จริงๆเราชอบตัวเองตอนที่ยังไม่รู้จักคุณมากกว่า

พอไม่มีคนคุยเราก็บ่นว่าเหงา อยากมีเเฟน อยากมีคนคุย  พอมีคนคุยเวลาคุณหายไปจะเรียกว่ากังวลก็ไม่ใช่ จะว่าคิดถึงก็ไม่เชิง ต้องคอยว่าคุณจะทักมาหาเรามั้ยวันนี้ คุณทำอะไรอยู่นะ  ถ้าส่งข้อความไปจะรบกวนคุณมั้ย เเละถ้าไม่ส่งไปหาคุณเลย คุณจะคิดว่าฉันไม่ชอบคุณเหรือเปล่า คุณเข้ามาในชีวิตเรานี่คุณจะจริงจังมั้ยหรือเเค่เเวะผ่านมาทักทาย รู้สึกว่าเหมือนจะเป็นโมเม้นที่ดีนะคะตอนที่มีคุณคุยด้วย เเต่มันก็เป็นช่วงเวลาดีๆเเค่ตอนที่คุยกันเท่านั้น  บางทีก็อยากกลับมาอยู่เเค่ในโลกของตัวเองที่ไม่มีความรักเลย  เรากลัวตัวเองจะสูญเสียความเป็นตัวเองไปมากกว่านี้ จริงๆเเล้วเราชอบตัวเองตอนที่ยังไม่รู้จักคุณมากกว่า