เรื่องมีอยู่ว่าก่อนเลิกกันมาไม่ได้ทะเลาะกันเลยน่ะครับ เเต่วันเลิกกันตอนเย็นเขาก็มาบอกว่าเลิกกันดีกว่าเพราะว่าอยาคตคงเข้สกันไม่ได้น่ะครับ อีกอย่างเขาเบื่อผมที่บอกเบื่อที่อาทิตร์หนึ่งเจอกันได้เเค่วันเสาร์ ไปเเต่ที่เดิมๆ ชีวิตคู่ไม่ก้าวหน้า เบาบอกเเบบนี้น่ะครับ เขาคนนี้คือรักเเรกของผมครับ(ปมยังเรียนอยู่ มหาลัยปี3)อยู่ๆเขาก็มาบอกว่าควรจบกันเพราะว่าเบื่อผมเเล้วเขาจะไปเรียนตาอต่างประเทศ3ปีครับจะได้ไปไม่ได้ไปอันนี้เขาไม่เเน่ใจเเต่เขาบอกได้ไปเเล้วไม่อยากมาหาวงเ้านหลังควรจบกันไปดีกว่า ผมนี่จุกเเล้วช็อคไปเลยครับ ผมทำตัวดีมาตลอดครับ เหล้าไม่กิน บุหรี่ไม่สูบ ไม่เที่ยวกลางคืนครับ ผมทำตัวดีมาตลอดระยะเวลา2ปีที่คบกันมาผมจุกน้ำตาคลอ ตัวมือนี่สั่นไปหมด ตกกลางคืนมาผมร้องไห้ เพื่อนชวนไปเที่ยวกลางคืนก็ลองไปดูครับลืมได้ตอนอยูากับเพื่อนครับกลับมาก้เอาล่ะร้องไห้ คะ เขา คถขนาดเก้งไปฝันเลยครับ ผมกลัวผมเป็นเรคซึมเศร้าจังครับ เมื่อวานผมก้มักเขาไปถามว่าทำไหมตื่นเช้าจัง เมื่อวานเป้นวันเสารืทุกครั้งเราจะต้องอยุ่ด้วยกันน่ะครับผมก่ไม่ได้ไปไกนผมเลยทักไปเขาบอกว่า จะทำอะไรไม่จำเป็นต้องรุ่หรอก พอเถอะพอเเล้วเขาบอกเเบบนี้เขาบอกอยากอยุ่คนเดียว เขามีคนใหม่รึเปล่าครับ? ผมไม่เข้าใจทำไหมถึงเขสถึงเลิกกับผมผมเศร้ามากครับ ผมว่าผมต้องตัดใจกับเบาเเล้วล่ะครับมีวิธีไหนทำให้ตัดใจลืมไปบ้างครับผมทรมานมากครับขอบคุณมากที่เข้ามาอ่า
อกหักครับ โดนทิ้งเเบบไรเยื้อใยครับ มีวิธีช่วยยังไงบ้างครับ???