เรามาเรียนมหาลัยที่ต่างจังหวัดค่ะ คือเราเรียนคนละจังหวัดกับกลุ่มเพื่อนสนิทของเราทุกคน
พอมาเรียนเราก็มาสนิทกับเพื่อนคนหนึ่ง คือรู้จักกันตั้งแต่มัธยม แต่ไม่ได้สนิทกันมากนัก เขาคือเพื่อนของเพื่อนสนิทเรา
คือเราเริ่มสนิทกับเขาตามประสาคนมาจากที่เดียวกัน เขาช่วยเหลือเราทุกอย่าง เป็นเพื่อนตอนเราไม่มีใคร เป็นคนให้คำปรึกษาเวลามีปัญหา ช่วยเราตอนลำบาก เขาดีกับเรามาก
แต่พอสนิทกันมากขึ้นเหมือนเราก็เริ่มรู้จักตัวตนของเขา รับได้บ้าง รับไม่ได้บ้างปนๆกันไป
บางคนก็บอกเราว่าเพื่อนคนนี้ไม่ดีนะ เป็นแบบนี้นะ จะไปคบทพไม แต่เราก็ไม่ฟังเพราะสำหรับเราแล้วเขาคือคนดี
แต่เขาก็มีข้อเสียนะ แบบเอาแต่ใจตัวเอง ในหลายๆเรื่อง เราเลือกที่จะค่อยๆอดทนปรับตัวไปกับเขา ยังเป็นเพื่อนกับเขา กับคนอื่นเราไม่รู้ว่าเขาเป็นยังไง แต่กับเราเขาคือเพื่อนที่ดีคนหนึ่งเลย
เราทำถูกแล้วใช่ไหม โลกนี้คงไม่มีเพื่อนที่สมบูรณ์ที่สุดหรอกเนาะว่ามั้ย?
เพื่อนก็คือเพื่อน
พอมาเรียนเราก็มาสนิทกับเพื่อนคนหนึ่ง คือรู้จักกันตั้งแต่มัธยม แต่ไม่ได้สนิทกันมากนัก เขาคือเพื่อนของเพื่อนสนิทเรา
คือเราเริ่มสนิทกับเขาตามประสาคนมาจากที่เดียวกัน เขาช่วยเหลือเราทุกอย่าง เป็นเพื่อนตอนเราไม่มีใคร เป็นคนให้คำปรึกษาเวลามีปัญหา ช่วยเราตอนลำบาก เขาดีกับเรามาก
แต่พอสนิทกันมากขึ้นเหมือนเราก็เริ่มรู้จักตัวตนของเขา รับได้บ้าง รับไม่ได้บ้างปนๆกันไป
บางคนก็บอกเราว่าเพื่อนคนนี้ไม่ดีนะ เป็นแบบนี้นะ จะไปคบทพไม แต่เราก็ไม่ฟังเพราะสำหรับเราแล้วเขาคือคนดี
แต่เขาก็มีข้อเสียนะ แบบเอาแต่ใจตัวเอง ในหลายๆเรื่อง เราเลือกที่จะค่อยๆอดทนปรับตัวไปกับเขา ยังเป็นเพื่อนกับเขา กับคนอื่นเราไม่รู้ว่าเขาเป็นยังไง แต่กับเราเขาคือเพื่อนที่ดีคนหนึ่งเลย
เราทำถูกแล้วใช่ไหม โลกนี้คงไม่มีเพื่อนที่สมบูรณ์ที่สุดหรอกเนาะว่ามั้ย?