ผมเป็นคนหนึ่งที่ไม่คอยได้ดูฟุตบอลไทย อย่างมากแข่งจบแล้วฟังผลหรือดูไฮไลท์ย้อนหลังแค่นี้เป็นมานานแล้ว แต่ต้องบอกว่าช่วงซิโก้คุมทีมชาติไทย(ไม่ใช่ติ่งซิโก้อย่าด่านะครับ) ผมต้องดูโปรแกรมทุกนัดที่ทีมชาติไทยลงแข่ง ติดตามทีมชาติไทยทุกสื่อ มีเวลาอยากจะไปดูที่สนาม ในความรู้สึกนี้มันลามไปถึงมองหาทีมเชียร์ระดับสโมสร ที่เป็นอย่างนี้ต้องบอกอย่างไม่อายว่าผมดูฟุตบอลตามกระแส ช่วงนั้นน้องๆ ที่ออฟฟิสมาคุยเรื่องฟุตบอลกันทุกวัน ไม่ได้เชียร์ฟุตบอลไทยนี่ถึงกับตกยุคเลยก็ว่าได้...ตอนนั้นก็เป็นใจฟุตบอลทีมชาติไทยทุกชุดที่มีแข่งขันในอาเซียนเราเหมาแชมป์มาหมดไม่เหลือให้ชาติอื่นเลย ถึงกับบางชาติตำนิทีมชาติตัวเองว่า แข่งกับไทยไม่เอาใจมาสู้แพ้ตั้งแต่ในบ้านผูกขาดแพ้ทั้งปีทั้งชาติ จนมีคนพูดว่าทีมชาติไทยใครคุมก็แชมป์ ยิ่งทำให้รู้สึกเหมือนฉีดฟุตบอลเข้าเส้น ตอนนั้นมันคิดอย่างนั้นได้จริงๆ มีความสุขมากๆ คิดไปถึงจะล้มญี่ปุ่น เกาหลี ซาอุ อิหร่าน ออสเตรเลีย จะไปบอลโลกโน่น
ในช่วงเวลาเดียวกัน ต้องบอกว่าประเทศไทยมีช่วงเวลานั้นแย่มาหลายปี จำได้ว่าเหตุการบ้านเมืองของเราทำให้ประชาชนโหยหาความสุข ข้าวยากหมากแพง ทำมาหากินก็ลำบากแยกเป็นฟักเป็นฝ่าย ใส่เสื้อต้องดูด้วยว่าใส่สีอะไรไม่งั้นออกบ้านก็เจ็บตัว ตีกันไปตีกันมา รัฐบาลหาวิธีแก้ไขยังไงก็ยากลำบากเป็นมาหลายปี ประเทศเราตอนนั้นต้องบอกว่าเป็นยุคประชาชนจิตตก จนมีฟุตบอลนี่ละเข้ามาช่วยเยียวยาทำให้ไทยกลับมาเป็นหนึ่ง ต้องบอกว่าไม่มีฟุตบอลไม่มีทางที่ประเทศเราจะมีความสุขได้ขนาดนี้..
มาวันนี้ พอเราลืมความทุกข์เก่าๆ ที่ผ่านมา 2-3 ปี บรรยากาศแย่ๆ มันจะกลับมาอีกแล้ว คนเข้าดูในสนามลดลง ความศรัทธาฟุตบอลกำลังจะหาย แต่ไม่ใช่ไม่เชียร์มาวันนี้ผมก็ยังเชียร์ฟุตบอลทีมชาติไทยอยู่ แต่ความรู้สึกเดิมๆ อยากเขาสนาม อยากตามเชียร์ อยากซื้อนูนนี้เก็บเป็นของที่ระลึก ความรู้สึกอย่างนี้มันน้อยลงมาก แต่ไม่หมดนะครับคือไม่ดูก็ได้แต่ยังติดตามผลการแข่งขันอยู่ .. ที่กล่าวมาทั้งหมด ผมไม่รู้หลอกว่าฟุตบอลต้องทำทีมยังไง มีปัจจัยอะไรที่สำคัญ แต่สิ่งที่เราวัดได้คือระดับความสุขเวลาฟุตบอลไทยแข่งขัน มันน้อยลงมาก ความหวังว่าซักวันจะไปบอลโลก ตอนนี้มันน้อยลงทุกทีต้องมาลุ้นจะแพ้เพื่อนบ้านเมื่อไหร่ เพราะช่วงว่างมันขยับเข้าใกล้มาทุกที....
