ทำยังไงดีคะเรางี่เง่าจนรู้สึกว่าแฟนเริ่มเปลี่ยนไปแล้ว

เราเคยคบกันมา1ปีและมีก่อนหน้านี้อีกแล้วก็เลิกกันเพราะระหว่างที่คบเรามีคนอื่น คุยกับคนอื่นมาตลอดแล้วเหมือนก่อนหน้าที่จะมาคบกันรอบนี้ก็เคยคบมาแล้วรอบนึงครั้งนี้เค้าเป็นคนกลับมา เค้าจริงจังกับเรามากแต่เราก็ทำไว้กับเค้ามากเหมือนกันจนเราเลิกกันอีกครั้งผ่านมาประมาณ7เดือนเรามีโอกาสได้คุยกับเค้าครั้งนึงตอนไปกินข้าวด้วยกันเพราะตอนนั้นเราไปคบกับเพื่อนของเพื่อนเค้าแล้วจริงๆตอนนั้นเราก็เป็นคนบอกเพื่อนเราเองว่าจะไปเพราะเอาจริงๆเราเหมือนอยากเราเค้าเหมือนกันได้คุยกันวันนั้นผ่านมา2-3เดือนเค้าแอดเฟสเรามาไม่รู้ว่าเผลอกดผิดหรืออะไรแต่พอเรากดรับเค้าก็อันเฟรนเอาไปแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรจนผ่านมาอีกเดือนนึงเค้าทักเรามาพอคุยๆกันก็รู้ว่าที่ผ่านมาเราก็ยังเหมือนคิดถึงกันอยู่เลยกลับมาคบกัน แล้วเราก็ทำอีกค่ะ เราทั้งคุยกับคนอื่นมีคนเข้ามากี่คนมากี่คนเราก็คุยเล่นด้วยทุกคนแล้วมันไม่ใช่แค่ครั้งเดียวมันหลายครั้งมากจนมาครั้งนึงแฟนเราคนนี้จับได้เค้าโกรธเราแต่เราก็อารมณ์เสียใส่แล้วกาเรื่องกลับแต่เค้าก็ไม่คิดบอกเลิกเราแล้วสุดท้ายก็คุยกันปกติแล้วมันก็มีเรื่องแบบนี้เข้ามาเรื่อยๆแต่เราไม่เคยเข้าหาใครก่อนนะคะแต่มีคนเข้ามาเราก็คุยเราทำแบบนี้อล้วเค้าก็จับได้ทุกครั้งพอมีปัญหาสุดท้ายเค้าต้องเป็นฝ่ายยอมเพราะเราประชดบอกเลิกเคาเราไล่เค้าแบบคำหยาบเพราะเราไม่ชอบให้มายุ่งเรื่องของเราแต่ว่าปกติเราไม่พูดคำหยาบกันนะคะ แต่พอผ่านมาเค้าก็เริ่มไม่ค่อยยอมเคาบ้างแล้วเราต้องเป็นฝ่ายง้อเค้าบ้างแต่เราเป็นคนขี้เบื่อคือถ้าง้อแล้วเล่นตัวมากก็เลยหยุดค่ะสุดท้ายก็เป็นเค้าที่ง้อเรา แล้วพอมาถึงวันนึงคือมันมีเรื่องผู้ชายเข้ามาอีกแล้วค่ะแต่เราดันโกรธแล้วเอาแฟนเราไปเทียบกับผู้ชายคนนั้นคือตอนนั้นเรารู้เลยว่าแฟนเสียใจมากๆเค้าบอกเลิกเราเลยค่ะเราพยยามง้อตอนนั้นเราอยากเจอเค้ามากแต่ตอนนั้นเค้าอยู่ต่างประเทศเราเลยทำอะไรไม่ได้เลยตอนเค้าหายไปแค่ชมเดียวเราเหมือนจะเป็นจะตายค่ะร้องไห้ไม่หยุดแต่สุดท้ายครั้งนั้นเค้าก็ยอมดีกับเราค่ะแล้วหลังจากวันนั้นเค้าก็มีอำนาจเหนือเราทุกอย่างเค้าอยากให้เราทำอะไรเราทำหมดเลยค่ะทุกอย่างแต่มันก็มีบ้างแค่เพื่อนผู้ชายเราเข้ามาคุยเค้าโกรธ เวลาเดินผ่านแล้วเรามองผู้ชายเค้าก็โกรธแล้วช่วงนั้นเราง้อเค้าทุกเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องใหญ่เรื่องเล็กเพราะเค้าจะบอกเลิกเราตลอด คือเราชอบแต่งตัวค่ะ คือแต่ก่อนเราจะใส่ชุดยังไงเค้าไม่เคยว่าเรา แต่พอมาตอนนี้ปกติเราจะใส่ชุดเปิดไหล่เเขนกุดบ้างเหมือนผู้หญิงทั่วๆไปแต่เราไม่แต่งตัวโป๊นะคะ พอมาตอนนี้ห้ามค่ะ ไม่ได้เลยใส่ได้แค่เสื้อแขนยาวหรือเสื้อยืด แล้วมีครั้งนึงคือคือครอบครัวเราต้องไปถ่ายลงหนังสือแล้วตอนนั้นมันจำเป็นที่ต้องใส่ชุดที่เค้าห้ามเค้าโกรธเรามากค่ะตอนนั้นบอกเลิกเราอีกแล้วแต่ครั้งนี้เค้าด่าเราแรงมากคือเราเสียใจมากๆค่ะว่าการที่เราทำแค่นั้นเราโดนด่าถึงขนาดว่าขอโทษนะคะ เค้าพูดว่าแต่งอบบนี้ไปอ่อยใครหรอไปเอากันเลยก็ได้นะ แต่จริงๆมันแรงกว่านี้ครั้งนั้นเรารู้สึกว่าเราไม่ผิดขนาดนั้นเพราะเราไมไ่ด้แต่งตัวโป๊เลย พี่สาวเราเลยบอกมาว่ายอมเลิกไปเดี๋ยวเค้าก็มาง้อเองเพราะว่าครั้งนี้เราไม่ผิด แต่เราทนไม่ได้ค่ะเราไปถึงบ้านเค้าเลยไปคนเดียว ตอนแรกเค้าใจแข็งมากเค้าไม่ออกมาไล่เรากลับด้วยแต่เราไม่กลับ เราไปรอตั้งแต่เค้ายังไม่ตื่นจนเค้าตื่นนั่งรอคนเดียวค่ะเค้าทั้งไล่เราแต่เค้าใช้คำพูดดีๆเราเจ็บมากค่ะเจ็บกว่าใช้คำหยาบกับเราอีกเราง้อเค้าจนเค้ายอมออกมาคุยคุยไปคุยมาแปปเดียวเองค่ะพอเค้าเริ่มคิดแล้วว่าเค้าจะไม่กลับมาเราเลยจะพอแล้วแต่เหมือนเค้าจะดูรู้ว่าเราจะพอเค้าเลยพูดมาประมาณว่ากลับมาดีกันอย่าทำอีกนะ หลังจากนั้นก็มีปัญหามาเรื่อยๆทะเลาะกันได้ทุกวันเราก็ต้องเป็นฝ่ายง้อตลอดและก็มีเรื่องมาอีกเกี่ยวกับผู้ชายค่ะแต่เราคิดเลยว่าอันนี้เราไม่ผิดอะไรขนาดนั้นคือเราไปฟอลโล่รุ่นพี่ที่เราเคยชอบเค้ามากตั้งแต่เด็กๆอะค่ะคือเราไม่ได้คิดอะไรแล้วแต่เค้าโกรธบอกเลิกเราวันนั้นเราทั้งเสียใจทั้งโมโหเค้าเดินหนีเราเราเดินตามจนเราไม่ไหวเลยปาโทรศัพท์ปาของใส่เค้าเราตบตีเค้าแต่เค้าไม่ทำอะไรเรากลับเลยยอมดีกับเราค่ะแล้วหลังจากวันนั้นเค้าก็มีอำนาจเหนือเราทุกอย่างเค้าอยากให้เราทำอะไรเราทำหมดเลยค่ะทุกอย่างแต่มันก็มีบ้างแค่เพื่อนผู้ชายเราเข้ามาคุยเค้าโกรธ เวลาเดินผ่านแล้วเรามองผู้ชายเค้าก็โกรธแล้วช่วงนั้นเราง้อเค้าทุกเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องใหญ่เรื่องเล็กเพราะเค้าจะบอกเลิกเราตลอด คือเราชอบแต่งตัวค่ะ คือแต่ก่อนเราจะใส่ชุดยังไงเค้าไม่เคยว่าเรา แต่พอมาตอนนี้ปกติเราจะใส่ชุดเปิดไหล่เเขนกุดบ้างเหมือนผู้หญิงทั่วๆไปแต่เราไม่แต่งตัวโป๊นะคะ พอมาตอนนี้ห้ามค่ะ ไม่ได้เลยใส่ได้แค่เสื้อแขนยาวหรือเสื้อยืด แล้วมีครั้งนึงคือคือครอบครัวเราต้องไปถ่ายลงหนังสือแล้วตอนนั้นมันจำเป็นที่ต้องใส่ชุดที่เค้าห้ามเค้าโกรธเรามากค่ะตอนนั้นบอกเลิกเราอีกแล้วแต่ครั้งนี้เค้าด่าเราแรงมากคือเราเสียใจมากๆค่ะว่าการที่เราทำแค่นั้นเราโดนด่าถึงขนาดว่าขอโทษนะคะ เค้าพูดว่าแต่งอบบนี้ไปอ่อยใครหรอไปเอากันเลยก็ได้นะ แต่จริงๆมันแรงกว่านี้ครั้งนั้นเรารู้สึกว่าเราไม่ผิดขนาดนั้นเพราะเราไมไ่ด้แต่งตัวโป๊เลย พี่สาวเราเลยบอกมาว่ายอมเลิกไปเดี๋ยวเค้าก็มาง้อเองเพราะว่าครั้งนี้เราไม่ผิด แต่เราทนไม่ได้ค่ะเราไปถึงบ้านเค้าเลยไปคนเดียว ตอนแรกเค้าใจแข็งมากเค้าไม่ออกมาไล่เรากลับด้วยแต่เราไม่กลับ เราไปรอตั้งแต่เค้ายังไม่ตื่นจนเค้าตื่นนั่งรอคนเดียวค่ะเค้าทั้งไล่เราแต่เค้าใช้คำพูดดีๆเราเจ็บมากค่ะเจ็บกว่าใช้คำหยาบกับเราอีกเราง้อเค้าจนเค้ายอมออกมาคุยคุยไปคุยมาแปปเดียวเองค่ะพอเค้าเริ่มคิดแล้วว่าเค้าจะไม่กลับมาเราเลยจะพอแล้วแต่เหมือนเค้าจะดูรู้ว่าเราจะพอเค้าเลยพูดมาประมาณว่ากลับมาดีกันอย่าทำอีกนะ หลังจากนั้นก็มีปัญหามาเรื่อยๆทะเลาะกันได้ทุกวันเราก็ต้องเป็นฝ่ายง้อตลอดและก็มีเรื่องมาอีกเกี่ยวกับผู้ชายค่ะแต่เราคิดเลยว่าอันนี้เราไม่ผิดอะไรขนาดนั้นคือเราไปฟอลโล่รุ่นพี่ที่เราเคยชอบเค้ามากตั้งแต่เด็กๆอะค่ะคือเราไม่ได้คิดอะไรแล้วแต่เค้าโกรธบอกเลิกเราวันนั้นเราทั้งเสียใจทั้งโมโหเค้าเดินหนีเราเราเดินตามจนเราไม่ไหวเลยปาโทรศัพท์ปาของใส่เค้าเราตบตีเค้าแต่เค้าไม่ทำอะไรเรากลับเลยด้วยเราจะไปตามง้อถึงบ้านเค้าก็ไม่อยากทิ้งครอบครัวก็เลยพอค่ะเลิกก็เลิกแต่แฟนเราพอเห็นเราพอเค้าโทรมาหาพี่สาวเราเลยโทรมาขอโทษทั้งๆที่เราผิดพี่เราอารมณ์เสียมากเลยพูดไปประมาณว่าพี่จะให้โอกาสแฟนเราแต่แฟนเราต้องให้เราไปคุยกรือยุ่งหรือแต่งตัวยังไงก็ได้เราต้องทำได้ทุกอย่างโดยที่เค้าไม่ต้องมาสั่งเรา