เราไม่รู้จะทำยังไงต่อกับชีวิตดีค่ะ
เราคิดว่า เราอยากตาย ถ้ามันสามารถทำได้
เราผ่านชีวิตมา จนวัยพอควรละค่ะ ชีวิตราบเรียบปกติ จะมีวัยเด็กที่ครอบครัว ค่อยข้างจะจัดการการเงินไม่ค่อยดี เราก็จะลำบากบ้าง
เราแต่งงานมาสิบกว่าปีค่ะ จนมาก่อนที่เราจะหย่า เพราะสามีของเรา ได้แอบถ่ายโอนจำหน่ายทรัพย์สินค่ะ มูลค่า ก็กว่าสิบล้านค่ะ ทั้งบ้าน รถ เงินใน บช ธนาคาร ทองคำ ที่ดิน
วันที่หย่า เรา เหลือเงินติดตัวมาบ้าง แต่แน่นอนมันน้อยกว่าที่เคยมีเยอะค่ะ และเราก็เป็นคนแก่ที่ว่างงาน
เราพยายามเอาเงินที่เหลือมาลงทุน เพราะเรามีค่าใช้จ่ายเพิ่ม ทั้งที่อยู่อาศัย รถ และอื่นๆ แน่นอนมันผลมาจากการที่อดีตสามีของเรามันทิ้งกรรมไว้ให้เราด้วยค่ะ แต่สุดท้าย การลงทุนของเราก็เจ๊ง
ตอนนี้ เหลือเงินอยู่ 50 บาท ว่างเปล่า และไม่รู้จะทำอย่างไรต่อ และเหมือนชีวิตอยู่ไปวันๆ เราไม่เคยทุกข์ทรมานแบบนี้เลย ทนทรมานหาทางมาปีนึงแล้วค่ะ ที่กระเบียดกระเสียด วันๆแทบไม่ได้ออกไปไหน พยายามหาเงิน จะไปหางาน แต่ ค่ารถค่าราอะไรแทบไม่มี ที่มี่พักอาศัยก็อยู่ไกลพอสมควร
แค่ขจะออกไปเอาทรานสคริปต์ ยังไปเอาไม่ได้เลยค่ะ เพราะไม่เคยทำงานมานานทรานสคริปต์เลยหายไปค่ะ
เราพยายาม พยายามที่จะลงทุนทำอะไร แต่ไม่สำเร็จค่ะ ทั้งที่เมื่อก่อนตอนแต่งงาน ทำอะไรก็มีแต่กำไร หรือว่าเราหุนหันพลันแล่นไป
ตอนนี้ เราด้านชาค่ะ อยากจะตายให้มันพ้นๆ ตอนแรกคิดอะไรหลายอย่าง กลัว ทดลอง สารพัด จากอดทนรับสภาพตัวเองไม่ได้ มาเป็นได้ แบบตายซาก แต่ที่แน่ๆ เราไม่เห็นประโยชน์จากการมีชีวิตของเราต่อไป
พ่อแม่ นี่เราไม่อยากว่านะคะ ไม่เคยช่วยเหลืออะไรเรามาแต่ไหนแต่ไรล่ะ
ค่าเทอมนี่แทบจะไม่จ่ายให้ด้วยซ้ำ อะไรที่หาประโยชน์ให้ตัวเองได้ ก็จะเอาเปรียบเรา อาจเพราะเค้าก็ไม่ค่อยมีมาทั้งชีวิต
เพื่อน เราแทบไม่มีค่ะ ใช้ชีวิตอยู่กะครอบครัวมาตลอด พอมาติดต่อสอบถามไป ตอนนี้ ก็ไม่มีใครช่วย
รู้สึกตายด้าน รู้สึกว่าโทษไอ้คนเฮงซวยที่ไว้ใจมันมาเป็นสิบกว่าปี แล้วดูมันทำกะเรา อะไรมันก็เกิดขึ้นได้ ชีวิตไม่แน่นอน ทั้งๆที่เราคิดว่าชีวิตเราดีแล้ว วางแผนไปจนแก่ แต่เมื่อสิ่งไม่คาดคิดมันเกิดจากคนอื่น ที่แอบทำลายชีวิตเรา เราจะทำยังไงได้ ในเมื่อเราไม่รู้
บางคนตายง่ายกันจัง ส่วนคนอยากตายก็อยู่อึดเหลือเกิน
เขียนกระทู้แล้วไม่ได้กดส่งมาสี่ห้าครั้งล่ะค่ะ ครั้งนี้คงได้กดส่งสักที
ตอนมีเราก็ไม่เคยคิด พอชีวิตต้องมาล้ม มันสุดเลยค่ะ ตอนแรกๆเครียดมากๆ แต่พอหันไปทางไหน ก็มีแต่ทางตัน ก็เริ่มรู้สึกปลง ด้านชา วันๆยิ่งกว่าชีวิตติดคุก ยิ่งกว่าคนตาย แล้วจะหายใจไปเพื่ออะไร
