จริงๆเราไม่อยากมาตั้งกระทู้ แต่เราไม่รู้จะแก้ปัญหานี้ยังไง
เริ่มเลยนะคะ
เราเรียนจบมีงานทำได้ไม่ถึง 3 ปี เราโดนที่บ้านเรียกตัว กลับมาช่วยงานที่ร้าน เพราะ ย่าเราแก่แล้ว และเริ่มไม่ไหวแล้ว
(ที่บ้านเรารับราชการทุกคน) พอเรากลับมาได้ช่วงแรก เรายังไม่เจอความผิดปกติอะไร
จนช่วงหลังเราสังเกตว่าที่บ้านลงทุนซื้อของไป แล้วเงินที่ขายไป ไปไหนหมด จนเราจับได้ว่าน้องชายเราโขมยเงิน พอเราเล่าให้คนในบ้านฟัง
ผู้ใหญ่ในบ้านได้เรียกน้องมาคุย (บ้านเราอยู่แบบครอบครัวใหญ่ค่ะ) แต่น้องเราไม่รับ ก่อนหน้านี้น้องมีประวัติโขมยของในบ้านมาตั้งแต่เด็ก
ที่บ้านก็ไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่บอกเราว่า ให้คอยดู พยามอย่าให้น้องรับเงิน ก็เลยเหมือนเป็นการจับผิด
พอน้องเรา เห็นเรามานั่งดูร้าน ขายของ เหมือนเค้าร้อนตัว บางทีเราเห็นเค้าเอาเงินไป เราจี้มากๆ เค้าก็โมโห โวยวาย เสียงดัง
เหมือนพูดให้อายอ่าค่ะ ด่าเราบ้าง ด่าเราเสียๆหายๆบ้าง ด่าเราใช้แต่คำหยาบๆ ช่วงแรกๆเราก็สวนกลับ ว่าแล้วเอาไปรึเปล่า
แต่เราคิดแล้ว เราทำไปก็เสียเปล่า อายแทนคนที่บ้าน ไม่ต้องฟังดีที่สุด ทำเป็นไม่สนใจ เราก็ทำหน้าที่ของเราต่อไป
พอเรื่องน้องไม่ทันจบ ก็มีเรื่องพี่ต่อมาค่ะ พี่เราประสบอุบัติเหตุรถชนมาประมาณ 7 8 ปี จนไม่ครบ32 ด้านนึงจะใช้งานไม่เหมือนคนปกติทั่วไป
แต่เดินได้ หยิบของได้บ้าง แต่เหมือนไม่ค่อยมีแรงไปด้านนึงค่ะ ช่วงแรก เค้าไม่ได้ทำอะไรเลย ไม่ยอมทำกายภาพบำบัด
ให้ตัวเองดีขึ้น ไม่ยอมช่วยเหลือ ตัวเอง (ให้ย่าเราตักข้าวให้บ้าง ตื่นมาต้องให้คนหาอะไรให้กิน ถ้าไม่พอใจก็จะเอาแต่เงิน
บางทีก็จะให้ย่าผูกเชือกรองเท้าให้)นอนอยู่แต่บนห้อง ออกมาข้างนอก
ก็ขอเงิน ใช้เงินเก่ง มีให้ผู้หญิงด้วย จนมีครั้งนึงผู้หญิงโขมยของไป ที่บ้านเตือนก็ไม่ฟัง จนเค้าโชคดี เมื่อปีที่แล้ว มีงานทำ เพราะ
บริษัทให้โอกาส คนพิการ ได้ทำงาน เราก็ดีใจด้วย แต่เราไม่โอเคเลยตรงที่ ทุกวันนี้ยังมาไถเงินย่า ทุกวัน สั่งของมาส่งที่บ้านทุกวัน
จนเราบอกว่า ทำไมมีเงินเดือนเป็นหมืนยังมาไถตังย่าอีก พอพี่เราได้ยินก็ไม่พอใจ โมโหเรา และด่าเราว่า
อย่ามาเสื_ก เรื่อง ของ _ู /_ู ยิ่งสมองไม่ดีเหมือนคนปกติทั่วไป ระวังไว้เถอะ_ึง เดี๋ยวจะให้คนมารุ ณ ตอนนั้นคนในบ้านอยู่
เขาก็ห้าม และบอกว่าอย่าไปยุ่งกับมัน ปล่อยมัน สมองมันไม่เหมือนคนปกติ
เราก็โอเค ต่างคนต่างอยู่ แล้วอย่ามายุ่งกับเราละกัน พอช่วงหลังเราไม่สนใจบ้าง ไม่ต่อล้อต่อเถียงบ้าง
บางทีเราก็รู้สึกว่า ทำไมเราต้องยอม เราไม่ได้กลัวเลยที่เราจะโดนทำอะไร แต่ใจนึงเราก็สงสารคนที่บ้าน
ทำงานกันงกๆ เราอยากให้พวกเค้าสบาย ไม่เหนื่อย อยากให้พักบ้าง
