สวัสดีครับ ผมเข้ามาห้อง จตุจักร บ่อยๆ เพราะเป็นคนชอบต้นไม้และสัตว์เลี้ยง แม้ไม่ค่อยได้ตั้งและตอบกระทู้ในห้องนี้สักเท่าไหร่ แต่ทุกครั้งที่เห็นกระทู้เกี่ยวกับสุนุขและแมวไร้เจ้าของก็ให้หดหู่ใจ ... ปัญหาโลกแตกของสังคมไทยอีกอย่างหนึ่งที่แก้ไม่ได้สักที
คนไทยใจบุญ ขี้สงสาร แต่ขาดความรับผิดชอบอย่างมากต่อส่วนรวมในแทบจะทุกเรื่อง ... การเลี้ยงสัตว์ทิ้งๆขว้างๆแบบไร้สำนึกทำให้มีหมาแมวไร้บ้านไร้เจ้าของอยู่กระจัดกระจายจำนวนหลายล้านตัวในทุกชุมชนของประเทศ แม้จะมีอาหารจากกองขยะ เศษอาหารจากร้านอาหารหรือจากผู้ใจบุญจะเอาไปเทให้กินประทังชีวิต แต่ก็อยู่ก็ไม่สุข ตายก็ไม่ตายง่ายๆ แถมหลายๆกรณีก็สร้างความเดือดร้อนสูญเสียให้กับมนุษย์อีกไม่น้อย เช่น ทำให้เกิดอุบัติเหตุบนท้องถนน ทำร้ายสัตว์และคนที่ผ่านเข้าไปในอาณาเขต เป็นพาหะแพร่เชื้อโรคร้ายอย่างพิษสุนัขบ้า ... ปัญหานี้ดูว่าจะแก้ไขไม่ได้เลยเพราะคนไทยบางส่วนมี่ใจบุญช่วยเหลือแบบ "ช่วยไม่สุด" ... สงสาร แต่ไม่รับผิดชอบ ... มีแค่อาหารที่เอาไปเลี้ยงด้วยความเวทนา แต่ไม่ได้ดูแลทำวัคซีน ไม่ได้จับทำหมันเลยมีการแพร่ขยายลูกหลานกันไม่รู้จบ ไม่มีผู้รับผิดชอบเมื่อไปทำร้ายหรือทำให้คนอื่นเดือดร้อน แต่หากมีคนจะมาจัดการก็ต่อต้าน อ้างความเมตตาสงสาร ฯลฯ
แม้จะมีองค์กร หรือกลุ่มผู้คนที่พยายามให้ความช่วยเหลือจากใจที่มีกุศล แต่ก็ยังไม่เพียงพอและไม่ใช่การแก้ปัญหาที่ต้นเหตุ ... ในเมื่อมีกฏหมายคุ้มครองสัตว์เลี้ยง ก็ควรต้องมี "กฎหมายควบคุมผู้เลี้ยงหรือเจ้าของ" ด้วยเช่นกัน เพราะจะเป็นการแก้ปัญหาที่ตรงจุดกว่า ... การขึ้นทะเบียนเพื่อการจัดทำข้อมูล GIS เกียวกับสัตว์เลี้ยง จะเป็นการควบคุมจำนวนของสัตว์เลี้ยงจรจัดได้ดีในระดับหนึ่ง เพราะสามารถระบุตัวเจ้าของหรือผู้รับผิดชอบเพื่อการลงโทษกับผู้ที่เลี้ยงแล้วไม่ดูแลและละเลยจนสร้างความเดือดร้อนให้กับผู้อื่น เอาโทษอย่างหนักกับคนที่เอาหมาแมวไปปล่อย ... ส่วนที่มีอยู่ในก็ค่อยๆช่วยกันบริหารจัดการ มีศูนย์กักกันเพื่อดูแลสัตว์เลี้ยงจรจัดเหล่านี้อย่างเป็นมาตราฐาน ใช้งบประมาณทั้งจากรัฐและเอกชนในรูปแบบการบริจาค(ลดภาษีได้) ... ต้นแบบที่ดีก็มีให้ปฏิบัติเช่น "ศูนย์รักษ์สุนัขหัวหิน" ที่สามารถแก้ไขปัญหาสุนัขจรและเป็นธนาคารเลือดสุนัข จากพระเมตตาของในหลวง รัชกาลที่ 9 ที่ อ.หัวหิน จ.ประจวบคีรีขันธ์
.
.
.
.
ผมเป็นคนหนึ่งที่ชอบเลี้ยงสุนัขมาก ... ตอนเด็กโดนกัดก็ไม่เข็ด โตขึ้นมายิ่งให้คลั่งไคล้ เลี้ยงมาหลายรุ่นโดยไม่ได้จำเพาะเจาะจงว่าต้องเป็นพันธุ์แท้พันธุ์ดี แค่สุนัขพันธุ์ทางที่เก็บมาเลี้ยงดูแล รู้สึกกับเขาอย่างเพื่อนที่พูดไม่ได้แต่ มีความรู้สึก มีชีวิตจิตใจ ... อยากให้คนไทยเลี้ยงสุนัขและแมวแล้วต้องมีความรับผิดชอบ ไม่ใช่ปล่อยเป็นภาระของสังคมอย่างที่เห็นและเป็นอยู่นี้
.
