สวัสดีค่ะทุก หนูอยากได้กำลังใจ และข้อคิดดีๆจาก พี่ๆ เพื่อนๆ ในพันทิปค่ะ ตอนนี้หนูอายุย่างเข้า26ค่ะ แต่รู้สึกชีวิตช่างเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ
เรื่องมีอยู่ว่า หลังจากที่ยังไม่จบป.ตรี หนูได้ตัดสินใจเรียนป.โท ในขณะนั้นเรียนทั้งตรี ทั้งโท แอบหนักเอาการ แต่ก็ผ่านมาได้ค่ะ แต่พอเรียนจบครบทุกตัวของป.โทแล้ว ก็จะเหลือแค่การทำ Thesis ซึ่งในความรู้สึกตอนนั้นขี้เกียดมาก ฉันอยากพักผ่อน เดี๋ยวค่อยทำเล่ม
จนเวลาผ่านไปคุณแม่เริ่มเห็นว่า ไม่ได้ทำอะไรเลย ก็เลยบอกว่าให้ไปทำงาน ซึ่งหนูไม่อยากขัดใจเลยตกลงขอที่จะไปทำงาน และก็สัญญากับตัวเองว่าหลังจากเลิกงานมา ฉันจะทำเล่มThesis แต่สุดท้ายมันก็เป็นแค่ความคิด เพราะเลิกง่นมาก็เหนื่อย และเครียดจนไม่อยากทำอะไรเลย
แต่ในปัจจุบัน หนูได้ออกจากงาน และมาทำงานธุรกิจที่บ้าน และมันเป็นงานประเภทงานเกี่ยวกับกางเกงยีนส์ เป็นงานเหมาที่ทำเยอะได้เงินเยอะ ทำน้อยได้เงินน้อย และในทุกวันหนูจะทำงานประมาณ 9 โมง เลิก 4ทุ่ม เพราะต้องเคลียร์งานให้จบเป็นลอตๆไป ในการทำงานก็มีลูกน้องนะคะ แต่ไม่เยอะแค่ 3-4 คน
และในขณะทำงานหนูก็จะคิดตลอดว่า ฉันทำงานทั้งวันจะเอาเวลาที่ไหนทำเล่ม เลยตัดสินใจคุยกับผู้ช่วยที่ทำงานว่า หนูอยากเรียนจบ หนูก็เลยอยากขอทำงานครึ่งวัน คือ 9โมงเช้า ถึงบ่าย2 แต่ในที่นี้คือหน้าที่ตัวเองก็ต้องเสร็จแล้ว แล้วจะขอขึ้นไปทำเล่ม แล้วจะลงมาช่วยงานอีกทีคือ 3ทุ่ม จนถึงเลิกงาน ซึ่งพี่เค้าก็โอเค แต่ก็ต้องคุยกับคุณแม่ก่อนว่าจะจัดการเวลาแบบนี้ ซึ่งพอคุยแม่ก็โอเคค่ะ
ทีนี้พอถึงเวลาจริงๆที่ต้องทำ หนูก้จัดสรรเวลาแบบนี้ และหน้าที่ตัวเองก็เสร็จ แต่เหมือนพี่ผู้ช่วยเค้าก้จะนอยด์หน่อยๆ แต่หนูก้ต้องทำเป็นไม่สนใจเพราะคิดว่าถ้าแม่เราโอเค คนอื่นก้คงไม่มีปัญหา
แต่พอทุกอย่างจัดสรรได้ เวลาที่หนูตื่นเช้ามาทำงาน หนูจะไม่มีความสุขที่อยากทำงานทั้งๆที่ที่ทำงานคือบ้านของเราเอง เหมือนชีวิตมันเซ็งไปซะทุกอย่าง ไม่มีความสุข
หนูควรจะปรับทัศนคติตัวเองอย่างไรดีคะให้รู้สึกมีความสุข และอยากทำงาน และทำเล่มให้จบคะ หนูขอกำลังใจ+ข้อคิดจากพี่ๆเพื่อนๆทุกคนในพันทิปด้วยนะคะ
ปล. หนูรู้ว่าตัวเองทำงานในที่ของตัวเอง ไม่ได้ลำบากต้องไปทำงานที่อื่นเหมือนคนอื่น และแถมยังมีโอกาสได้แบ่งเวลาไปทำงาน เวลาส่งงานอาจารย์ อาจารย์ก็บอกว่าให้ส่งทางอีเมลล์ได้ ไม่ต้องมาพบ คือทุกอย่างมันเอื้ออำนวยมากๆ ซึ่งก็ถือว่าโชคดีมากแล้ว แต่ทำไมหนูถึงไม่มีความสุขกับการทำงานอีกก็ไม่รู้ค่ะ
ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับความเห็นนะคะ
ขอกำลังใจ+ข้อคิดค่ะ "ทำงานไปด้วย เรียนไปด้วย"
เรื่องมีอยู่ว่า หลังจากที่ยังไม่จบป.ตรี หนูได้ตัดสินใจเรียนป.โท ในขณะนั้นเรียนทั้งตรี ทั้งโท แอบหนักเอาการ แต่ก็ผ่านมาได้ค่ะ แต่พอเรียนจบครบทุกตัวของป.โทแล้ว ก็จะเหลือแค่การทำ Thesis ซึ่งในความรู้สึกตอนนั้นขี้เกียดมาก ฉันอยากพักผ่อน เดี๋ยวค่อยทำเล่ม
จนเวลาผ่านไปคุณแม่เริ่มเห็นว่า ไม่ได้ทำอะไรเลย ก็เลยบอกว่าให้ไปทำงาน ซึ่งหนูไม่อยากขัดใจเลยตกลงขอที่จะไปทำงาน และก็สัญญากับตัวเองว่าหลังจากเลิกงานมา ฉันจะทำเล่มThesis แต่สุดท้ายมันก็เป็นแค่ความคิด เพราะเลิกง่นมาก็เหนื่อย และเครียดจนไม่อยากทำอะไรเลย
แต่ในปัจจุบัน หนูได้ออกจากงาน และมาทำงานธุรกิจที่บ้าน และมันเป็นงานประเภทงานเกี่ยวกับกางเกงยีนส์ เป็นงานเหมาที่ทำเยอะได้เงินเยอะ ทำน้อยได้เงินน้อย และในทุกวันหนูจะทำงานประมาณ 9 โมง เลิก 4ทุ่ม เพราะต้องเคลียร์งานให้จบเป็นลอตๆไป ในการทำงานก็มีลูกน้องนะคะ แต่ไม่เยอะแค่ 3-4 คน
และในขณะทำงานหนูก็จะคิดตลอดว่า ฉันทำงานทั้งวันจะเอาเวลาที่ไหนทำเล่ม เลยตัดสินใจคุยกับผู้ช่วยที่ทำงานว่า หนูอยากเรียนจบ หนูก็เลยอยากขอทำงานครึ่งวัน คือ 9โมงเช้า ถึงบ่าย2 แต่ในที่นี้คือหน้าที่ตัวเองก็ต้องเสร็จแล้ว แล้วจะขอขึ้นไปทำเล่ม แล้วจะลงมาช่วยงานอีกทีคือ 3ทุ่ม จนถึงเลิกงาน ซึ่งพี่เค้าก็โอเค แต่ก็ต้องคุยกับคุณแม่ก่อนว่าจะจัดการเวลาแบบนี้ ซึ่งพอคุยแม่ก็โอเคค่ะ
ทีนี้พอถึงเวลาจริงๆที่ต้องทำ หนูก้จัดสรรเวลาแบบนี้ และหน้าที่ตัวเองก็เสร็จ แต่เหมือนพี่ผู้ช่วยเค้าก้จะนอยด์หน่อยๆ แต่หนูก้ต้องทำเป็นไม่สนใจเพราะคิดว่าถ้าแม่เราโอเค คนอื่นก้คงไม่มีปัญหา
แต่พอทุกอย่างจัดสรรได้ เวลาที่หนูตื่นเช้ามาทำงาน หนูจะไม่มีความสุขที่อยากทำงานทั้งๆที่ที่ทำงานคือบ้านของเราเอง เหมือนชีวิตมันเซ็งไปซะทุกอย่าง ไม่มีความสุข
หนูควรจะปรับทัศนคติตัวเองอย่างไรดีคะให้รู้สึกมีความสุข และอยากทำงาน และทำเล่มให้จบคะ หนูขอกำลังใจ+ข้อคิดจากพี่ๆเพื่อนๆทุกคนในพันทิปด้วยนะคะ
ปล. หนูรู้ว่าตัวเองทำงานในที่ของตัวเอง ไม่ได้ลำบากต้องไปทำงานที่อื่นเหมือนคนอื่น และแถมยังมีโอกาสได้แบ่งเวลาไปทำงาน เวลาส่งงานอาจารย์ อาจารย์ก็บอกว่าให้ส่งทางอีเมลล์ได้ ไม่ต้องมาพบ คือทุกอย่างมันเอื้ออำนวยมากๆ ซึ่งก็ถือว่าโชคดีมากแล้ว แต่ทำไมหนูถึงไม่มีความสุขกับการทำงานอีกก็ไม่รู้ค่ะ
ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับความเห็นนะคะ