กลับมาถึงบ้านด้วยอาการเหมือน……หง่าจะกิน ผิดกับตอนไปที่เหมือนไก่จะบิน
เพราะทั้งขึ้นเครื่อง ต่อเครื่อง ลากกระเป๋าขึ้นรถไฟ……
ยังโชคดีนิดนึงที่คุณพ่อบ้านไปรอรับที่สถานีใหญ่เลย ไม่ต้องไปต่อขึ้นรถไฟช่วงสั้นเข้าบ้านอีก
การกลับมาจากไปเที่ยวหลายๆวันนี้ เป็นอะไรที่ดีอย่างหนึ่งคือ รู้สึกได้ชัดเจนว่า ได้รับการ”โอ๋” จากคนข้างเคียงเยอะขึ้น ตามใจขึ้น……คงจะคิดถึงเราละซี้……
และที่ค่อนข้างจะ”ทึ่ง”สุดๆ คือ……การตัดสินใจแบบฟ้าแลบของคุณเธอที่บอกว่า ได้นัดการเรียกช่างมาใส่รีโมทไฟฟ้าที่ประตูโรงรถให้แล้ว ซึ่งความจริงน่าจะเสร็จก่อนที่ดิฉันจะกลับมา จะได้เซอร์ไพรส์
แต่เพราะฝนตกติดๆกันหลายวัน ช่างจึงขอเลื่อน ซึ่งน่าจะแล้วเสร็จภายในวันพรุ่งนี้
แหม……ไอ้เรื่องประตูม้วน ดันขึ้น เลื่อนลง ของโรงรถนี่ เป็นเรื่องชวนทะเลาะกันมาตั้งแต่ที่คุณพ่อบ้านเขาเดี้ยงเพราะข้อเท้าหักนั่นละค่ะ เพราะช่วงนั้นคือช่วงที่ดิฉันต้องเดินเข้า-ออกทางโรงรถ เพราะต้องออกไปซื้อของ ส่งกับข้าวให้คุณลูกเลี้ยงด้วยกระเป๋าติดล้อ หรือที่เรียกว่า “รถลาก”
จะเข้า จะออกทีก็ให้ปวดไหล่ ปวดแขนไปหมด เพราะตอนที่ดันขึ้นก็ต้องออกแรงสุด เพื่อที่มันจะมีกำลังม้วนโค้งขึ้นไป พอจะปิดก็ต้องดึงลง และต้องคอยเอามือกั้นไม่ให้มันทิ้งถ่วงลงมาพรวดเดียว
เพราะมันจะกระแทกพื้นซีเมนต์ดังกึงใหญ่
ทั้งหมดทั้งมวล…วันละสี่ครั้งอย่างน้อย……ปวดบ่า ปวดมือ ปวดแขน ไปหมด……
ดิฉันก็เกิดอาการปากเปียกปากแฉะไปซิคะ……บ่นจนคนฟังหูฉิ่งในเรื่องของนวัตกรรมประตูโรงรถที่คนฝรั่งเศสคิดได้แค่นี้จริงๆเหรอ……เห็นสร้างอะไรก็สร้างได้ แต่ทำไมของแค่นี้ถึงได้ทำให้มันง่ายกว่านี้ไม่ได้หรือไง……
พร้อมกับถามเขาไปว่า……ถ้าเราแก่กว่านี้จะเอาเรี่ยวแรงที่ไหนไปเปิด……หา……?!!