แต่นี่ไม่เลย พอพี่ชายเรา เห็นว่าเราไม่สนใจมัน ก็เริ่มเอาใหญ่ ทำลายข้าวของบ้าง ไปรวมหัวกับน้องชายบ้าง ให้มาคอยแขวะ คอยกัดเรา
จนบางทีเราแบบ ทำไมต้องยอม ให้มาทำไรเราแบบนี้ เราไม่ได้ผิดอะไรเลย แต่ใจนึงเราก็กลัวคนว่าที่บ้านเรา มีแต่เสียกับเสีย
เราเลยไม่ฟัง จะพูดไรก็เชิญ จนตอนนี้ คงคิดว่าทำไรเราไม่ได้ เลยมาทำลายข้าวของเรา เสื้อผ้าเราหายบ้าง ผ้าเช็ดตัวเป็นรอยเปื้อน รอยเท้าบ้าง
คนมาซื้อของ ก็คอยแขวะเราบ้าง ด่าเราต่างๆนาๆ จนเรารุ้สึกว่าเราทนไม่ไหวแล้ว
เราอยากออกไปอยู่ข้างนอก ในเมื่อไม่มีใครช่วยเรา เราอยากออกไปหางานทำ แต่ใจนึงเราก็สงสารย่า สงสารคนที่บ้าน
เราบอกน้าเราว่าไม่ไหวแล้ว โดนแบบนี้ อีกหน่อยเป็นบ้าแน่ เจอแต่คนแบบบนี้ จะออกไปทำงานแล้วนะ น้าเราก็บอกว่า
ทนไปก่อนนะ รอเกษียณก่อน บางทีเราก็คิดนะว่า หนีไปดีมั้ย หนีไปเหมือนเด็กๆ แต่อีกใจนึงเราก็ยังสงสารคนในบ้านเราอยู่
จนตอนนี้เราไม่รู้จะทำยังไงแล้วค่ะ
(ขอเพิ่มเติมนะคะ
บางคนอาจะมองเป็นเรื่องทะเลาะแบบเด็ก
แต่สำหรับเรา ไม่เด็กเลย บางทีพี่ชายก็จะเอามีดแทงเราบ้าง ไม่ก็เอาของปา เช่นขวดกระเบื้องเป็นต้น แล้วอ้างตัวเองว่าสติไม่ดี อย่าทำให้โมโห หรือไม่พอใจ )
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
ขออภัยถ้าพิมพ์ผิด หรือ แท๊กห้องผิดค่ะ
****แก้ไขคำผิดบางคำ
ถ้าเจอพี่น้องแบบนี้เราควรทำยังไงดี?
เริ่มเลยนะคะ
เราเรียนจบมีงานทำได้ไม่ถึง 3 ปี เราโดนที่บ้านเรียกตัว กลับมาช่วยงานที่ร้าน เพราะ ย่าเราแก่แล้ว และเริ่มไม่ไหวแล้ว
(ที่บ้านเรารับราชการทุกคน) พอเรากลับมาได้ช่วงแรก เรายังไม่เจอความผิดปกติอะไร
จนช่วงหลังเราสังเกตว่าที่บ้านลงทุนซื้อของไป แล้วเงินที่ขายไป ไปไหนหมด จนเราจับได้ว่าน้องชายเราโขมยเงิน พอเราเล่าให้คนในบ้านฟัง
ผู้ใหญ่ในบ้านได้เรียกน้องมาคุย (บ้านเราอยู่แบบครอบครัวใหญ่ค่ะ) แต่น้องเราไม่รับ ก่อนหน้านี้น้องมีประวัติโขมยของในบ้านมาตั้งแต่เด็ก
ที่บ้านก็ไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่บอกเราว่า ให้คอยดู พยามอย่าให้น้องรับเงิน ก็เลยเหมือนเป็นการจับผิด
พอน้องเรา เห็นเรามานั่งดูร้าน ขายของ เหมือนเค้าร้อนตัว บางทีเราเห็นเค้าเอาเงินไป เราจี้มากๆ เค้าก็โมโห โวยวาย เสียงดัง
เหมือนพูดให้อายอ่าค่ะ ด่าเราบ้าง ด่าเราเสียๆหายๆบ้าง ด่าเราใช้แต่คำหยาบๆ ช่วงแรกๆเราก็สวนกลับ ว่าแล้วเอาไปรึเปล่า
แต่เราคิดแล้ว เราทำไปก็เสียเปล่า อายแทนคนที่บ้าน ไม่ต้องฟังดีที่สุด ทำเป็นไม่สนใจ เราก็ทำหน้าที่ของเราต่อไป
พอเรื่องน้องไม่ทันจบ ก็มีเรื่องพี่ต่อมาค่ะ พี่เราประสบอุบัติเหตุรถชนมาประมาณ 7 8 ปี จนไม่ครบ32 ด้านนึงจะใช้งานไม่เหมือนคนปกติทั่วไป
