ของเรา(เออ เราเป็นทอมนะ) ตอนนั้นเราอยู่ ป.6 จะขึ้น ม.1 วันนั้นจำได้แม่นมาก มีงานบวชข้างบ้านย่า เราก็ไปงานนั้นด้วยตามประสาเด็กไปเล่นกับเพื่อนๆ แล้วเราไปเจอผู้หญิงคนหนึ่ง เรารู้สึกชอบเขาทันที ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาแก่กว่าเรา ไม่รู้ว่าเขาชื่ออะไร แต่รู้ว่าชอบเขามาก จนเราขึ้น ม.1 ถึงได้รู้ว่าเขาแก่กว่าเราไป2-3ปี แล้ว ชื่อ พี่อีฟ (ไม่รู้ว่าพี่เขาเล่นพันทิพรึเปล่านะ ถ้าพี่อีฟบังเอิญมาเจอกระทู้นี้ อยากบอกว่าชอบพี่มาก พี่คือแรงผลักดัน)
พี่เขาอยู่ ปวช.1 เราอยู่ ม.1 โรงเรียนเรามีทั้ง ม.1-ม.6และ ปวช 1-ปวช3
เวลาเราจะไปไหนนะ ไปโรงอาหาร ไปเข้าห้องน้ำ รึไปเรียนวิชาต่างๆ เราจะมองหาพี่เขาตลอดเลย มองไปที่ม้าหินอ่อนที่พวกพี่อีฟชอบไปนั่งบ่อยๆ
เวลาเข้าแถวอีก ก็จะมองไปที่ ชั้น ปวช เข้าแถวกัน 55555 แต่เวลาฝนตกนี่สิ ต้องเข้าแถวหน้าชั้นเรียนอดเจอเลย 5555 พูดแล้วก็คิดถึงสมัยนั้นจัง😂
เราชอบพี่เขามากถึงขนาด แอบวาดรูปพี่เขาพยายามวาดมาก และเวลาจบแต่ละเทอมนะ จะมีหนังสือปฐมนิเทศ เราก็จะเปิดดูทุกหน้าว่ามีรูปไหนถ่ายติดพี่อีฟไหม ถ้ามีก็จะตัดติแป๊ะไว้ที่สมุดไดอารี่ของเรา จนถึงช่วงพี่อีฟจบ ปวช 3 เราก็จบ ม.3 เราก็ไปสืบในห้องแนะแนวว่าพี่อีฟจะไปเรียนต่อที่ไหน จึงได้รู้ว่า พี่เขาไปเรียนต่อที่ ม.ธุรกิจบัณฑิต ที่ กทมจากนั้นพี่เขาเป็นแรงบรรดาลใจให้เราอยากไปเรียนต่อ กทม มาก ช่วงเวลา ม.4- ม.6 เรายอมรับว่าเจ้าชู้มาก คบแล้วเลิกตลอด เพราะพี่อีฟอยู่ในหัวใจเราไปแล้วทั้งๆที่พี่เขาชอบผู้ชาย แต่เราก็ชอบพี่เขาไปแล้วเต็มๆ พอเราเรียนจบ ม.6 เราก็จะไปสอบ สถาปัต ที่ลาดกระบัง อยากไปอยู่ กทม ทั้งๆที่ไม่รู้เลยว่ามันใกล้รึไกลที่พี่เขาอยู่นะ แต่จะไป อยู่ กทม ให้ได้แค่ขอให้อยู่ กทม แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ไปสอบ เพราะพ่อกับแม่อยากให้เรียนใกล้บ้าน เราเลยไปสอบ ธรรมศาสตร์ ศูนย์ลำปาง และสอบติด เราเลยเรียนที่นั้น ทั้งๆที่เราไม่ชอบคณะนั้นเลย ไม่มีคณะที่เราอยากเรียน แต่เราต้องเรียน เราเรียนแบบไม่มีความสุขมาก มีแต่วิชาการ ทั้งๆที่เราไม่ชอบวิชาการเลย เราชอบคำนวณ ชอบออกแบบ