เรารู้กันอยู่แล้วว่าคนไทยเรามีความสุขที่ตรงไหนก็ช่วยๆกันนะครับ ทุกคนทำเพื่อประเทศไทยทั้งนั้น ผิดถูกต้องให้อภัยกัน มีถูกมีหลงทางกันไปบ้างก็ไม่เป็นไร ย้อนมาดูหาวิธีแก้ไขหาวิธีกันใหม่ ที่เขียนมาทั้งหมดเพียงอยากให้กำลังใจคนทำงาน สู้ๆนะครับทำฟุตบอลไทยกลับมาสู่จุดเดิมและก้าวไปข้างหน้าให้ได้
ความสุขเมื่อดูฟุตบอลทีมชาติไทย
ในช่วงเวลาเดียวกัน ต้องบอกว่าประเทศไทยมีช่วงเวลานั้นแย่มาหลายปี จำได้ว่าเหตุการบ้านเมืองของเราทำให้ประชาชนโหยหาความสุข ข้าวยากหมากแพง ทำมาหากินก็ลำบากแยกเป็นฟักเป็นฝ่าย ใส่เสื้อต้องดูด้วยว่าใส่สีอะไรไม่งั้นออกบ้านก็เจ็บตัว ตีกันไปตีกันมา รัฐบาลหาวิธีแก้ไขยังไงก็ยากลำบากเป็นมาหลายปี ประเทศเราตอนนั้นต้องบอกว่าเป็นยุคประชาชนจิตตก จนมีฟุตบอลนี่ละเข้ามาช่วยเยียวยาทำให้ไทยกลับมาเป็นหนึ่ง ต้องบอกว่าไม่มีฟุตบอลไม่มีทางที่ประเทศเราจะมีความสุขได้ขนาดนี้..
มาวันนี้ พอเราลืมความทุกข์เก่าๆ ที่ผ่านมา 2-3 ปี บรรยากาศแย่ๆ มันจะกลับมาอีกแล้ว คนเข้าดูในสนามลดลง ความศรัทธาฟุตบอลกำลังจะหาย แต่ไม่ใช่ไม่เชียร์มาวันนี้ผมก็ยังเชียร์ฟุตบอลทีมชาติไทยอยู่ แต่ความรู้สึกเดิมๆ อยากเขาสนาม อยากตามเชียร์ อยากซื้อนูนนี้เก็บเป็นของที่ระลึก ความรู้สึกอย่างนี้มันน้อยลงมาก แต่ไม่หมดนะครับคือไม่ดูก็ได้แต่ยังติดตามผลการแข่งขันอยู่ .. ที่กล่าวมาทั้งหมด ผมไม่รู้หลอกว่าฟุตบอลต้องทำทีมยังไง มีปัจจัยอะไรที่สำคัญ แต่สิ่งที่เราวัดได้คือระดับความสุขเวลาฟุตบอลไทยแข่งขัน มันน้อยลงมาก ความหวังว่าซักวันจะไปบอลโลก ตอนนี้มันน้อยลงทุกทีต้องมาลุ้นจะแพ้เพื่อนบ้านเมื่อไหร่ เพราะช่วงว่างมันขยับเข้าใกล้มาทุกที....
เรารู้กันอยู่แล้วว่าคนไทยเรามีความสุขที่ตรงไหนก็ช่วยๆกันนะครับ ทุกคนทำเพื่อประเทศไทยทั้งนั้น ผิดถูกต้องให้อภัยกัน มีถูกมีหลงทางกันไปบ้างก็ไม่เป็นไร ย้อนมาดูหาวิธีแก้ไขหาวิธีกันใหม่ ที่เขียนมาทั้งหมดเพียงอยากให้กำลังใจคนทำงาน สู้ๆนะครับทำฟุตบอลไทยกลับมาสู่จุดเดิมและก้าวไปข้างหน้าให้ได้