ตอนนั้น ดิฉันไม่ได้ฝันไกลไปถึงเรื่องที่จะขอเป็นระบบไฟฟ้าเลย เพราะรู้ดีว่ามันแพงมาก……
แต่อยากให้เปลี่ยนเป็นอย่างอื่นที่ เบากว่านี้เท่านั้น……
เพิ่งรู้เหมือนกันว่าที่บ่นไปนั้น ไม่ได้เข้าหูซ้ายแล้วทะลุหายไปไหน แต่เธอแอบติดต่อช่างไว้ตั้งแต่เดือนพฤศจิกายน และแน่นอนว่า ช่างฝรั่งเศสนั้น ไม่มีทางที่จะติดต่อปุ๊บมาปั๊บ ต้องนัด ต้องเลื่อน
ต้องมาวัดซึ่งมาเจออุปสรรค คือ ท่อน้ำที่ต้องมาจัดการย้ายให้พ้นไปจากตำแหน่งของกล่องเครื่อง ต้องไปสั่งของ……จนมาได้ฤกษ์ลงมือก็วันรุ่งขึ้นหลังจากที่ดิฉันกลับมาถึงนั่นละค่ะ
นั่นละค่ะ คือการ”โอ๋” ของคุณแจ๊คกี้ ที่มักจะเป็นรูปธรรมเสมอ……ตามสไตล์เฉพาะตัวของเขา
อ้าว…ฟุ้งเพลิน…เกือบลืมเล่าเรื่องเก็บตกไปแน่ะ………
ส่วนที่เก็บตก……เป็นเรื่องเล่าจากชาวรัสเชี่ยนที่ได้สนทนากับผู้รู้
เรื่องที่จะนำมาเล่าสู่กันฟังนี้ เป็นรายละเอียดเล็กๆน้อยๆเกี่ยวกับเมืองมูร์มันสค์ที่ได้ไปพานพบประสบมา อาจจะเป็นการจุดประกายให้กับนักท่องเที่ยวรุ่นใหม่ที่มีโอกาสจากอินเทอร์เน็ตให้มองโลกได้กว้างขึ้น ชัดเจนขึ้น
เริ่มจากการเตรียมตัวให้พร้อมโดยการทำการบ้านของสภาพเมืองและภูมิอากาศ
ต่อด้วยสถานที่ที่จัดวาง ถ้าเป็นในรัสเซีย……ขอแนะนำให้ใช้ไกด์ ยกเว้นเมือง เซนต์ ปีเตอร์สเบอร์ก
ที่มีนักท่องเที่ยวหลั่งไหลไปนับล้านๆต่อปี ผู้คนพูดภาษาอังกฤษ และ การคมนาคมสะดวกง่ายดาย
แต่ถ้าเป็นมอสโคว์หรือมูร์มันสค์ ควรใช้ไกด์ค่ะ
ติดต่อกันไปทางหลังไมค์เลย เพราะเรื่องราคานี้มันไม่ได้เป็นแบบตายตัวเหมือนซื้อก๋วยเตี๋ยวราดหน้า ขึ้นอยู่กับความสะดวกของเขา ขึ้นอยู่กับยานพาหนะ ขึ้นอยู่กับว่าจะมีลูกทัวร์ในมือกี่คน
ยิ่งแสงเหนือแล้ว ควรจะใช้ไกด์ท้องถิ่น……
และ อย่าพยายาม”ต่อราคา” เพราะไกด์ท้องถิ่นในมูร์มันสค์ คือกลุ่มมันสมอง มีปริญญายาวเหยียด
เป็นชนชั้นอีลีทที่มีหรือเคยมีงานที่ดี เพราะพูด\เขียนภาษาอังกฤษคล่อง
การไปต่อราคา มันเหมือนกับเป็นการ “ขอลดค่าตัว” ซึ่งค่อนข้างที่จะรับได้ยาก
ถ้าคิดว่าแพงไป…ลองหาเจ้าอื่นที่อาจถูกกว่า เพราะเผอิญเขามีลูกทัวร์อยู่ในมืออีกกลุ่มนึงแล้ว
และพอแถมเราเข้าไปได้ สนนราคาจึงอาจถูกลง