ช่วงที่เรียนที่นั้น พี่อีฟเริ่มหายไปจากสมองเรา แต่ไม่เคยหายไปจากหัวใจ เราผ่านความรักมาทผิดหวังทุกครั้งเป็นเพราะเรา และคนอื่นกระทำเราด้วย จนถึงจุดอิ่มตัวของความรัก มันทำให้เรากลับมาโสด
จนอายุเข้ามา 26ปี พี่อีฟคง 28-29ปี
พอกลับมาอยู่บ้าน แล้วมาเจอพี่อีฟอีกครั้ง ความรู้สึกเดิมที่มีให้อยู่ดีๆมันกลับเข้ามา มันยังชอบเหมือนเดิม เวลาเจอหน้าแล้วหัวใจมันกลับเต้นแรงเหมือนเดิม เอ่อ ความรักแบบวัยรุ่นยังมีหลงเหลือ 55555 กลับมาเป็นตัวเองอีกครั้ง รู้นะว่าพี่เขามีแฟนอยู่แล้ว แต่เราไม่เข้าไปให้พี่เขาทะเลาะกันนะ ขอแค่แอบมอง แอบชอบห่างๆแบบนี้ดีแล้ว แค่นี้ก็สุขใจ แอบชอบมา 13-14ปี เห้ออ ตอนนี้ก็ยังชอบอยู่
เอ่อ เกือบลืม พี่อีฟกลับมาเป็นแรงผลักดันให้เราต้องสอบให้ติดรัฐวิสหกิจที่หนึ่งให้ได้ เพื่อจะได้ไปอยู่ใกล้ๆพี่เขาเหมือนเดิม ถึงจะคนละจังหวัดแต่ เป็นจังหวัดใกล้กันแค่นี้ก็พอใจแล้ว
เราไม่เคยเดินไปบอกว่าชอบพี่เขาเลยนะ เราไม่กล้า เราเขิน แต่พี่เขาคงรู้แหละ
แต่วันนี่เราจะสารภาพชอบตรงนี้ในพันทิพ ถ้าพี่อีฟผ่านมาเห็น อยากบอกว่า ชอบพี่นะ ชอบตั้งแรกเจอ และขอชอบแบบนี้ไปเรื่อยๆ แค่นี้ก็มีความสุขแล้ว
คุณเคยมีรักแรกพบไหม?
พี่เขาอยู่ ปวช.1 เราอยู่ ม.1 โรงเรียนเรามีทั้ง ม.1-ม.6และ ปวช 1-ปวช3
เวลาเราจะไปไหนนะ ไปโรงอาหาร ไปเข้าห้องน้ำ รึไปเรียนวิชาต่างๆ เราจะมองหาพี่เขาตลอดเลย มองไปที่ม้าหินอ่อนที่พวกพี่อีฟชอบไปนั่งบ่อยๆ
เวลาเข้าแถวอีก ก็จะมองไปที่ ชั้น ปวช เข้าแถวกัน 55555 แต่เวลาฝนตกนี่สิ ต้องเข้าแถวหน้าชั้นเรียนอดเจอเลย 5555 พูดแล้วก็คิดถึงสมัยนั้นจัง😂
เราชอบพี่เขามากถึงขนาด แอบวาดรูปพี่เขาพยายามวาดมาก และเวลาจบแต่ละเทอมนะ จะมีหนังสือปฐมนิเทศ เราก็จะเปิดดูทุกหน้าว่ามีรูปไหนถ่ายติดพี่อีฟไหม ถ้ามีก็จะตัดติแป๊ะไว้ที่สมุดไดอารี่ของเรา จนถึงช่วงพี่อีฟจบ ปวช 3 เราก็จบ ม.3 เราก็ไปสืบในห้องแนะแนวว่าพี่อีฟจะไปเรียนต่อที่ไหน จึงได้รู้ว่า พี่เขาไปเรียนต่อที่ ม.