คือผม ศึกษาเกียวกับการดูจิตของหลวงพ่อปราโมทย์ แต่ผมอยู่ไกลไม่สามารถามท่านได้ คือว่าเวลาเรานั่งสมาธิใช้ไหมครับ ผมก็รู้ธรรมชาติของจิตไปเรยๆแต่มันจะมีนิดหนึ่ง ที่จิตกับความคิด(จิตปรุงแต่ง)แยกออกจากกัน เหมื่อนจิตผู้รู้ รู้ทีความคิดที ดูเป็นเรื่องเป็นราวอย่ารงกับหนังทั้งๆที่ผมก็รู้ไปว่ามันคิดของมันเองแต่มันก็ไม่หลุดมันก็ยังฉายเรื่องราวอยู่นั้นแหละ บางครั้งผมก็ดึงขื้นมาเพราะขี้เกียจดู ดึงๆมากๆก็เหนื่อย #คืออยากทราบว่าผมสมควรดูต่อไปที่จิตกับความคิดแยกออกให้เราเห็น หรือ มาเริ่มไหม่ เพราะรู้สึกว่าความรู้สึกตอนเริ่ม กับ ตอนที่จิตกับความคิดแยกกันมันไม่ธรรมดาอะครับ เหมื่อนตอนเราเริ่มนั่งอะครับ
หลวงพ่อบอกให้ใจจิตธรรมดาปกติของปัจจุบัน @ผมกลัวมันจะผิดหนะครับถึงจะรู้ว่าทำยังไงก็ผิด กลัวเสียเวลาหนะครับเพราะตอนผม ม.3 หลวงพ่อเคยมาเชียงรายครั้งหนึ่งแต่ตอนนั้นผมยังตื่นไม่เป็น แต่เข้าใจ กายกับใจคนละส่วนไปไล่ถามใคร ว่า ผมเห็น กาย อยู่ส่วนหนึ่งใจอยู่ส่วนหนึ่ง แต่ก็ไม่มีใครตอบผม ผมก็เลยทิ้งไปเลยเพราะไม่รู้ว่าสำคัญตอนนั้นก็ฟังหลวงพ่อปราโมทย์แต่ฟังผ่านไปทิ้งไปหนะครับ จนอีก 3 ปีต่อมาเมื่อทุกข์มันรุมเร้าในชีวิตผม ก็เลยหาทางพ้นเลยกลับมาบรรจบหลวงพ่ออีกครั้ง ตอนนี้ก็ทำมาเรยๆไม่เคยทิ้ง เลยตั้งมาเพื่อสอบถามผมกลัวทิ้งไปแล้วต้องเสียเวลาอีกนานมากกว่าจะกลับมาเข้าใจ เพราะไม่รู้ว่าตรงที่ กายกับใจแยกกันมันสำคัญ ทิ้งไปเสียเวลาตั้ง 3 ปี
เรื่องของจิตใจ
หลวงพ่อบอกให้ใจจิตธรรมดาปกติของปัจจุบัน @ผมกลัวมันจะผิดหนะครับถึงจะรู้ว่าทำยังไงก็ผิด กลัวเสียเวลาหนะครับเพราะตอนผม ม.3 หลวงพ่อเคยมาเชียงรายครั้งหนึ่งแต่ตอนนั้นผมยังตื่นไม่เป็น แต่เข้าใจ กายกับใจคนละส่วนไปไล่ถามใคร ว่า ผมเห็น กาย อยู่ส่วนหนึ่งใจอยู่ส่วนหนึ่ง แต่ก็ไม่มีใครตอบผม ผมก็เลยทิ้งไปเลยเพราะไม่รู้ว่าสำคัญตอนนั้นก็ฟังหลวงพ่อปราโมทย์แต่ฟังผ่านไปทิ้งไปหนะครับ จนอีก 3 ปีต่อมาเมื่อทุกข์มันรุมเร้าในชีวิตผม ก็เลยหาทางพ้นเลยกลับมาบรรจบหลวงพ่ออีกครั้ง ตอนนี้ก็ทำมาเรยๆไม่เคยทิ้ง เลยตั้งมาเพื่อสอบถามผมกลัวทิ้งไปแล้วต้องเสียเวลาอีกนานมากกว่าจะกลับมาเข้าใจ เพราะไม่รู้ว่าตรงที่ กายกับใจแยกกันมันสำคัญ ทิ้งไปเสียเวลาตั้ง 3 ปี