เรื่องการต่อรองราคาเป็นเรื่องบาดใจในทุกวงการ……โดยเฉพาะรายการทัวร์นั้นต่างกับการซื้อผักปลาเพื่อยังชีพ เพราะคนจะมาเที่ยวเสียเวินมาได้เยอะแยะ ค่าตั๋วเครื่องบิน ค่าโรงแรม และค่าอาหาร บวกด้วยการช้อปปิ้ง……แล้วจะมาต่อเล็กต่อน้อยกับเงินไม่กี่สตังค์เพื่อจะได้รับความสะดวก
ในท้องถิ่นนั้นๆ……พยายามเลี่ยงค่ะ
ปฏิทินแม่บ้านปัจฉิมวัย....ในฝรั่งเศส!! ตอนยี่สิบเจ็ด ควันหลงแสงเหนือ…
เพราะทั้งขึ้นเครื่อง ต่อเครื่อง ลากกระเป๋าขึ้นรถไฟ……
ยังโชคดีนิดนึงที่คุณพ่อบ้านไปรอรับที่สถานีใหญ่เลย ไม่ต้องไปต่อขึ้นรถไฟช่วงสั้นเข้าบ้านอีก
การกลับมาจากไปเที่ยวหลายๆวันนี้ เป็นอะไรที่ดีอย่างหนึ่งคือ รู้สึกได้ชัดเจนว่า ได้รับการ”โอ๋” จากคนข้างเคียงเยอะขึ้น ตามใจขึ้น……คงจะคิดถึงเราละซี้……
และที่ค่อนข้างจะ”ทึ่ง”สุดๆ คือ……การตัดสินใจแบบฟ้าแลบของคุณเธอที่บอกว่า ได้นัดการเรียกช่างมาใส่รีโมทไฟฟ้าที่ประตูโรงรถให้แล้ว ซึ่งความจริงน่าจะเสร็จก่อนที่ดิฉันจะกลับมา จะได้เซอร์ไพรส์
แต่เพราะฝนตกติดๆกันหลายวัน ช่างจึงขอเลื่อน ซึ่งน่าจะแล้วเสร็จภายในวันพรุ่งนี้
แหม……ไอ้เรื่องประตูม้วน ดันขึ้น เลื่อนลง ของโรงรถนี่ เป็นเรื่องชวนทะเลาะกันมาตั้งแต่ที่คุณพ่อบ้านเขาเดี้ยงเพราะข้อเท้าหักนั่นละค่ะ เพราะช่วงนั้นคือช่วงที่ดิฉันต้องเดินเข้า-ออกทางโรงรถ เพราะต้องออกไปซื้อของ ส่งกับข้าวให้คุณลูกเลี้ยงด้วยกระเป๋าติดล้อ หรือที่เรียกว่า “รถลาก”
จะเข้า จะออกทีก็ให้ปวดไหล่ ปวดแขนไปหมด เพราะตอนที่ดันขึ้นก็ต้องออกแรงสุด เพื่อที่มันจะมีกำลังม้วนโค้งขึ้นไป พอจะปิดก็ต้องดึงลง และต้องคอยเอามือกั้นไม่ให้มันทิ้งถ่วงลงมาพรวดเดียว
เพราะมันจะกระแทกพื้นซีเมนต์ดังกึงใหญ่
ทั้งหมดทั้งมวล…วันละสี่ครั้งอย่างน้อย……ปวดบ่า ปวดมือ ปวดแขน ไปหมด……
ดิฉันก็เกิดอาการปากเปียกปากแฉะไปซิคะ……บ่นจนคนฟังหูฉิ่งในเรื่องของนวัตกรรมประตูโรงรถที่คนฝรั่งเศสคิดได้แค่นี้จริงๆเหรอ……เห็นสร้างอะไรก็สร้างได้ แต่ทำไมของแค่นี้ถึงได้ทำให้มันง่ายกว่านี้ไม่ได้หรือไง……
พร้อมกับถามเขาไปว่า……ถ้าเราแก่กว่านี้จะเอาเรี่ยวแรงที่ไหนไปเปิด……หา……?!!
