เกลียดตัวเองที่ไปหลงรัก

ผมไม่เคยรักใครจนอายุ 30
มี ผ ญ เรียน ป โท ที่หลงรัก เป็นคนน่ารัก ผมชอบคุยกับเธอ ชอบนิสัยเธอ ชอบช่วยเหลือเธอในเวลาที่เธอขอร้อง ผมมักจะปฏิเสธเธอไม่ได้ เธอมองผมเป็นแค่เพื่อน
เธอเป็นคนที่ฉลาด หัวสูง พ่อของเธอ ดร. อีกทั่งเธอมักเป็นคนที่เชื่อฟังพ่อ แม่เสมอ
เธอบอกกับผมว่า ผ ช พ่อจะเป็นคนเลือกให้
แล้ววันหนึ่ง ได้คุยไลน์ เธอก็ได้พบคนที่ใฝ่ฝัน ผ ช ที่เป็นข้าราชการ ฑูต หน้าตาดี ฉลาด อีกทั่ง เป็นที่ชื่นชอบของพ่อเธอด้วย
ผมได้แต่แสดงความยินดี ให้กำลังใจ ส่งเสริมให้เธอเจอผู้ชายที่ดี ผู้ชายที่ perfect สำหรับเธอ
นะตอนนี้ผมมีความรู้สึกว่า เจ็บมากๆ ตรงหัวใจ ใจหาย ทรมานเหลือเกิน มันคงเป็นความรู้สึกอกหักใช่ไหมครับ และก็คงเป็นรักแรกของผม
และเวลานี้ผมเกลียดตัวเองมากๆ ที่ไปมีความรัก ไปชอบเธอ ทำให้ทุกวันก็คิดถึงแต่เธอ ทั้งที่รู้อยู่ว่าเธอมีคนที่ปลื้มแล้ว

มีใครพอกำจัดความรู้สึกนี้ได้มั้ย ทรมาณมากๆ เวลาที่คุยผู้ชายที่เธอชอบ แต่ผมก็ต้องทนฟังไป แม้จะเจ็บแค่ไหน ผมก็จะเชียร์เธอเสมอ