ทำไมโรงเรียนเก็บเงินยิบย่อย........

เหตุการณ์ที่ว่าคือ....เงินห้องหาย แล้วแบบต้องเพิ่มค่าใช้จ่ายเป็น 500 กว่าบาท เราก็กะจะจ่ายไอ้ส่วนเกินมาเอง เราไปขอแม่ แล้วก็ดั้นไม่เข้าใจว่า "ได้มาแล้วได้อะไร" (สมันเราเรียน ป.6 ไม่มีหนังสือเล่ม) แล้วคือท่านไม่เข้าใจแล้วก็โดนว่า แล้วมันไม่จบแค่ที่หนังสือ มันมีงานโรงเรียนอีก คือโดนแม่ว่า จนรู้สึกปวดหัวจี๊ดๆ ตาเริ่มเบลอแล้ว คือสำหรับเรา เงิน 1 บาทมันมีค่ามากนะ แค่คิดว่า มี 99 บาท อีกบาทเดียวก็ร้อยแล้วอ่ะ แล้วต้องมาเสียเงินเกินร้อยติดต่อกัน เราก็คิดว่ามันก็ต้องมีเสียบ้าง แต่บางอย่างก็น่าจะแบบ..... อย่างหนังสือรุ่น ไม่ซื้อไม่ได้หรอ? คือเอาหนังสือรุ่นมาวางไว้เฉยๆ ไปซื้อหนังซื้อที่เราจะอ่านดีกว่าใหม? อย่างงั้นยังดูคุ้มกว่า /// ไม่ไช่แค่นี้นะ มันมีต้องช่วยจ่ายเงินให้เพื่อทำงานห้อง เออ อันนี้เข้าใจ เพราะมันเป็นงานห้อง แต่พอวันทำ มันได้ของ 2-3 อย่าง หาซื้อร้าน 20 ร้านอุปกรณ์การเรียน คำนวณตามจำนวนเด็กในห้อง แค่ 10 บาทก็เหลือเฟือ จนแอบคิดในใจ 'ว่าเอาตังค์ไปทำอะไรกันแน่' แบบ รู้สึกจนไปเลย ทำงานเพื่อ! เก็บตังค์เพื่อ! คือก็ไม่ได้รวยอ่ะ แล้วเงินไม่ได้มีเป้าจบแค่มือถือ แต่มีเป้าหมายเรียนต่อด้วยอ่ะ เราไม่อยากเรียนแค่ที่ไทย แต่อยากจะเรียนต่างประเทศ เราไม่อยากอยู่กัยที่แบบนี้ ไช่ว่าประเทศไทยไม่ดี แต่เรื่องการเอาชีวิตรอดของที่นี่มันยากที่จะพัฒนาตัวเองจริงๆ บวกทั้งมันคือสิ่งที่เราอยากทำ เป็นเป้าใหญ่ที่ต้องทำให้ได้ ถึงจะสอบชิงทุนได้ก็ต้องใช้ค่าใช้จ่ายอยู่มากเหมือนกัน แล้วแค่คำว่าเงินโรงเรียนนี่ มันหักเงินเรียนเราไปเยอะนะ แม่เราเองที่จริงก็เป็น (ย่า and ปู่) ที่อายุ 60 อัพ เค้าควรพักหรือเบาเรื่องค่าใช้จ่าย แต่นี่แบบ ......บอกให้ตัวเองปลง ก็ปลงไม่ได้จริงๆ ก็อยู่กัน 3 คน

ทั้งหมดมามันอาจจะดูเป็นอารมณ์ส่วนตัวในความคิดของหลายๆคน แต่สำหรับคนจนๆอย่างเราที่มีเป้าหมาย มีฝันในชีวิตอย่างเรา อดทนตั้งแต่ ป.1 มันคือเรื่องใหญ่นะ คือแบบว่า......ตอนนี้มันเครียดไปหมด หลายคนคงพูดว่า 'อย่าหวังสูง' 'อย่าฝันหวาน ดูความจริง' สำหรับเรา หวังสูง ไม่สูง ถ้าฝันที่เราพยายามเก็บเงิน พยายาม มันกลายเป็นศูนย์ จะสูงไม่สูงมันก็เจ็บใจมากเลยนะ