เวลาร้องไห้

ตอนนี้ จขกท อยู่ ม.6 การเรียนที่ผ่านมาก็ถืออยู่ในระดับ ดี ไม่เคยได้เกรดต่ำกว่า 3.5 หรือมีงานค้าง ไม่ส่งงาน เป็นเด็กที่ก็ทำตามหน้าที่เสมอ แต่น้า(น้องสาวแม่) ชอบกดดันเรื่องเรียน แทบจะทุกวันเลย ไม่ให้ออก

โรคซึมเศร้า ใช่โรคความอ่อนแอของจิตใจไหม

ในวันที่เราอ่อนแอเราก็แค่ต้องการใครสักคนที่จะมาปลอบใจเรา หนึ่งในนั้นก็คือแฟน แต่แฟนเราชอบพูดว่า"ไม่มีทางที่จะให้คำปลอบใจได้ ไม่มีวันที่จะได้รับคำปลอบใจจากเรา ให้ไปหาจากคนอื่น เราปลอบใจใครไม่เป็น

วันนี้ก็เป็นอีกวันที่เราเจอปัญหา และเลือกที่จะร้องไห้ ตอนแรกเค้าก็ให้กำลังใจ และปลอบใจเรา แต่พอเค้ายิ่งปลอบน้ำตามันยิ่งไหล จนเค้าเริ่มหงุดหงิด และบอกว่ามันน่าเบื่อ มันอึดอัด ที่เราเป็นคนอ่อนแอมากเกินไ

คือ เราไม่รู้ว่าตัวเองเป็นยังไง เราไม่เข้าใจตัวเอง คือเวลาเพื่อนมีปัญหาแบบหนักๆมากๆ จะคอยอยู่กับเพื่อน บางคนก็ปลอบๆกอดปลอบใจก็มี ตอนนั้นรู้เลยว่าเพื่อนไม่โอเค เราว่าเพื่อนต้องการการเอาใจใส่และกอด ถ้าส

อยากระบายอะไรหลายๆ อย่าง แต่ไม่รู้จะเริ่มตรงไหน อยากเลิกทั้งๆ ที่ในใจยังรัก แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ เพราะเค้ามีครอบครัวไปแล้ว นอนร้องไห้เกือบทุกคืนแต่ไม่มีใครรู้ ต่อหน้าทุกคนต้องทำตัวเข้มแข็ง เหมือนไม่รู

แม่เราเสียไปเมื่อปีที่แล้วเดือนตุลาคม เราจำฝังใจมาก เราเสียใจมากที่กลับมาบ้านมาเจอศพแม่นอนอยู่ที่วัด แม่ไม่หายใจ แม่ตัวเย็นเฉียบ เย็นมาก เราเป็นคนที่ร้องไห้ยากมากนะ แต่พอเห็นแบบนี้แล้วก็อดที่จะร้องไม่

คือเรื่องนี้เป็นปัญหามาก เราขอแค่ให้แฟนเข้าใจเราปลอบในวันที่เราเศร้า ให้กำลังใจในวันที่เราท้อ ดูแลเราเปรียบเสมือนของล่ำค่าของเขา เขากลับบอกเราให้อยู่ในโลกความเป็นจริง ถามเราว่าเป็น ใคร ทำไมต้องดูแล คื

คือเราเห็นใครๆ เขาก็มีความรักกันแล้วทำไมเราต้องร้องไห้ด้วยว่ะ เห็นใครๆที่มีความรักก็อดที่จะร้องไห้คนเดียวไม่ได้ ไม่รู้ว่าเราผิดปกติหรือเปล่า คนอื่นเขามีความสุขกันแต่ทำไหมเราร้องไห้ว่ะ ไม่มีความสุขเลยอ

ตามหัวข้อเลยครับคือป้าผมจากไปวันที่ 8 พฤษภา2568 ตอนนี้ร้องไห้หนักมากเเบบมองอะไรก็เป็นป้าตลอดเลย ตอนนี้คือสังเกตุได้เลยว่า ช่วงนี้ร้องไห้หนักมากเเละหลายครั้ง ที่เราคิดว่าป้าเราเเค่นอนอยู่เเล้วเราก็รอให