มีลูกคนเดียว รักลูกมาก ลูกน่ารักไม่ดื้อไม่ซนไม่งอแง เป็นเด็กดีมาก แต่ตอนนี้ ลูกโตแล้วและแต่งงานแล้ว แต่ทำไมทุกครั้งที่อยู่กันสองคน ลูกไม่สนใจ ไม่สนใจแม่ น้ำเสียงที่พูดกับแม่ ไม่เหมือนน้ำเสียงที่พูดกับพ่อ หรือกับคนอื่นได้ ดูลูกจะรักพ่อกับคนรอบๆ ตัว สนใจพ่อกับคนรอบๆ ตัว มากกว่าแม่ เวลาแม่สอน แม่เตือน จะทำน้ำเสียงไม่พอใจ แต่ พ่อเตือนไม่มีปฏิกิริยาใดไม่ แล้วก็ทำตาม ตอนนี้ ไหว้พระภาวนาว่า ขอตายก่อนสามี เพราะถ้าตายทีหลัง เราคงต้องหนีไปอยู่บ้านพักคนชรารรสี เพราะลูกต้องรักครอบครัวของลูก จะมาสนใจอะไรกับเรา ตอนนี้ คิดทุกวัน น้อยใจทุกวัน สงสัยเราคงทำบาปไว้เยอะ ชาตินี้ ลูกถึงไม่รัก ไม่ได้โกรธลูกนะคะ รักลูกเหมือนดวงใจ ลูกเป็นอะไร แม่ขอเป็นแทนเหมือนเดิม ชีวิตนี้ให้ลูกได้ค่ะ ไม่ได้นำลูกมาวิจารณ์นะคะ แค่อยากระบายความในใจค่ะ..ขอบคุณที่สละเวลาอ่านนะคะ
น้อยใจลูกไม่รัก