สุนัขและแมวจรจัด ... ความเมตตาที่ไร้ความรับผิดชอบ
คนไทยใจบุญ ขี้สงสาร แต่ขาดความรับผิดชอบอย่างมากต่อส่วนรวมในแทบจะทุกเรื่อง ... การเลี้ยงสัตว์ทิ้งๆขว้างๆแบบไร้สำนึกทำให้มีหมาแมวไร้บ้านไร้เจ้าของอยู่กระจัดกระจายจำนวนหลายล้านตัวในทุกชุมชนของประเทศ แม้จะมีอาหารจากกองขยะ เศษอาหารจากร้านอาหารหรือจากผู้ใจบุญจะเอาไปเทให้กินประทังชีวิต แต่ก็อยู่ก็ไม่สุข ตายก็ไม่ตายง่ายๆ แถมหลายๆกรณีก็สร้างความเดือดร้อนสูญเสียให้กับมนุษย์อีกไม่น้อย เช่น ทำให้เกิดอุบัติเหตุบนท้องถนน ทำร้ายสัตว์และคนที่ผ่านเข้าไปในอาณาเขต เป็นพาหะแพร่เชื้อโรคร้ายอย่างพิษสุนัขบ้า ... ปัญหานี้ดูว่าจะแก้ไขไม่ได้เลยเพราะคนไทยบางส่วนมี่ใจบุญช่วยเหลือแบบ "ช่วยไม่สุด" ... สงสาร แต่ไม่รับผิดชอบ ... มีแค่อาหารที่เอาไปเลี้ยงด้วยความเวทนา แต่ไม่ได้ดูแลทำวัคซีน ไม่ได้จับทำหมันเลยมีการแพร่ขยายลูกหลานกันไม่รู้จบ ไม่มีผู้รับผิดชอบเมื่อไปทำร้ายหรือทำให้คนอื่นเดือดร้อน แต่หากมีคนจะมาจัดการก็ต่อต้าน อ้างความเมตตาสงสาร ฯลฯ
แม้จะมีองค์กร หรือกลุ่มผู้คนที่พยายามให้ความช่วยเหลือจากใจที่มีกุศล แต่ก็ยังไม่เพียงพอและไม่ใช่การแก้ปัญหาที่ต้นเหตุ ... ในเมื่อมีกฏหมายคุ้มครองสัตว์เลี้ยง ก็ควรต้องมี "กฎหมายควบคุมผู้เลี้ยงหรือเจ้าของ" ด้วยเช่นกัน เพราะจะเป็นการแก้ปัญหาที่ตรงจุดกว่า ... การขึ้นทะเบียนเพื่อการจัดทำข้อมูล GIS เกียวกับสัตว์เลี้ยง จะเป็นการควบคุมจำนวนของสัตว์เลี้ยงจรจัดได้ดีในระดับหนึ่ง เพราะสามารถระบุตัวเจ้าของหรือผู้รับผิดชอบเพื่อการลงโทษกับผู้ที่เลี้ยงแล้วไม่ดูแลและละเลยจนสร้างความเดือดร้อนให้กับผู้อื่น เอาโทษอย่างหนักกับคนที่เอาหมาแมวไปปล่อย ... ส่วนที่มีอยู่ในก็ค่อยๆช่วยกันบริหารจัดการ มีศูนย์กักกันเพื่อดูแลสัตว์เลี้ยงจรจัดเหล่านี้อย่างเป็นมาตราฐาน ใช้งบประมาณทั้งจากรัฐและเอกชนในรูปแบบการบริจาค(ลดภาษีได้) ... ต้นแบบที่ดีก็มีให้ปฏิบัติเช่น "ศูนย์รักษ์สุนัขหัวหิน" ที่สามารถแก้ไขปัญหาสุนัขจรและเป็นธนาคารเลือดสุนัข จากพระเมตตาของในหลวง รัชกาลที่ 9 ที่ อ.หัวหิน จ.ประจวบคีรีขันธ์
.
.
.
.
ผมเป็นคนหนึ่งที่ชอบเลี้ยงสุนัขมาก ... ตอนเด็กโดนกัดก็ไม่เข็ด โตขึ้นมายิ่งให้คลั่งไคล้ เลี้ยงมาหลายรุ่นโดยไม่ได้จำเพาะเจาะจงว่าต้องเป็นพันธุ์แท้พันธุ์ดี แค่สุนัขพันธุ์ทางที่เก็บมาเลี้ยงดูแล รู้สึกกับเขาอย่างเพื่อนที่พูดไม่ได้แต่ มีความรู้สึก มีชีวิตจิตใจ ... อยากให้คนไทยเลี้ยงสุนัขและแมวแล้วต้องมีความรับผิดชอบ ไม่ใช่ปล่อยเป็นภาระของสังคมอย่างที่เห็นและเป็นอยู่นี้
.