ผมกำลังเจอปัญหาชีวิตแบบนี้อยู่ ผมควรทำอย่างไรดีครับ

สวัสดีครับ ผมเป็นคนที่เจอปัญหาหลายอย่างในชีวิตมาก ทั้วเรื่องการเรียน อนาคต ศาสนา และครอบครัว (เน้นที่ครอบครัวเลยนะครับ) ผมเป็นคนที่มีปํยหากับครอบครัวที่ไม่ค่อยรับฟังและยึดติดกับเหตุผลของตัวเองเป็นใหญ่ ผมนับถือศาสนาคนละศาสนากับครอบครัว (คริสต์) ซึ่งทางบ้านนั้นไม่อนุญาต ผมเลยต้องรอจนถึงเวลาเที่ยงคือหรือตีหนึ่งเพื่อที่จะแอบอ่านพระคัมภีร์ที่ผมซ่อนไว้ พ่อแม่ของผมนั้นคาดหวังในตัวของผมมาก บังคับผม ดุด่าผม และมักขู่ว่าจะตีผมเมื่อผมทำอย่างที่เขาต้องการไม่ได้ ผมไม่เคยได้รับความเป็นส่วนตัว และได้รับอิสระทางความคิด ผมเคยถูกครอบครัวบังคับบวช แม้จะผ่านมาได้ แต่ก็ยังรู้สึกผิดที่ผิดคำสอนศาสนาคริสต์ ผมรู้สึกเครียดมากที่ต้องเกิดมาอยู่ในสภาพครอบครัวแบบนี้ ผมรู้สึกขาดมิตรและที่พึ่งทางใจมาก และการที่ผมรู้สึกว่าเชื่อพระเจ้าไม่เพียงพอนั้นก็ยิ่งทำให้มรู้สึกแย่ลงไปอีก ผมรู้สึกโกรธและเกลียดทั้งพ่อแม่และตัวเองมาก แต่ผมก็เข้าใจว่าเราควรรักและกตัญญูพ่อแม่ ซึ่งผมจะต้องบังคับตัวเองและฝืนใจรักพ่อแม่ ซึ่งมันเหนื่อยมากๆ อีกอย่างผมเป็นโรค Asperger's มาตั้งแต่เกิด เลนยตามคนอื่นในวัยเดียวกันไม่ค่อยทัน ผมเป็นคนคิดลบและมองโลกในแง่ร้าย และอาจเป็นโรคซึมเศร้าแล้ว ผมคิดแบบนี้มาเกือบสามปีแล้ว แล้วก็คิดอยากจะฆ่าตัวตายให้ได้ก่อนเรียนจบ (ปัจจุบันอยู่ ม.5 เริ่มอยากตายตอน ม.3) บางครั้งผมก็จินตนาการการฆ่าตัวตายของตัวเองบ้าง งานศพตัวเองบ้าง บางคนก็บอกให้ผมลองคุยกับครอบครัวดู แต่สุดท้ายแล้วคนที่ให้ชีวิตผมคือคนที่ทำให้ผมเกลียดตัวเองและอยากตายที่สุด ผมเข้าใจว่าผมกำลังวางยาพิษใส่ตัวเองอยู่ ผมอยากหยุด แต่ว่าไม่มีแรงพอจะห้ามตัวเองได้ ผมเริ่มทำร้ายตัวเอง ทั้งต่อยหน้า เอาหน้าผากฟาดกับขอบโต๊ะ ผนังห้อง หินอ่อน และของแข็งต่างๆ ผมเริ่มคิดว่าตัวเองเสียสติ และควรเข้าโรงพยาบาลบ้า ผมรู้สึกเหมือนกับว่าจะอยู่ก็ไม่ได้ จะตายก็ไม่ได้ และเคยคิดว่าอยากอยู่ในสภาพโคม่า ที่อยู่ระหว่างความเป็นและความตาย เพื่อที่จะได้เจอทั้งสองอย่างในเวลาเดียวกัน ผมพยายามคิดบวกแล้วแต่เมื่อทำ ผมรู้สึกเหมือนกับว่ามีพายุอยู่ในสมอง และเหมือนทุกอย่างในหัวมันปั่นป่วนและกรีดร้องไปหมด ผมรู้ว่าไม่ควรปล่อยให้ทุกอย่างมันแย่ไปมากกว่านี้ เลยอยากไปหาจิตแพทย์ แต่หากจะไป พ่อแม่ก็จะต้องรู้เรื่องก่อน ซึ่งหากรู้เรื่องนั้น พ่อแม่ก็จะเรียกมาคุย และจบด้วยการที่พวกเขาบอกว่าเขาถูกทุกอย่าง ภาพที่ผมมักนึกถึงและคิดว่าจะเป็นวิถีที่ทำให้ความเครียดนั้นหายไปโดยถาวร คือภาพจินตนาการที่ผมเอามีดเล่มใหญ่ ปักลงบนหน้าผากผม แล้วแหกหน้าผาก เอาสมองออกมา พร้อมให้ความเครียดนั้นไหลออกมาพร้อมกัน แม้ว่าผมจะตาย แต่ผมก็ไม่เครียดอีกต่อไปแล้ว ผมอยากได้รับความช่วยเหลือมาก แต่ในทางเดียวกันก็อยากจะจมปลักอยู่แบบนี้ เพื่อที่จะไม่เปิดให้ปัญหาใหม่ๆ ที่หนักกว่าเดินเข้ามาในชีวิตเพิ่ม หากมีคำแนะนำหรืออะไรที่จะทำให้ผมคิดบวกได้ ช่วยบอกทีนะครับ