สวัสดีค่ะ ชื่อ ช่างมันเถอะค่ะไม่สำคัญ คือเรามาเรียนทีต่างประเทศ(ไม่ขอบอกนะค่ะว่าประเทศอะไร) มันมีให้เรียนห้องแรกเริ่มแล้วค่อยไปเข้าห้องจริงๆ ตอนนี้ อายุ สิบเจ็ดคะ ม สี่ค่ะ แต่ในที่นั้นมัน ม สาม เราก็เรียน เรียนไปได้สัก หกเดือน คุณครูก็ให้ลองไปเรียนกับห้องจริงๆที่เราต้องไปเรียนด้วย มันมี คลาส A B
ค่ะ พละก็เรียนกับ A ส่วน การช่างเรียนกับB วันอังคารเราก็ได้เรียนกับ คลาสB เรายังพูดไม่ค่อยรู้เรื่ิองหรอกค่ะ ยัง งงๆอยู่ พูดไรกันอะ ประมาณนี้ พอเราเข้ามาในห้องช่างไม้ ก็แบบ เห็นคนมองมา เขินค่ะ เขินสุดๆ ไม่ชอบเป็นจุดเด่น เลยทำหน้านิ่งเก็บใบหน้าแดงๆของตัวเองแล้วนั่ง ที่ๆใกล้ที่สุดเลยค่ะ คุณครูยังไม่มาอีก เฮ้อ สักพักก็มีคนมาทัก เป็นคนที่หน้าหวานๆ บอกว่า เธอๆเพื่อนเราชอบเธออ่ะ ไอเราก็รู้ค่ะว่าแบบเอ่อเค้าแค่แกล้งเพื่อนเค้าไง แล้วเพื่อนคนหน้าหวานก็มาแล้วบอก เล่นไรของญาญ่า คนหน้าหวานชื่อญาญ่าสินะ เหมาะจะเป็นเคะ จริงๆ แค่กๆ นั้นละ เราก็พอฟังรู้เรื่อง ก็หัวเราะแห้งๆตอบ แล้วเค้าก็ไปกัน เราก็มองรอบๆห้อง เห็น ญาญ่ากับคนๆนั้น ดูเหมือนคนๆนั้นจะชื่อจอนสัน มีความมั่นใจ เป็นที่รักของเพื่อน ยิ้มช่างเจิดจ้าจริงๆ มันช่างน่าอิจฉาจริงๆ แต่ข้อดีก็คือหล่อ เหมาะจะเป็นเมะ อะแฮ่มๆ ต่อค่ะ เราก็ไม่ได้ไรมากถึงจะเขินกับ ความหล่อของจอนสันก็เถอะ จอนสันเป็นคนหัวฟู แต่มันดูมีสเนห์มากค่ะ ไม่รู้สิ เราก็ได้รู้ว่า จอนสัน นั่งข้างหลังเรา เราก็เกร็งอะ คนหล่ออยู่ข้างหลัง พอๆเลิกบ้า เราก็นั่งเกร็งทั้งชั่วโมงเลยค่ะ หลังจากนั้นก็เรียนตามปกติ เลิกเรียนไปสถานีรถไฟ เราก็เจอจอนสันค่ะ คือจอนสันเห็นเราด้วยแต่ก็ไม่ไร เราเลยเดินห่างๆ กลัวเค้าเห็นเราหน้าแดง แบบ แบดบอยเยสๆ แบดบอยสุดโก้ย เราก็แอบมองเค้าค่ะ รู้ว่าเค้าอยู่สถานีไหน แต่ไม่รู้ว่าบ้านอยู่ไหน ยังไม่อยากเป็นสโต๊กเกอร์ค่ะ...