พ่อแม่ไม่เคยเข้าใจ

สวัสดีค่ะ พี่ๆทุกคน วันนี้หนูขอพื้นที่ในนี้เป็นการระบายความรู้สึกหน่อยนะค้ะ ระบายกับใครไม่เลย ที่บ้านมีแต่คนในร้าย คนที่ไม่เข้าใจเรา
  สวัสดีค้ะเราอายุ14 เราไม่มีพ่อ พ่อเราเสียตอนที่เรายังไม่เกิด ส่วนแม่เราก็ทิ้งเราไห้อยู่กับลุงกับป้าตอนนั้นเราอยุเพียง2เดือนเอง เราอยู่กับเขามาตั้ง13ปีแล้วและพี่ชายที่เป็นลูกของลุงและป้า
ก็ชอบด่าเราทำร้ายเราบ้าง บางทีก็มีมุมน่ารักแบบคนอื่นเขา(แต่น้อย)ส่วนลุงกับป้าบางทีก้มีมุมดีๆบ้าง บางทีเริ่องราวหลายๆอย่างก็ไม่น่าจดจำ เพราะมันทำให้เราคิดไม่อยากมีชีวิตต่อ เรื่องร้ายๆเกิดกับเราบ่อยมากในชัวิตเรารอความที่จะเป็นอิสระ เพราะลุงกับป้าไม่เคยเข้าใจ ลุงจะเป็นคนที่ใส่ใจเราเล็กน้อย ส่วนป้า โคตรจะใจร้ายกับเรามากด่าเราแต่ละทีด่าแบบโคตรเจ็บที่เด็กอายุ14ที่จะต้องมารับฟังเรื่องร้ายเช่น อีเด็ก อี อยู่ไหนกับใครไม่ได้หรอก รีบๆกินยาตายไปซะ!! เป็นคุณคุณจะรับคำพูดแบบนี้ได้ไหม คำพูดที่พูดออกมาทำไห้เรารู้สึกว่า แม่เอาหนูเกิดมาทำไม แม่เอาหนูเกิดมาแม่ก็ไม่ดูแลหนู ทำไมไม่ฆ่าหนูตายไปเลย จะได้ไม่ต้องเอามาทรมารแบบนี้ มันรู้สึกเจ็บปวด
เราฝันอยากมีครอบครัวที่อบอุ่นใส่ใจเราแต่นี่ไม่เลย เราตั้งใจเรียนนะ ตอนม.1เราได้เกรดดีพอสมควร พอมาม.1เทอม2เกรดต่ำลงมาก เพราะตอนน้นไม่ตั้งใจเรียนเลนตอนมาม.2เกรดตั้งโคตรๆและม.2เทอม2เรารู้สึกว่าเราควรจะตั้วใจเรียนแล้วว่ะเพื่อลุงกับป้า เราก้ตั้งใจเรียนมาตลอด ตามงานครบเราก้ทำได้ได้นะ การเรียนแต่ล้ะอย่างเราจะบอกลุงกับป้าตลอดแต่เขาเมินใส่เรา ไม่สนใจสิ่งที่เราบอกมันเหมือนไม่มีคสามหมายกับเขาเลยรู้สึกน้อยใจ ต้องมานั่งร้องไห้เสียใจ มานั่งเก้บกดอะไรหลายอย่างๆ เหตุการณ์ตอนเราเป็นเด็กเราต้องวิ่งหนีป้าเพราะเขาเอาไม้กวาด จาน อิฐ มาปาเรา เราร้องไห้ไปด้วยวิ่งหนีไปด้วย ไปหลบตรงต้นชะอม เราเจอเรื่องราวแบบนี้ตอนที่เรายังเด็กอยู่เลย คือทำไมเราทำผิดเขาควรที่จะตักเตือนเรา แต่ไม่ ลงมืออย่าวเดียว
   เราอยากให้ลุงกับป้าเข้าใจเราบ้าง ใจเขาใจเรา เราอาจจะ ในสายตาเขา แต่ในใจเราโคตรอยากจะดูแล อยากจะทำหน้าที่ที่ลูกไห้ดีที่สุดเราไม่รู้ว่าอนาคตข้างหน้าเราจะได้เรียนต่อหรือป่าวเจาบอกว่า อีกหน่อยก็จะไม่ส่งเรียนแล้ว ส่งเรียนไปก็ไม่มีประโยชน์  เห้อ! ต้องมานั่งรับฟัวเรื่องราวร้ายๆ แล้วเก็บมานั่งร้องไห้แบบเดิมซ้ำๆ
เบื่อชีวิตที่มีแต่คนรังแก อยากมีคนเข้าใจเราบ้าง ปัญหาครอบครัวมาที่เราแถบอยากจะขาดใจตายต้องรับมือไห้ทัน เหนื่อยเนาะที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้
  เหตุการณ์มีเยอะม่กอยากแชร์ไห้พี่ๆทุกคนฟัง คือเราเป็นคนชอบเที่ยวนะ ตอนนั้นเราเที่ยวบ่อยมากจนโดนด่า ด่านู้นด่านี่ พอมาวันนี้อยู่แต่บ้านไม่ได้ไปไหนเลย. เราขอลุงกับป้าไปเที่ยวเขาก้ไม่ไห้ พอไม่ไห้ไปก้ด่าเราอีก ชีวิตนี้จะได้ไปไหนมั่ง อยากมีอิสระ อยากมีชีวิตเป็นของตัวเอง ไม่อยากไห้ใครมากดดัน
  เหตุการณ์ที่2 คือป้าเขาชวนเราไปข้างนอกเราก้ไปแต่งตัว เราแค่เปลี่ยนเสือกางเกงยังใงก็ต้องเสร้จก่อนป้าอยู่แล้ว สักพักป้าพูดขค้นมาว่า แม้เรื่องเที่ยวนี่เสร้จก่อนเลยนะ แรดดจิงๆ ไม่ได้เลยเรื่องเที่ยวไวมาก พอตั้งช้าก็บ่น แต่งเร้วก็ด่า เมื่อไรเขาจะเข้าใจเราบ้าง เบื่อมากมาย เหนื่อยสุด!!
   เหตุการณ์ที่3เราล้ม แต่ไม่เป็นไรมากหรอกล้มในซอย แต่ลุงกับป้าซ้ำเติมเราอ้ะ เขาเป็นห่วงรถมากกว่าเราอ้ะ เราเดินไปร้องไห้ไป แค่รถล้มต้องด่าเราขนาดนี้เลยหรอเช่น ขี่รถ ไรของ รถถลอกหมดอะไรบลาๆ  เหนื่อยมาก ท้อ แถยอยากจะไม่มีชีวิตอยู่เลย มันเหนื่อยมาก ที่จะต้องมารับอะไรที่โหดร้าย
  #อยากถามทุกคนว่าทำยังใงลุงกับป้าจะเข้าใจความรู้สึกขอวเราบ้างเขาด่าเรามาเขาไม่แคร์ความรู้สึกเราเลย ทำยังใงดี???
#หนูอยากมีชีวิตที่Happy บ้าง
  #ที่เล่ามาทั้วหมดเป็นความจริงไม่ได้สร้างภาพ ถ้ามายืนอยู่ที่จุดของหนูทุกคนจะเข้าใจว่าชีวิตของมันโคตร