ตอนนั้น ดิฉันไม่ได้ฝันไกลไปถึงเรื่องที่จะขอเป็นระบบไฟฟ้าเลย เพราะรู้ดีว่ามันแพงมาก……
แต่อยากให้เปลี่ยนเป็นอย่างอื่นที่ เบากว่านี้เท่านั้น……
เพิ่งรู้เหมือนกันว่าที่บ่นไปนั้น ไม่ได้เข้าหูซ้ายแล้วทะลุหายไปไหน แต่เธอแอบติดต่อช่างไว้ตั้งแต่เดือนพฤศจิกายน และแน่นอนว่า ช่างฝรั่งเศสนั้น ไม่มีทางที่จะติดต่อปุ๊บมาปั๊บ ต้องนัด ต้องเลื่อน
ต้องมาวัดซึ่งมาเจออุปสรรค คือ ท่อน้ำที่ต้องมาจัดการย้ายให้พ้นไปจากตำแหน่งของกล่องเครื่อง ต้องไปสั่งของ……จนมาได้ฤกษ์ลงมือก็วันรุ่งขึ้นหลังจากที่ดิฉันกลับมาถึงนั่นละค่ะ
นั่นละค่ะ คือการ”โอ๋” ของคุณแจ๊คกี้ ที่มักจะเป็นรูปธรรมเสมอ……ตามสไตล์เฉพาะตัวของเขา
อ้าว…ฟุ้งเพลิน…เกือบลืมเล่าเรื่องเก็บตกไปแน่ะ………
ส่วนที่เก็บตก……เป็นเรื่องเล่าจากชาวรัสเชี่ยนที่ได้สนทนากับผู้รู้
เรื่องที่จะนำมาเล่าสู่กันฟังนี้ เป็นรายละเอียดเล็กๆน้อยๆเกี่ยวกับเมืองมูร์มันสค์ที่ได้ไปพานพบประสบมา อาจจะเป็นการจุดประกายให้กับนักท่องเที่ยวรุ่นใหม่ที่มีโอกาสจากอินเทอร์เน็ตให้มองโลกได้กว้างขึ้น ชัดเจนขึ้น
เริ่มจากการเตรียมตัวให้พร้อมโดยการทำการบ้านของสภาพเมืองและภูมิอากาศ
ต่อด้วยสถานที่ที่จัดวาง ถ้าเป็นในรัสเซีย……ขอแนะนำให้ใช้ไกด์ ยกเว้นเมือง เซนต์ ปีเตอร์สเบอร์ก
ที่มีนักท่องเที่ยวหลั่งไหลไปนับล้านๆต่อปี ผู้คนพูดภาษาอังกฤษ และ การคมนาคมสะดวกง่ายดาย
แต่ถ้าเป็นมอสโคว์หรือมูร์มันสค์ ควรใช้ไกด์ค่ะ
ติดต่อกันไปทางหลังไมค์เลย เพราะเรื่องราคานี้มันไม่ได้เป็นแบบตายตัวเหมือนซื้อก๋วยเตี๋ยวราดหน้า ขึ้นอยู่กับความสะดวกของเขา ขึ้นอยู่กับยานพาหนะ ขึ้นอยู่กับว่าจะมีลูกทัวร์ในมือกี่คน
ยิ่งแสงเหนือแล้ว ควรจะใช้ไกด์ท้องถิ่น……
และ อย่าพยายาม”ต่อราคา” เพราะไกด์ท้องถิ่นในมูร์มันสค์ คือกลุ่มมันสมอง มีปริญญายาวเหยียด
เป็นชนชั้นอีลีทที่มีหรือเคยมีงานที่ดี เพราะพูด\เขียนภาษาอังกฤษคล่อง
การไปต่อราคา มันเหมือนกับเป็นการ “ขอลดค่าตัว” ซึ่งค่อนข้างที่จะรับได้ยาก
ถ้าคิดว่าแพงไป…ลองหาเจ้าอื่นที่อาจถูกกว่า เพราะเผอิญเขามีลูกทัวร์อยู่ในมืออีกกลุ่มนึงแล้ว
และพอแถมเราเข้าไปได้ สนนราคาจึงอาจถูกลง
เรื่องการต่อรองราคาเป็นเรื่องบาดใจในทุกวงการ……โดยเฉพาะรายการทัวร์นั้นต่างกับการซื้อผักปลาเพื่อยังชีพ เพราะคนจะมาเที่ยวเสียเวินมาได้เยอะแยะ ค่าตั๋วเครื่องบิน ค่าโรงแรม และค่าอาหาร บวกด้วยการช้อปปิ้ง……แล้วจะมาต่อเล็กต่อน้อยกับเงินไม่กี่สตังค์เพื่อจะได้รับความสะดวก
ในท้องถิ่นนั้นๆ……พยายามเลี่ยงค่ะ