พอกลับบ้านเราก็ฝันเห็นเอ่ออ อืม จอนสันกับญาญ่าจูบกันค่ะ ร้องลั่นบ้านเลย ม่ายยยยยยยยยยย เรารู้สึกใจเต้นมากเลยค่ะเวลาเห็นหน้าจอนสัน พอวันต่อมาเราก็ ลอบสังเกต สโต๊กเกอร์นิดๆหน่อยๆ ทำให้ได้รู้อะไรมาเยอะเลยค่ะ อย่างเช่น ชอบสีขาวมากกว่าสีดำ แต่ก็ชอบสีเขียว บ้านอยู่ที่... เป็นคนง่ายๆกินอะไรก็ได้ เป็นตัวโจกประจำกลุ่ม ร่าเริ่งเสมอแต่บางทีเราก็สังเกตเห็นเค้าทำหน้าเศร้า ฮึกเศร้าแทน เกิดวันที่ เอ่อ ช่างมันเถอะค่ะ แถมยังมีคนชอบเยอะอีก ศัตรูหัวใจเยอะค่ะ จากที่สังเกตก็ประมาณ2-3คน ที่แน่ใจชัวร์ๆ เห็นมองแต่จอนสัน หงุดหงิดเบาๆค่ะ บางทีก็แอบหลุดอย่างเช่น คือเพื่อนมันบังมองไม่ถนัดไง ก็บอกให้ขยับหน่อย ครูก็ถามว่า ส่องหนุ่มที่ไหนหรอ เรานี่สะดุ้งเลยค่ะ เรายังไม่กล้าพูดกับเค้าเลยสักคำ เอาแต่มอง มอง และก็มองค่ะ ถึงจะจินตรนาการว่า ญาญ่ากับจอนสันได้กันแล้ว รู้สึกสาววายครอบงำ ไงไม่รู้ค่ะ เวลาเค้าเตะตัวกัน เราไปไม่เป็นเลย เราจะอกหักเพราะผู้ชายได้กันเองหรอ+....+ เราไม่กล้าพอที่จะไปคุยด้วย ตอนนี้ก็ได้แต่มองมา 2ปีแล้วค่ะ บางทีเราก็แอบเห็นเค้ามองมาทางเราด้วยค่ะ แต่แบบไม่อยากหลงตัวเอง เค้าอาจจะมองเพื่อนเราก็ได้ อกหักแบบสมบรูณ์แบบ หรือป่าวค่ะ ฮือออ
แอบชอบคนที่ไม่เคยคุยกันที่ต่างประเทศ
ค่ะ พละก็เรียนกับ A ส่วน การช่างเรียนกับB วันอังคารเราก็ได้เรียนกับ คลาสB เรายังพูดไม่ค่อยรู้เรื่ิองหรอกค่ะ ยัง งงๆอยู่ พูดไรกันอะ ประมาณนี้ พอเราเข้ามาในห้องช่างไม้ ก็แบบ เห็นคนมองมา เขินค่ะ เขินสุดๆ ไม่ชอบเป็นจุดเด่น เลยทำหน้านิ่งเก็บใบหน้าแดงๆของตัวเองแล้วนั่ง ที่ๆใกล้ที่สุดเลยค่ะ คุณครูยังไม่มาอีก เฮ้อ สักพักก็มีคนมาทัก เป็นคนที่หน้าหวานๆ บอกว่า เธอๆเพื่อนเราชอบเธออ่ะ ไอเราก็รู้ค่ะว่าแบบเอ่อเค้าแค่แกล้งเพื่อนเค้าไง แล้วเพื่อนคนหน้าหวานก็มาแล้วบอก เล่นไรของญาญ่า คนหน้าหวานชื่อญาญ่าสินะ เหมาะจะเป็นเคะ จริงๆ แค่กๆ นั้นละ เราก็พอฟังรู้เรื่อง ก็หัวเราะแห้งๆตอบ แล้วเค้าก็ไปกัน เราก็มองรอบๆห้อง เห็น ญาญ่ากับคนๆนั้น ดูเหมือนคนๆนั้นจะชื่อจอนสัน