ธุรกิจบัณฑิต ที่ กทมจากนั้นพี่เขาเป็นแรงบรรดาลใจให้เราอยากไปเรียนต่อ กทม มาก ช่วงเวลา ม.4- ม.6 เรายอมรับว่าเจ้าชู้มาก คบแล้วเลิกตลอด เพราะพี่อีฟอยู่ในหัวใจเราไปแล้วทั้งๆที่พี่เขาชอบผู้ชาย แต่เราก็ชอบพี่เขาไปแล้วเต็มๆ พอเราเรียนจบ ม.6 เราก็จะไปสอบ สถาปัต ที่ลาดกระบัง อยากไปอยู่ กทม ทั้งๆที่ไม่รู้เลยว่ามันใกล้รึไกลที่พี่เขาอยู่นะ แต่จะไป อยู่ กทม ให้ได้แค่ขอให้อยู่ กทม แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ไปสอบ เพราะพ่อกับแม่อยากให้เรียนใกล้บ้าน เราเลยไปสอบ ธรรมศาสตร์ ศูนย์ลำปาง และสอบติด เราเลยเรียนที่นั้น ทั้งๆที่เราไม่ชอบคณะนั้นเลย ไม่มีคณะที่เราอยากเรียน แต่เราต้องเรียน เราเรียนแบบไม่มีความสุขมาก มีแต่วิชาการ ทั้งๆที่เราไม่ชอบวิชาการเลย เราชอบคำนวณ ชอบออกแบบ
ช่วงที่เรียนที่นั้น พี่อีฟเริ่มหายไปจากสมองเรา แต่ไม่เคยหายไปจากหัวใจ เราผ่านความรักมาทผิดหวังทุกครั้งเป็นเพราะเรา และคนอื่นกระทำเราด้วย จนถึงจุดอิ่มตัวของความรัก มันทำให้เรากลับมาโสด
จนอายุเข้ามา 26ปี พี่อีฟคง 28-29ปี
พอกลับมาอยู่บ้าน แล้วมาเจอพี่อีฟอีกครั้ง ความรู้สึกเดิมที่มีให้อยู่ดีๆมันกลับเข้ามา มันยังชอบเหมือนเดิม เวลาเจอหน้าแล้วหัวใจมันกลับเต้นแรงเหมือนเดิม เอ่อ ความรักแบบวัยรุ่นยังมีหลงเหลือ 55555 กลับมาเป็นตัวเองอีกครั้ง รู้นะว่าพี่เขามีแฟนอยู่แล้ว แต่เราไม่เข้าไปให้พี่เขาทะเลาะกันนะ ขอแค่แอบมอง แอบชอบห่างๆแบบนี้ดีแล้ว แค่นี้ก็สุขใจ แอบชอบมา 13-14ปี เห้ออ ตอนนี้ก็ยังชอบอยู่
เอ่อ เกือบลืม พี่อีฟกลับมาเป็นแรงผลักดันให้เราต้องสอบให้ติดรัฐวิสหกิจที่หนึ่งให้ได้ เพื่อจะได้ไปอยู่ใกล้ๆพี่เขาเหมือนเดิม ถึงจะคนละจังหวัดแต่ เป็นจังหวัดใกล้กันแค่นี้ก็พอใจแล้ว
เราไม่เคยเดินไปบอกว่าชอบพี่เขาเลยนะ เราไม่กล้า เราเขิน แต่พี่เขาคงรู้แหละ
แต่วันนี่เราจะสารภาพชอบตรงนี้ในพันทิพ ถ้าพี่อีฟผ่านมาเห็น อยากบอกว่า ชอบพี่นะ ชอบตั้งแรกเจอ และขอชอบแบบนี้ไปเรื่อยๆ แค่นี้ก็มีความสุขแล้ว