แต่เดินได้ หยิบของได้บ้าง แต่เหมือนไม่ค่อยมีแรงไปด้านนึงค่ะ ช่วงแรก เค้าไม่ได้ทำอะไรเลย ไม่ยอมทำกายภาพบำบัด
ให้ตัวเองดีขึ้น ไม่ยอมช่วยเหลือ ตัวเอง (ให้ย่าเราตักข้าวให้บ้าง ตื่นมาต้องให้คนหาอะไรให้กิน ถ้าไม่พอใจก็จะเอาแต่เงิน
บางทีก็จะให้ย่าผูกเชือกรองเท้าให้)นอนอยู่แต่บนห้อง ออกมาข้างนอก
ก็ขอเงิน ใช้เงินเก่ง มีให้ผู้หญิงด้วย จนมีครั้งนึงผู้หญิงโขมยของไป ที่บ้านเตือนก็ไม่ฟัง จนเค้าโชคดี เมื่อปีที่แล้ว มีงานทำ เพราะ
บริษัทให้โอกาส คนพิการ ได้ทำงาน เราก็ดีใจด้วย แต่เราไม่โอเคเลยตรงที่ ทุกวันนี้ยังมาไถเงินย่า ทุกวัน สั่งของมาส่งที่บ้านทุกวัน
จนเราบอกว่า ทำไมมีเงินเดือนเป็นหมืนยังมาไถตังย่าอีก พอพี่เราได้ยินก็ไม่พอใจ โมโหเรา และด่าเราว่า
อย่ามาเสื_ก เรื่อง ของ _ู /_ู ยิ่งสมองไม่ดีเหมือนคนปกติทั่วไป ระวังไว้เถอะ_ึง เดี๋ยวจะให้คนมารุ ณ ตอนนั้นคนในบ้านอยู่
เขาก็ห้าม และบอกว่าอย่าไปยุ่งกับมัน ปล่อยมัน สมองมันไม่เหมือนคนปกติ
เราก็โอเค ต่างคนต่างอยู่ แล้วอย่ามายุ่งกับเราละกัน พอช่วงหลังเราไม่สนใจบ้าง ไม่ต่อล้อต่อเถียงบ้าง
บางทีเราก็รู้สึกว่า ทำไมเราต้องยอม เราไม่ได้กลัวเลยที่เราจะโดนทำอะไร แต่ใจนึงเราก็สงสารคนที่บ้าน
ทำงานกันงกๆ เราอยากให้พวกเค้าสบาย ไม่เหนื่อย อยากให้พักบ้าง
แต่นี่ไม่เลย พอพี่ชายเรา เห็นว่าเราไม่สนใจมัน ก็เริ่มเอาใหญ่ ทำลายข้าวของบ้าง ไปรวมหัวกับน้องชายบ้าง ให้มาคอยแขวะ คอยกัดเรา
จนบางทีเราแบบ ทำไมต้องยอม ให้มาทำไรเราแบบนี้ เราไม่ได้ผิดอะไรเลย แต่ใจนึงเราก็กลัวคนว่าที่บ้านเรา มีแต่เสียกับเสีย
เราเลยไม่ฟัง จะพูดไรก็เชิญ จนตอนนี้ คงคิดว่าทำไรเราไม่ได้ เลยมาทำลายข้าวของเรา เสื้อผ้าเราหายบ้าง ผ้าเช็ดตัวเป็นรอยเปื้อน รอยเท้าบ้าง
คนมาซื้อของ ก็คอยแขวะเราบ้าง ด่าเราต่างๆนาๆ จนเรารุ้สึกว่าเราทนไม่ไหวแล้ว
เราอยากออกไปอยู่ข้างนอก ในเมื่อไม่มีใครช่วยเรา เราอยากออกไปหางานทำ แต่ใจนึงเราก็สงสารย่า สงสารคนที่บ้าน
เราบอกน้าเราว่าไม่ไหวแล้ว โดนแบบนี้ อีกหน่อยเป็นบ้าแน่ เจอแต่คนแบบบนี้ จะออกไปทำงานแล้วนะ น้าเราก็บอกว่า
ทนไปก่อนนะ รอเกษียณก่อน บางทีเราก็คิดนะว่า หนีไปดีมั้ย หนีไปเหมือนเด็กๆ แต่อีกใจนึงเราก็ยังสงสารคนในบ้านเราอยู่
จนตอนนี้เราไม่รู้จะทำยังไงแล้วค่ะ
(ขอเพิ่มเติมนะคะ
บางคนอาจะมองเป็นเรื่องทะเลาะแบบเด็ก
แต่สำหรับเรา ไม่เด็กเลย บางทีพี่ชายก็จะเอามีดแทงเราบ้าง ไม่ก็เอาของปา เช่นขวดกระเบื้องเป็นต้น แล้วอ้างตัวเองว่าสติไม่ดี อย่าทำให้โมโห หรือไม่พอใจ )
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
ขออภัยถ้าพิมพ์ผิด หรือ แท๊กห้องผิดค่ะ
****แก้ไขคำผิดบางคำ