มีความมั่นใจ เป็นที่รักของเพื่อน ยิ้มช่างเจิดจ้าจริงๆ มันช่างน่าอิจฉาจริงๆ แต่ข้อดีก็คือหล่อ เหมาะจะเป็นเมะ อะแฮ่มๆ ต่อค่ะ เราก็ไม่ได้ไรมากถึงจะเขินกับ ความหล่อของจอนสันก็เถอะ จอนสันเป็นคนหัวฟู แต่มันดูมีสเนห์มากค่ะ ไม่รู้สิ เราก็ได้รู้ว่า จอนสัน นั่งข้างหลังเรา เราก็เกร็งอะ คนหล่ออยู่ข้างหลัง พอๆเลิกบ้า เราก็นั่งเกร็งทั้งชั่วโมงเลยค่ะ หลังจากนั้นก็เรียนตามปกติ เลิกเรียนไปสถานีรถไฟ เราก็เจอจอนสันค่ะ คือจอนสันเห็นเราด้วยแต่ก็ไม่ไร เราเลยเดินห่างๆ กลัวเค้าเห็นเราหน้าแดง แบบ แบดบอยเยสๆ แบดบอยสุดโก้ย เราก็แอบมองเค้าค่ะ รู้ว่าเค้าอยู่สถานีไหน แต่ไม่รู้ว่าบ้านอยู่ไหน ยังไม่อยากเป็นสโต๊กเกอร์ค่ะ...พอกลับบ้านเราก็ฝันเห็นเอ่ออ อืม จอนสันกับญาญ่าจูบกันค่ะ ร้องลั่นบ้านเลย ม่ายยยยยยยยยยย เรารู้สึกใจเต้นมากเลยค่ะเวลาเห็นหน้าจอนสัน พอวันต่อมาเราก็ ลอบสังเกต สโต๊กเกอร์นิดๆหน่อยๆ ทำให้ได้รู้อะไรมาเยอะเลยค่ะ อย่างเช่น ชอบสีขาวมากกว่าสีดำ แต่ก็ชอบสีเขียว บ้านอยู่ที่... เป็นคนง่ายๆกินอะไรก็ได้ เป็นตัวโจกประจำกลุ่ม ร่าเริ่งเสมอแต่บางทีเราก็สังเกตเห็นเค้าทำหน้าเศร้า ฮึกเศร้าแทน เกิดวันที่ เอ่อ ช่างมันเถอะค่ะ แถมยังมีคนชอบเยอะอีก ศัตรูหัวใจเยอะค่ะ จากที่สังเกตก็ประมาณ2-3คน ที่แน่ใจชัวร์ๆ เห็นมองแต่จอนสัน หงุดหงิดเบาๆค่ะ บางทีก็แอบหลุดอย่างเช่น คือเพื่อนมันบังมองไม่ถนัดไง ก็บอกให้ขยับหน่อย ครูก็ถามว่า ส่องหนุ่มที่ไหนหรอ เรานี่สะดุ้งเลยค่ะ เรายังไม่กล้าพูดกับเค้าเลยสักคำ เอาแต่มอง มอง และก็มองค่ะ ถึงจะจินตรนาการว่า ญาญ่ากับจอนสันได้กันแล้ว รู้สึกสาววายครอบงำ ไงไม่รู้ค่ะ เวลาเค้าเตะตัวกัน เราไปไม่เป็นเลย เราจะอกหักเพราะผู้ชายได้กันเองหรอ+....+ เราไม่กล้าพอที่จะไปคุยด้วย ตอนนี้ก็ได้แต่มองมา 2ปีแล้วค่ะ บางทีเราก็แอบเห็นเค้ามองมาทางเราด้วยค่ะ แต่แบบไม่อยากหลงตัวเอง เค้าอาจจะมองเพื่อนเราก็ได้ อกหักแบบสมบรูณ์แบบ หรือป่าวค่ะ ฮือออ