ก่อนอื่นต้องบอกว่าผมไม่เหมือนคนปกติ ผมป่วยทางจิต
เข้าเรื่องเลยแล้วกัน ผมเรียนมหาลัยทีดังด้านวิศวกรรม ผมเรียน 3 ปีครึ่ง เกรดผมก็ 2.5 นิดๆ ผมต้องมาแบกรับภาระต่างๆ กับคู่โปรเจคผม ทั้งตัวงานทีทำคนเดียว และเอกสารทีทำคนเดียวเกือบทั้งหมด และวิชาหนึ่งทีเปิดพิเศษให้กับคนทีจบไว ผมก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ทีต้องคู่กับคู่โปรเจคคนนี้ ผมต้องมาทำคนเดียวตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา ส่วนทีผมบอกว่าทำคนเดึยวนี้ ไอ้คู่โปรเจคคนนี้วันๆ มันก็มานั่งเล่นคอมกับโทรศัพท์มาแต่สแกนนิ้วมือให้ เพื่อนสนิทผมบอกผมว่า ก็ไม่แบ่งงานให้ไอ้คู่โปรเจคคนนี้ ผมอึดอัดมากกับคำนี้ เพราะผมแบ่งงานไปงานก็ไม่เสร็จไม่เคยสนใจอะไร ขนาดวันนี้ใกล้ส่งเล่มดำมันก็ไม่เคยจะถามผมว่างานถึงไหนแล้ว ผมไปล่าลายเซ็นอาจารย์ชอบถามว่าคู่โปรเจคไปไหน วันๆ มันโพสแต่ในกลุ่มแฟชั่นยอดฮิตรับซื้อ ขาย resellของพวกนี้ เมื่อตอนส่งงานวิชาทีเปิดพิเศษเพื่อนสนิทผมบอกให้ผมยอมไอ้คู่โปรเจคคนนี้เพื่อให้จบไปด้วยกัน เพื่อนสนิทคนนี้มันบอกกับผมว่ามันน่าจะรู้แล้วและปรับปรุงตัว แต่วันนี้ใกล้ส่งเล่มดำอีกไม่กี่วัน ผมอดหลับอดนอนมาหลายคืนทั้งเครียดวิตกกังวลว่างานจะเสร็จไม่ทันตั้งแต่โปรเจค1 ยันโปรเจค2 ถ้าใครเคยเรียน 3ปีครึ่งด้านนี้จะรู้ว่ามันหนักมากตอนปี3 เทอม2 ไหนจะต้องมาเรียนไหนจะต้องทำโปรเจคคนเดียว ตลอด 2 เดือนทีผ่านมาเจอปัญหาชีวิตต่างๆนาๆ ทำให้อาการทางจิตผมก็แย่ลงทุกวัน เมือต้นเดือนทีแล้วพยายามฆ่าตัวตายแต่ไม่สำเร็จ เพราะผมส่งไลน์ไปลาพ่อกับแม่ ทำให้แม่ผมโทรหาป้าเจ้าของหอพาไปล้างท้อง หลังจากนั้นแม่ผมส่งผมไปรักษาตัวทีโรงพยายามแห่งหนึ่ง อยู่ได้ประมาณ 2 อาทิตย์ ผมคุยกับหมอว่าถ้าไม่ตายยังมีหน้าทีต้องทำ+กับผมพยายามทำตัวร่าเริง และไม่เศร้าเพื่อให้หมอ ให้ผมกลับมาทำหน้าที่ต่อ หมอนัดดูอาการ ทุกอาทิตย์ อาการผมก็ไม่ดีขึ้นเลย มีความคิดอยากตายตลอดและอารมณ์มันเศร้าตลอด หมออยากให้ผมพักทีโรงพยาบาล แต่ผมดื้อรั้นทีจะต้องทำหน้าทีให้สำเร็จก่อน หมอก็เชื่อมั่นในตัวผมและให้กำลังผมว่าคุณทำได้ แต่เมือ 3 วันก่อนผมมีความคิดเบื่อโลก และเริ่มเข้าใจโลกมากขึ้น ว่าทุกข์คือชีวิต ดับชีวิตเท่ากับดับทุกข์ ผมมองดูคนทีดิ้นรนเพื่อจะมีชีวิต กู้เงินนอกระบบมาค้าขาย และลาออกจากงานเพื่อเอาเงินมาทำธุรกิจกับหลานจนเจ๋ง ผมอยากรู้เหมือนว่าคนพวกนี้ทำไมเค้าถึงพยายามทีจะมีชีวิตอยู่ ในเมื่อทุกสิ่งบนโลกนี้ต่างสมมุติขึ้นเช่นศาสนา อำนาจของผู้ใหญ่คนโต และกฎหมาย แต่เมื่อ 3 วันก่อนถึงเวลาที่กำหนดเวลาไว้ก่อนจะฆ่าตัวตาย ผมได้ไปคุยกับเพื่อนคนสนิทรู้จักกันตั้งแต่ ม.1 จนถึงปัจจุบัน เวลาผมมีปัญหาอะไรจะคุยกับเธอคนนี้ ผมจับใจความได้ การมีชีวิตทำให้เรามีค่าของความเป็นคน ทำให้ผมสับสนในความคิดมากว่าเราควรจะทำมันต่อดีไหม มาถึงตรงนี้ผมก็ขอโทษผู้อ่านทีนอกเรื่องมาเล่าเกี่ยวกับเรื่องทีไม่เกี่ยวกับหัวข้อ
ขอถามว่า ควรทำอย่างไรกับคู่โปรเจคผมคนนี้ ผมควรจะบอกอาจารย์ดีไหมหรือปล่อยให้จบไปด้วยกัน