เค้ารับปากกับพี่เราค่ะว่สยอมทุกอย่างขอให้ที่บ้านเราให้โอกาสเค้า คือที่ทะเลาะกันหนักๆมีอยู่ประมาณ2ครั้งนี้ แล้วหลังจากนั้นมาเค้ายอมเราทุกเรื่องเรายิ่งเอาใหญ่เลยค่ะกลับไปเป็นแบบแรกๆที่คบกันเราหาเรื่องเราชวนทะเลาะทุกอย่างทุกวันค่ะทุกวันจริงๆประมาณ2เดือนที่เราคิดว่าเรามีอำนาจมากกว่าอล้วเค้าต้องยอมเรา แต่พอมาวันนึงเรารู้เลยวันนั้นเค้าเหนื่อยมากแล้วแน่ๆคือเค้าดูแลครอบครัวเค้าค่ะ เราก็เป็นคนงี่เง่ามากอยากได้อะไรเราต้องได้ทุกอย่างเราให้เค้ามาง้อเราที่บ้านค่ะไม่งั้นเราจะไม่ยอมดีด้วยพอเค้ามาถึง พี่เราก็ด่าเราแบบที่ประมาณว่าถ้าเราจะเป็นคนแบบนี้ก็อยากให้เค้าเลิกกับเราไปเลยเพราะเค้ามีหน้าที่ของเค้าแต่เราดันไปงี่เง่าเรื่องไร้สาระ เรื่องนี้เรางี่เง่ามากจริงๆค่ะ คือเค้าพูดชื่อผู้หญิงคนนึงที่เราไม่ชอบ เราโกรธเลยค่ะคือก็งงตัวเองเหมือนกันว่าจะกาเรื่องอะไรเค้าขนาดนั้น เค้าพูดกับพี่เราว่ายังไงเค้าก็เลิกไม่ได้เค้ายอมทนยอมได้ทุกอย่างเพื่อให้ไม่เลิกกันเค้ายอม หลังจากนั้นเราก็ยังไม่หยุดค่ะยังคิดไมไ่ด้หาเรื่องเค้ามาเรื่อยๆทีนี้เรื่องเล็กกว่าเดิมอีกค่ะคือเรางี่เง่ามากๆจนตอนนี้เราเริ่มรู้สึกแล้วว่าเค้าเหมือนเปลี่ยนไปเค้าดูสนใจเราน้อยลงแล้วประมาณว่าเราจะทำอะไรก็ทำไปเลยเค้าพูดมาว่าเค้าเหนื่อยแล้วแต่ไม่เลิกหรอกนะแต่เราดูรู้เลยค่ะว่าเค้าไม่เหมือนเดิมเราควรทำยังไงดีคะกับสิ่งที่เราทำไปแล้ว เราผิดกับเค้ามาตั้งแต่แรกจนตอนนี้ แฟนเราน่าจะจริงจังกับเราประมาณนึงเค้าไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงเลยค่ะแม้แต่คุยเค้ายังไม่อยากจะคุยจะยุ่งตลอดที่คบมาเราชอบเค้าเรื่องนี้มาก แต่ตอนนี้เค้าไม่เหมือนเดิมกับเราแล้วควรทำยังไงกับสิ่งที่เราเคยทำให้เค้าเสียใจดีคะ และการที่เค้าเป็นแบบนี้คือเค้ายังรักเราอยู่ไหมคะ