ย้อนไป 2515 ตามเวอร์ชั่นเรกที่สร้างน่ะ เพราะสมัยนั้นไม่มีมือถือ การสื่อสารยังไม่กว้างขวาง จะได้สมจริงหน่อยว่าถูกหลอกไปขายตัว
แต่กลับทำเป็นปี 2561 ตอนไปทำงานกรุงเทพพ่อกับน้องสาวรอให้ดาวนิลส่งข่าวมา (รอจดหมายหรือนกพิราบสื่อสารคะ) สงสัยว่าดาวนิลไม่มีมือถือเลยเหรอ ต่อมาดาวนิลยืมมือถือมาม่าซังโทรหาทางบ้าน ก็ดันโทรหาเครื่องของอ้ายทอน หน่ายใจจัง บ้านครูคำปันไม่มีมือถือเลยเหรอ
บางคนอาจจะแย้งว่าก็บ้านนางเอกจน ขนาดเงินพาพ่อไปรักษาตายังแทบไม่มี แต่ถึงบ้านจะจนแค่ไหน เขาก็มีมือถือราคาถูกๆขายนะ โปรถูกๆก็เยอะ ขนาดคนเป็นกรรมกรแถวบ้านยังมีมือถือใช้กันเลย เขาก็ซื้อเครื่องละ 500 บาท ก็ใช้ได้เป็นปีแล้ว เติมเงินเดือนละ 100 (สรุปว่าใช้จ่ายละ 100 บาทเอง ถ้ามี 2 เครื่องก็จ่าย 200 บ้านครูคำปันจะไม่มีเชียวหรือ จะจนขนาดกินดินเลยเหรอคะ) แล้วเวลาเขาติดต่องานครูคำปันจะทำอย่างไร ไม่มีโทรศัพท์ จะหวังพึ่งแต่อ้ายทอนเหรอ
ถ้าจะติดต่อกันยากขนาดนี้ มือถือเอามาใช้ตามยุคไม่ได้แบบนี้ ก็ทำเป็นพีเรียดเลยดีกว่าไหมคะ
แม่อายสะอื้นสนุกมาก แต่ถ้าทำเป็นพีเรียดปี 2515 จะสนุกกว่านี้นะ
แต่กลับทำเป็นปี 2561 ตอนไปทำงานกรุงเทพพ่อกับน้องสาวรอให้ดาวนิลส่งข่าวมา (รอจดหมายหรือนกพิราบสื่อสารคะ) สงสัยว่าดาวนิลไม่มีมือถือเลยเหรอ ต่อมาดาวนิลยืมมือถือมาม่าซังโทรหาทางบ้าน ก็ดันโทรหาเครื่องของอ้ายทอน หน่ายใจจัง บ้านครูคำปันไม่มีมือถือเลยเหรอ
บางคนอาจจะแย้งว่าก็บ้านนางเอกจน ขนาดเงินพาพ่อไปรักษาตายังแทบไม่มี แต่ถึงบ้านจะจนแค่ไหน เขาก็มีมือถือราคาถูกๆขายนะ โปรถูกๆก็เยอะ ขนาดคนเป็นกรรมกรแถวบ้านยังมีมือถือใช้กันเลย เขาก็ซื้อเครื่องละ 500 บาท ก็ใช้ได้เป็นปีแล้ว เติมเงินเดือนละ 100 (สรุปว่าใช้จ่ายละ 100 บาทเอง ถ้ามี 2 เครื่องก็จ่าย 200 บ้านครูคำปันจะไม่มีเชียวหรือ จะจนขนาดกินดินเลยเหรอคะ) แล้วเวลาเขาติดต่องานครูคำปันจะทำอย่างไร ไม่มีโทรศัพท์ จะหวังพึ่งแต่อ้ายทอนเหรอ
ถ้าจะติดต่อกันยากขนาดนี้ มือถือเอามาใช้ตามยุคไม่ได้แบบนี้ ก็ทำเป็นพีเรียดเลยดีกว่าไหมคะ