เรากะลังจะไม่รอดค่ะ
เราคิดว่า เราอยากตาย ถ้ามันสามารถทำได้
เราผ่านชีวิตมา จนวัยพอควรละค่ะ ชีวิตราบเรียบปกติ จะมีวัยเด็กที่ครอบครัว ค่อยข้างจะจัดการการเงินไม่ค่อยดี เราก็จะลำบากบ้าง
เราแต่งงานมาสิบกว่าปีค่ะ จนมาก่อนที่เราจะหย่า เพราะสามีของเรา ได้แอบถ่ายโอนจำหน่ายทรัพย์สินค่ะ มูลค่า ก็กว่าสิบล้านค่ะ ทั้งบ้าน รถ เงินใน บช ธนาคาร ทองคำ ที่ดิน
วันที่หย่า เรา เหลือเงินติดตัวมาบ้าง แต่แน่นอนมันน้อยกว่าที่เคยมีเยอะค่ะ และเราก็เป็นคนแก่ที่ว่างงาน
เราพยายามเอาเงินที่เหลือมาลงทุน เพราะเรามีค่าใช้จ่ายเพิ่ม ทั้งที่อยู่อาศัย รถ และอื่นๆ แน่นอนมันผลมาจากการที่อดีตสามีของเรามันทิ้งกรรมไว้ให้เราด้วยค่ะ แต่สุดท้าย การลงทุนของเราก็เจ๊ง
ตอนนี้ เหลือเงินอยู่ 50 บาท ว่างเปล่า และไม่รู้จะทำอย่างไรต่อ และเหมือนชีวิตอยู่ไปวันๆ เราไม่เคยทุกข์ทรมานแบบนี้เลย ทนทรมานหาทางมาปีนึงแล้วค่ะ ที่กระเบียดกระเสียด วันๆแทบไม่ได้ออกไปไหน พยายามหาเงิน จะไปหางาน แต่ ค่ารถค่าราอะไรแทบไม่มี ที่มี่พักอาศัยก็อยู่ไกลพอสมควร
แค่ขจะออกไปเอาทรานสคริปต์ ยังไปเอาไม่ได้เลยค่ะ เพราะไม่เคยทำงานมานานทรานสคริปต์เลยหายไปค่ะ
เราพยายาม พยายามที่จะลงทุนทำอะไร แต่ไม่สำเร็จค่ะ ทั้งที่เมื่อก่อนตอนแต่งงาน ทำอะไรก็มีแต่กำไร หรือว่าเราหุนหันพลันแล่นไป
ตอนนี้ เราด้านชาค่ะ อยากจะตายให้มันพ้นๆ ตอนแรกคิดอะไรหลายอย่าง กลัว ทดลอง สารพัด จากอดทนรับสภาพตัวเองไม่ได้ มาเป็นได้ แบบตายซาก แต่ที่แน่ๆ เราไม่เห็นประโยชน์จากการมีชีวิตของเราต่อไป
พ่อแม่ นี่เราไม่อยากว่านะคะ ไม่เคยช่วยเหลืออะไรเรามาแต่ไหนแต่ไรล่ะ
ค่าเทอมนี่แทบจะไม่จ่ายให้ด้วยซ้ำ อะไรที่หาประโยชน์ให้ตัวเองได้ ก็จะเอาเปรียบเรา อาจเพราะเค้าก็ไม่ค่อยมีมาทั้งชีวิต
เพื่อน เราแทบไม่มีค่ะ ใช้ชีวิตอยู่กะครอบครัวมาตลอด พอมาติดต่อสอบถามไป ตอนนี้ ก็ไม่มีใครช่วย
รู้สึกตายด้าน รู้สึกว่าโทษไอ้คนเฮงซวยที่ไว้ใจมันมาเป็นสิบกว่าปี แล้วดูมันทำกะเรา อะไรมันก็เกิดขึ้นได้ ชีวิตไม่แน่นอน ทั้งๆที่เราคิดว่าชีวิตเราดีแล้ว วางแผนไปจนแก่ แต่เมื่อสิ่งไม่คาดคิดมันเกิดจากคนอื่น ที่แอบทำลายชีวิตเรา เราจะทำยังไงได้ ในเมื่อเราไม่รู้
บางคนตายง่ายกันจัง ส่วนคนอยากตายก็อยู่อึดเหลือเกิน
เขียนกระทู้แล้วไม่ได้กดส่งมาสี่ห้าครั้งล่ะค่ะ ครั้งนี้คงได้กดส่งสักที
ตอนมีเราก็ไม่เคยคิด พอชีวิตต้องมาล้ม มันสุดเลยค่ะ ตอนแรกๆเครียดมากๆ แต่พอหันไปทางไหน ก็มีแต่ทางตัน ก็เริ่มรู้สึกปลง ด้านชา วันๆยิ่งกว่าชีวิตติดคุก ยิ่งกว่าคนตาย แล้วจะหายใจไปเพื่ออะไร