ขอระบายชีวิตเลือกคู่โปรเจคผิด
เข้าเรื่องเลยแล้วกัน ผมเรียนมหาลัยทีดังด้านวิศวกรรม ผมเรียน 3 ปีครึ่ง เกรดผมก็ 2.5 นิดๆ ผมต้องมาแบกรับภาระต่างๆ กับคู่โปรเจคผม ทั้งตัวงานทีทำคนเดียว และเอกสารทีทำคนเดียวเกือบทั้งหมด และวิชาหนึ่งทีเปิดพิเศษให้กับคนทีจบไว ผมก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ทีต้องคู่กับคู่โปรเจคคนนี้ ผมต้องมาทำคนเดียวตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา ส่วนทีผมบอกว่าทำคนเดึยวนี้ ไอ้คู่โปรเจคคนนี้วันๆ มันก็มานั่งเล่นคอมกับโทรศัพท์มาแต่สแกนนิ้วมือให้ เพื่อนสนิทผมบอกผมว่า ก็ไม่แบ่งงานให้ไอ้คู่โปรเจคคนนี้ ผมอึดอัดมากกับคำนี้ เพราะผมแบ่งงานไปงานก็ไม่เสร็จไม่เคยสนใจอะไร ขนาดวันนี้ใกล้ส่งเล่มดำมันก็ไม่เคยจะถามผมว่างานถึงไหนแล้ว ผมไปล่าลายเซ็นอาจารย์ชอบถามว่าคู่โปรเจคไปไหน วันๆ มันโพสแต่ในกลุ่มแฟชั่นยอดฮิตรับซื้อ ขาย resellของพวกนี้ เมื่อตอนส่งงานวิชาทีเปิดพิเศษเพื่อนสนิทผมบอกให้ผมยอมไอ้คู่โปรเจคคนนี้เพื่อให้จบไปด้วยกัน เพื่อนสนิทคนนี้มันบอกกับผมว่ามันน่าจะรู้แล้วและปรับปรุงตัว แต่วันนี้ใกล้ส่งเล่มดำอีกไม่กี่วัน ผมอดหลับอดนอนมาหลายคืนทั้งเครียดวิตกกังวลว่างานจะเสร็จไม่ทันตั้งแต่โปรเจค1 ยันโปรเจค2 ถ้าใครเคยเรียน 3ปีครึ่งด้านนี้จะรู้ว่ามันหนักมากตอนปี3 เทอม2 ไหนจะต้องมาเรียนไหนจะต้องทำโปรเจคคนเดียว ตลอด 2 เดือนทีผ่านมาเจอปัญหาชีวิตต่างๆนาๆ ทำให้อาการทางจิตผมก็แย่ลงทุกวัน เมือต้นเดือนทีแล้วพยายามฆ่าตัวตายแต่ไม่สำเร็จ เพราะผมส่งไลน์ไปลาพ่อกับแม่ ทำให้แม่ผมโทรหาป้าเจ้าของหอพาไปล้างท้อง หลังจากนั้นแม่ผมส่งผมไปรักษาตัวทีโรงพยายามแห่งหนึ่ง อยู่ได้ประมาณ 2 อาทิตย์ ผมคุยกับหมอว่าถ้าไม่ตายยังมีหน้าทีต้องทำ+กับผมพยายามทำตัวร่าเริง และไม่เศร้าเพื่อให้หมอ ให้ผมกลับมาทำหน้าที่ต่อ หมอนัดดูอาการ ทุกอาทิตย์ อาการผมก็ไม่ดีขึ้นเลย มีความคิดอยากตายตลอดและอารมณ์มันเศร้าตลอด หมออยากให้ผมพักทีโรงพยาบาล แต่ผมดื้อรั้นทีจะต้องทำหน้าทีให้สำเร็จก่อน หมอก็เชื่อมั่นในตัวผมและให้กำลังผมว่าคุณทำได้ แต่เมือ 3 วันก่อนผมมีความคิดเบื่อโลก และเริ่มเข้าใจโลกมากขึ้น ว่าทุกข์คือชีวิต ดับชีวิตเท่ากับดับทุกข์ ผมมองดูคนทีดิ้นรนเพื่อจะมีชีวิต กู้เงินนอกระบบมาค้าขาย และลาออกจากงานเพื่อเอาเงินมาทำธุรกิจกับหลานจนเจ๋ง ผมอยากรู้เหมือนว่าคนพวกนี้ทำไมเค้าถึงพยายามทีจะมีชีวิตอยู่ ในเมื่อทุกสิ่งบนโลกนี้ต่างสมมุติขึ้นเช่นศาสนา อำนาจของผู้ใหญ่คนโต และกฎหมาย แต่เมื่อ 3 วันก่อนถึงเวลาที่กำหนดเวลาไว้ก่อนจะฆ่าตัวตาย ผมได้ไปคุยกับเพื่อนคนสนิทรู้จักกันตั้งแต่ ม.1 จนถึงปัจจุบัน เวลาผมมีปัญหาอะไรจะคุยกับเธอคนนี้ ผมจับใจความได้ การมีชีวิตทำให้เรามีค่าของความเป็นคน ทำให้ผมสับสนในความคิดมากว่าเราควรจะทำมันต่อดีไหม มาถึงตรงนี้ผมก็ขอโทษผู้อ่านทีนอกเรื่องมาเล่าเกี่ยวกับเรื่องทีไม่เกี่ยวกับหัวข้อ
ขอถามว่า ควรทำอย่างไรกับคู่โปรเจคผมคนนี้ ผมควรจะบอกอาจารย์ดีไหมหรือปล่อยให้จบไปด้วยกัน