ตั้งแต่ที่ได้เรียนผ่าน ๆ มา พ่อแม่ส่งให้ผมเรียนจนจบ ทุก ๆ อย่างครับ ตั้งแต่ อนุบาล - มหาลัย แต่ว่าพ่อแม่มักจะห้ามในสิ่งที่เราคิดอะครับ แบบว่าคือตอนนั้นผมก็อยากทำงานช่วงปิดเทอมครับตอน ม.ปลาย แต่พ่อแม่บอกว่า "จะทำให้ลำบากทำไมพ่อแม่ก็ส่งให้เรียนก็เอาเวลาไปตั้งใจเรียนดีกว่าไหม" (ผมก็ไม่ได้เรียนเก่งอะไรด้วยครับ คิดว่าเรียนให้จบผ่าน ๆ ไป แต่เกรดก็ไม่ได้แย่นะครับ) ซึ่งบางทีผมก็รู้สึกว่า "เห้ยอยากลองทำอะจะได้มีประสบการณ์" แต่พอถึงช่วงที่เลือกเรียนมหาลัยอะครับ พ่อแม่ไม่ได้ว่านะครับ เพราะผมเลือกในสิ่งที่ผมอยากเลย ผมเลือก คณะบริหาร สาขา ระบบสารสนเทศ ในมหาลัยแห่งหนึ่ง แต่แล้วผมแทบจะเรียนไม่รอดครับ ปี 1 ผมเกรด 2.18 เลยครับ ปรับตัวไม่ได้ สาขาที่ผมเรียนมันดันกลายเป็น การเขียนโค้ดในภาษาของคอมพิวเตอร์ ซึ่งมันทำให้ผมคิดว่า "เห้ย นี่มันไม่ใช่สิ่งที่เราถนัดเลย สิ่งที่ผมเข้าใจคำว่า ระบบสารสนเทศ ผมนึกว่าจะเป็นอะไรที่กว้างกว่านี้ ไปมาเขียนโค้ดโดยตรงจริง ๆ" ไม่ต้องห่วงครับ พ่อว่าแน่นอนครับ ผมได้แต่อ้างว่า "ปี 1 ยังต้องปรับตัวครับ" และในช่วงนั้นผมคิดหารายได้ครับ โดยการที่ไปลงทุนซึ้อนาฬิกามาขาย ผมขายไปก็ได้กำไรมาไม่กี่บาท พอผมบอกพ่อแม่ไป ก็ได้คำตอบครับ "จะไปขายทำไม เอาเวลาไปอ่านหนังสือและตั้งใจเรียนไหม" จากนั้นผมก็หยุดขายเลย ต่อมาปี 2 ยิ่งหนักเลยครับ ช่วงติดเพื่อน เกรดร่วงไปอยู่ 1.84 แทบจะโดนไทน์ออกแล้วครับ ถ้าต่ำกว่านี้ รอบนี้พ่อแม่ก็บ่นครับ ซึ่ง มีจุด ๆ หนึ่ง ที่ผมจำคำพูดไม่เคยลืม "เรียนไหวไหม ไม่ไหวก็เปลี่ยนสาขานะลูก" ทำให้ผมคิด "เราตั้งใจและเลือกที่จะเรียนสาขานี้เองไม่ใช่หรอ พ่อแม่ไม่ได้เลือกให้เราเรียนนิ และเราไม่อยากไปเริ่มใหม่กับการเรียน" และอีกอยากที่กระตุ้นผมคือ คำพูดของอาจารย์ครับ "นักศึกษาเปลี่ยนสาขาเรียนไหม เหมือนจะไม่รอดนะสาขานี้" หลังจากผ่านมาทั้งหมดปี 3 ผมถีบเกรดตัวเองขึ้นเป็น 2.40 ครับ (ปี 3 เรียนอย่างเดียวเลยครับ) ปี 4 ก็ 2.44 ครับ ไม่ต้องสงสัยนะครับเกรดจบทำไมมันน้อย มีแต่วิชาที่ไม่ถนัดจริง ๆ วิชาในสาขา D+ D C+ C มีเท่านี้จริง ๆ ครับ แต่ดีมีวิชาเสริมหรือวิชาอิสระ มาช่วยดึงเกรดไว้ครับ ถึงตอนนี้ผมเรียนจบมหาลัยแล้ว ซึ่งผมดีใจนะครับที่เรียนจบแล้วผ่านมาได้ ซึ่งตอนนี้ ผมว่างงานครับ ผ่านมา 2 เดือนกว่า ๆ แล้ว ชีวิตหลังจากเรียนจบมันยากกว่าที่คิดไว้เยอะเลยครับ งานก็หายากครับแนวที่เรียนมาคือ สาขานี่ไปแนวเป็นโปรแกรมเมอร์เลย ผมไปสมัครงานมาเจอคำถามบางทีก็ตอบไม่ได้เลยครับ เพราะ สารสนเทศ มันกว้าง แต่ที่ได้รับมามันคือโค้ด Java PHP VB C# ความรู้เรื่องอื่น ๆ มันเลยน้อยไปเลย แต่ก็พยายามศึกษาเพิ่มเติมครับ ซึ่งถึงตอนนี้ผมมีเงินเก็บที่ได้จากการเก็บออมมา ผมเลยคิดยากลองทำขนมหรือเบเกอรี่ขายครับ ผมว่าผมพึ่งจะเจอกับสิ่งที่ผมชอบจริง ๆ ครับ พอได้ทำแล้วรู้สึกว่าสนุกครับ ได้มีความสุข ได้มีความคิดที่สร้างสรรค์ พอคิดจะทำจริง ๆ จัง ๆ ด้วยเงินเก็บที่มี แต่โดนแม่ห้ามครับ ทั้งที่ผมซื้ออุปกรณ์มาพร้อมแล้ว จะทำทีก็โดนพูดว่า "จะทำทำไม เอาเวลาไปหางานไปทำงาน" กลายเป็นว่าผมไม่กล้าทำอะไรเลยครับ ตอนผมอยากจะทำขนมที มักจะมีความคิดมาว่า "ถ้าทำขนมก้จะโดนด่าโดนว่าแน่" เลยกลายเป็นว่าผมหยุดการกระทำที่จะทำขนมไปเลยครับ แต่ความคิดผมนี่อยากลองทำขายมาก ๆ ครับ แต่ผมก็เข้าใจแม่นะครับว่า "อยากให้ผมทำงานก่อน พอมีทุนแล้วก็ค่อยมาทำขนม" ผมว่าแม่ก็พูดถูกครับ มันก็จริงที่ต้องทำงานหาทุน อยากทำอะไรก็ต้องใช้เงิน จะใช้เงินพ่อแม่อย่างเดียวตลอดไปก็ไม่ได้ จริง ๆ ผมก็อยากทำงานครับ แต่ผมคิดนะว่าในตอนนี้เงินเก็บที่มีก็เป็นทุน อาจจะมีไม่เยอะ ซึ่งสิ่งที่ผมอยากจะทำอาจจะสร้างกำไรได้ในอนาคต ผมจึงอยากใช้ทุนนี้มาลองก่อนครับ ถ้าไม่ได้ผมก็จะไปทำงานครับ ผมคิดแบบนี้ จะต่างกับที่แม่คิดไว้ครับ (พ่อแม่ผมดีผมมาก ๆ เลยนะครับ ถึงเขาจะว่าดุด่า แต่เขาก็ยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นได้ ยอมรับฟังในสิ่งที่ผมพูด ไม่อยากให้เราลำบาก เหนื่อยเพื่อผมมาตลอด)  ผมอาจจะสบายกว่าคนอื่นนะครับ ที่เรียนแล้วไม่ได้ทำงานตอนเรียน แต่คนที่ทำงานและเรียนไปด้วยจะมีความเป็นผู้ใหญ่และมีความคิดที่ดีกว่าผม ผมก็ไม่อยากใช้เงินพ่อแม่แต่ว่าสิ่งที่อยากทำคือขนมขายด้วยเงินเก็บกับการไปทำงานทำงานตามที่แม่บอก ผมจะเริ่มยังไงดี ช่วยแนะนำผมหน่อยครับ
#ผมควรจะทำอย่างไรดีครับ #ผมเอาความคิดของตัวเองเป็นหลักไปหรือเปล่า #ผมจะทำสิ่งไหนก็ดีครับ #อยากเริ่มต้นชีวิตหลังจากเรียนจบ