เหมือนผมไม่มีตัวตนในครอบครัว

ผมควรจะทำยังไงดีครับ
เรื่องมีอยู่ว่า วันนี้แม่ถามพี่ผมว่าอยากได้อะไรไหม พี่ผมเลยตอบแม่ไปว่า อยากได้มือถือใหม่ ผมก็เลยพูดสวนขึ้นมาว่า ผมอยากได้เสื้อแขนยาว แต่แม่ผมก็ไม่สนใจ แล้วก็พาพี่ไปซื้อมือถือทั้งๆที่ผมไม่เคยขออะไรเเม่เลย ผมขอแค่เสื้อเเขนยาวแม่ผมก็ไม่เคยซื้อสิ่งที่ผมขอให้เลย ผมก็เริ่มจะมีน้ำตาขึ้นมาแล้ว พอวันต่อมา ผมกลับมาจากโรงเรียน แม่ผมก็ถามพี่ว่ากินข้าวยัง มากินข้าวเร็วแม่ทำกับข้าวที่หนูชอบ(เเม่พูดกับพี่) แต่ไม่เคยสนใจผมเลย และแม่พ่อและพี่ก็ไปกินข้าว ทั้งๆที่ไม่ชวนผมเลย ผ่านไปซัก 30 นาทีกับข้าวก็หมดทุกคนก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำ ส่วนผมก็ไม่ได้กินข้าว มีแต่ตากับยายผม ซึ่งแกเลี้ยงผมมาแต่เด็ก แกก็เรียกผมกินข้าว ผมก็กินไปร้องไห้ไป แต่ก็ไม่กล้าแสดงอาการ บางทีก็เหมือนผมไม่มีตัวตนในบ้านหลังนี้ หลายครั้งที่ผมนั่งร้องไห้คนเดียว และก็ตั้งคำถามกับตัวเองว่า ผมใช่ลูกเค้าอยู่รึปล่าว ผมคิดว่าผมควรจะไปบวชเพื่อหนีปัญหารึปล่าว ผมควรทำยังไงดีครับ