหนัก ว่าพวกตัวเองมีอิทธิพลคับบอร์ด
จึงกล้าที่จะแสดงความไม่เห็นด้วยในสิ่งที่พวกตัวเองไม่ชอบ ไม่พอใจ
โดยไม่คำนึงว่า กำลังระรานสิทธิเสรีภาพคนอื่นอยู่
เวลาได้เปรียบ มาม่ากันสนุกสนาน แต่เวลาโดนมาม่าเข้าบ้าง โหยหวนทันทีว่า ไม่เอามาม่า ๆ
อุปาทานว่าพวกตัวเองทำอะไรดีหมด ถูกหมด จนไม่รู้ตัวว่าทำผิดทิศผิดทางอยู่ทุกวัน
อวตาร
พวกคุณอวตารกันเป็นดอกเห็ด ทั้งเพศผู้ ทั้งเพศเมีย อวตารกันหน้าตาเฉย ทำไม่รู้ไม่ชี้หน้าตาเฉย ตั้งแต่ปี 58
เริ่มต้นด้วยการอวตารเพื่อฟอกขาวให้ลูกพี่ ต่อด้วยการอวตารเพื่อด่าสลิ่ม
ต่อมา คงนึกว่าการอวตารคือวิธีที่ฉลาด เลยเล่นกันยกแก๊ง จากด่าสลิ่มก็อวตารด่าคนที่ไม่พอใจ ไม่ชอบหน้า
แสดงอาการทางจิตถึงขั้นอวตารอวยตัวเอง อวยพวกตัวเอง อวตารเพื่อกดกิ๊ฟ อวตารมาเพื่อให้เห็นว่าพวกมีมาก
บางคนมีล็อคอินนับสิบ
ไม่รู้สึกอายตัวเอง หรืออายเพื่อนสมาชิกสักนิดหรือไง
ตั้งกระทู้กันเอง อวยกันเอง แล้วใช้ล็อคอินอวตารโหวตขึ้นแนะนำ
เพ้อเรื่องต่อสู้ ไม่รู้ต่อสู้กับใคร เห็นแต่ต่อสู้กับคนที่พวกตัวเองไม่ชอบเท่านั้น
อย่างภาพ คห.นี้ ที่ไอ้หมวยฉายชัดให้เห็นความไร้เหตุผล ขาดวุฒิภาวะของพวกคุณ
วันหนึ่ง สาวเหลือน้อยเหน็บแนมสลิ่ม ฝูงลิงก็แห่เชียร์
แต่พอวันหนึ่ง สาวเหลือน้อยไปกระทบลูกพี่ "เทพบุตร" เข้า
ก็กลายเป็นคนไร้วุฒิภาวะ ไล่เข้าวัด เป็นพฤติกรรมที่น่ารังเกียจสะอิดสะเอียน ลืมตัว
พฤติกรรมของพวกคุณนี่แหละ ทำลายบอร์ดแห่งนี้ ไม่ใช่คนอื่น
บอร์ดการเมือง ธรรมชาติคือความขัดแย้ง ถกเถียง เห็นต่าง เสียดสี เหน็บแนม
จะมีเหตุผล จะไร้เหตุผล ก็คือธรรมชาติ คือวัฒนธรรมของบอร์ดการเมือง
แต่พวกคุณทำตัวกระแดะดัดจริต ไม่มีสำนึกเรื่องการเมือง
จะมาทำให้ห้องการเมืองกลายเป็นห้องอะไรไม่รู้ อ้างยกระดับ อ้างคุณภาพ แต่พวกตัวเองไร้คุณภาพกันทั้งแก๊ง
กล้าไหมที่จะแสดงความเห็นว่า สิบปีที่ผ่านมา บ้านเมืองเราผิดพลาดอะไรไปบ้าง
ความผิดพลาดนั้นกำลังพาเราเดินไปสู่จุดใด เราจะแก้ไขอย่างไร หาทางออกยังไง
หรือทำได้แค่เล่นลิเกหาพวกเล่นพวกทำเป็นมีความสำคัญไปวัน ๆ เท่านั้น
ที่สำคัญสุด
พวกคุณใช้การเล่นพวกทำลายวัฒนธรรมอันดีงามของห้องราชดำเนิน
เมื่อก่อน มีทติ้ง คือการเชื้อเชิญเพื่อนสมาชิกทั้งบอร์ด ไม่ว่าแดง เหลือ สลิ่ม เชิญหมด
หรือหากมีเรื่องราวความสูญเสีย ก็จะแสดงความเห็นใจ เสียใจ กันทั้งบอร์ดไม่เลือกข้างเลือกฝ่าย
มีเรื่องราวน่ายินดี ก็แสดงมุทิตาจิตกันหมด มีงานบุญงานกุศล ก็ร่วมกันหมด
แต่เพียงเพราะความเป็นพวก ไม่ชอบฝ่ายโน้น ไม่ชอบคนนั้น
พวกคุณก็ทำลายวัฒนธรรมอันดีของห้องราชดำเนินจนป่นปี้อย่างไม่มีสำนึก
สำหรับพวกคุณ คำว่า ไร้วุฒิภาวะ ควรหันหน้าเข้าวัดขัดเกลาสำนึก ตัดหางปล่อยวัด ยังน้อยไป
ที่เหมาะที่สุดสำหรับพวกคุณ ก็คือ พากันไปผุดไปเกิดเหอะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้