คือขอพื้นที่ระบายหน่อยนะครับผมเสียอารมณ์มาเลยณ.ตอนนี้ คือผมคุยกับผญ.คนนึงได้2อาทิตย์แล้ววันนี้เขาเป็นคนเอ่ยปากเองว่าจะนัดเจอผมไปกินข้าวด้วยกัน ผมก็ตกลงไม่มีปัญหา นัดกันตั้งแต่เมื่อวาน แล้วทีนี้พอมาวันนี้ผมก้เตรียมตัวอาบน้ำแต่งตัว ซึ่งเขานัดผมออกมา9โมงเช้า ผมก็คุยกันเขาบอกว่าเดี๋ยวจะออกไป ให้ผมออกไปรอก่อนเดี๋ยวอาบน้ำแต่งตัวตะรีบตามออกไป ด้วยความที่ผมมันโง่ผมก็จึงออกมารอ ถึ่งที่นัดหมาย9โมง10นาที ทีนี้พอ9.30น.ผมก้เลยทักแชทหาแต่เขาไม่ตอบผม ผมก็คิดว่าคงอาบน้ำแต่งตัวอยู่มั้งก้ไม่คิดอะไรพอทีนี้10.00น.ผมเริ่มแปลกใจแล้วเอ้ะทำไมไม่ตอบผม เลยทักไปก็เงียบอีก ผมก้งงๆแล้ว เพราะว่าบ้านของเขากับที่นัดหมายมันห่างกันแค่3-4กิโลเอง ด้วยความที่ผมคิดบวกอีก ผมก็คิดว่านางคงแต่งหน้าแต่งตัวนานเดี๋ยวคงออกมา พอทีนี้10.30 ก็ไร้วี่แววผมเลยทั้งทักหาทั้งโทรตามก็ไม่ตอบผม โทรไปสายก็ว่าง ผมก็ได้แต่นั่งรอจนถึง11.30น. ก็ไม่มีท่าทีที่จะติดต่อมาเลย ผมเลยเปิดดูมือถือ พระเจ้า อยู่ดีๆเขาก็บล็อคแชทบล็อคเฟสผม พอโทรไปก็ปิดเครื่อง คือผมเสียอารมณ์มากครับ บ้านผมก็ไม่ใช่ใกล้ๆด้วย ห่างจากที่นัดหมาย50กิโล ผมก็ได้แต่อารมเสียแล้วกลับบ้าน
ปล.ตอนที่ผมคุยกับเธอคือคุยแบบสนิทสนมกันไม่มีโกรธเกียจเคืองกันนะครับ ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่นัดเจอกัน แล้วเธอก็ทำแบบนี้กับผม คือมันทุเรศเกินไปมั้ยครับ
นัดแบบนี้ทุเรศมั้ยครับ
ปล.ตอนที่ผมคุยกับเธอคือคุยแบบสนิทสนมกันไม่มีโกรธเกียจเคืองกันนะครับ ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่นัดเจอกัน แล้วเธอก็ทำแบบนี้กับผม คือมันทุเรศเกินไปมั้ยครับ