***เนื้อหาในกระทู้เปิดเผยเนื้อเรื่องถึง EP.20 ***
เรื่องนี้ช่วงแรก ๆ ดูไปก็สนุกดี ตลกน่ารัก แต่พอดูไปเรื่อย ๆ ก็รู้สึกว่า “เห้ย เรื่องนี้มันเกี่ยวกับความเหงานีหน่า!” คือเราชอบประเด็นนี้มาก รู้สึกว่ามันต่างจากความรักในเรื่องอื่น ตั้งแต่กลางเรื่องก็อินกับความรักของสองคนนี้หนักมว๊ากกก ดูแล้วจะร้องตามตลอด ใครจะคิดว่าซีรีส์โรแมนติก-คอเมดี้ มันจะเรียกน้ำตาได้อะแกรรรร /
เดี๋ยวหัวเราะ เดี๋ยวร้องไห้ หลายอารมณ์มาก
คิมมินกยู
ครั้งแรกที่เราได้รู้จักตัวละครนี้ เขาเป็นคุณหนูเอาแต่ใจ จอมบงการ ปากเก่ง แต่พอดูไปเรื่อย ๆ ก็จะพบว่าที่เขาเป็นคนแบบนี้เพราะเหตุสะเทือนใจในตอนเด็กที่ทำให้เขาไม่ไว้ใจใคร จนกลายเป็นโรคภูมิแพ้มนุษย์ (มินโฮแพ้มนุษย์ แต่เราเป็นโรคแพ้คนหล่อ แอร๊ยยยยย) และยิ่งต้องอยู่คนเดียวมา 15 ปีด้วยแล้ว ก็ยิ่งทำให้ไม่รู้ว่าจะต้องปฎิบัติตัวกับคนอื่นยังไง
“
มินกยู” มีแค่หุ่นยนต์เป็นเพื่อนและใช้ชีวิตอยู่คนเดียวมานานมากกกกกกก จนแม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองเหงาแค่ไหน จนกระทั่งได้มาเจอกับ “
อาจีทรี”….. ถึงได้รู้ว่าจริง ๆ แล้ว “
ตัวเองต้องการใครสักคนมาตลอด”
/เพลงมา!
อาจีทรี เข้ามาเติมเต็มทุกอย่างในชีวิตเขา เป็นทั้งเพื่อน คนรับใช้
/โถ คุณชายของบ่าว และยารักษา เพราะทุกครั้งที่อยู่ใกล้เธอ อาการภูมิแพ้ก็จะหายไป (ส่วนใครที่ยังติดใจว่า เอ๊ะ? พระเอกจับมือนางเอกได้ไง ทำไมผื่นไม่ขึ้น? ก็แน่นอนว่า เพราะนางเอกคือคนที่เขาไว้ใจ เพราะงั้นอาการเลยไม่กำเริบ)
ตอนแรกเขาก็อาจจะแค่รู้สึกดีที่ได้มีเพื่อนคุย ไปไหนมาไหนและใช้เวลาด้วยกัน แต่พอนานวันเข้า ก็ยิ่งรู้สึกผูกพันมากขึ้น ๆ จนรู้ตัวอีกที…ก็
รักไปละ แถมพอไปรู้ความจริงว่ารักแรกของตัวเองอย่าง “
รีเอล” ไม่ได้รักเขาอย่างที่คิดไว้ ทุกอย่างเป็นเพียงแค่เรื่องโกหก ก็ยิ่งรู้สึกโดดเดี่ยวเข้าไปอีก!
/ปาดน้ำตา นี่มันชีวิตฉันใช่ม้ายยย!
จากคนที่ไม่เคยเปิดใจให้ใคร จนวันนึงมีคนมาทำให้มีความสุขและยิ้มได้ ก็ค่อย ๆ เริ่มเปิดใจทีละนิด แล้วคนแบบนี้นะ ถ้าได้ให้ใจใครแล้ว ก็ให้ทีเต็ม 100
/ไหนใครเป็นแบบนี้บ้าง? ความรู้สึกของมินกยูที่มีต่ออาจีทรีจึงเป็นอะไรที่ลึกซึ้งมาก เพราะงี้พอทั้งคู่ต้องจากกัน นี่เลยอินหนักมากกกก น้ำตานี่ไหลพรากๆ เนี่ยพอพูดแล้วก็จะร้องอีกละ
โจจีอา
“จีอา หรือ อาจีทรี” อาจจะไม่ใช่คนขี้เหงาแบบมินกยู เพราะมีทั้งเพื่อนสนิท passion และเป้าหมายในชีวิต
แต่สิ่งที่เธอขาดก็คือ “ความรักจากคนรอบข้าง”
ความรักจากพี่ชาย - ไม่ว่าจะทำดีแค่ไหน แต่พี่ก็ไม่เคยเห็นคุณค่า แถมยังชอบดูถูกความฝันของเธอตลอด (คนเราบางทีก็ไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าขอแค่มีคนเชื่อมั่นในตัวเราก็พอ แต่นี่ขนาดในครอบครัวก็ยังไม่เคยให้กำลังใจกันเลย)
ความรักจากคนรัก – นอกจากพี่ชายแล้ว แฟนเก่าก็เป็นอีกคนนึงที่ไม่เคยเห็นคุณค่าในตัวจีอา ตลอดเวลาที่คบกัน ก็เอาแต่ดูถูกเหยียดหยามและไม่เคยให้ความรักดี ๆ อย่างที่เธอควรจะได้รับ
/แกรรร นี่มันซีรีส์หรือชีวิตจริงอะ ถามหน่อย T-T
ในช่วงแรก ๆ ที่ต้องไปอยู่กับมินกยู เธออาจจะไม่ค่อยชอบเขาสักเท่าไหร่ แต่พออยู่ไปเรื่อย ๆ ก็ยิ่งรู้สึกหวั่นไหว จากคนที่ไม่เคยได้รับความรักจากใคร พอมีคนมาเห็นค่า
/ถึงขั้นเรียกว่าสมบัติล้ำค่า มาเติมเต็มช่องว่าง เป็นใครก็ต้องใจอ่อน แถมพอได้รู้จัก ได้รู้อดีตของเขา ความรู้สึกที่มีก็ยิ่งเปลี่ยนไป
และถ้าใครคิดว่ามินยูเจ็บหนักแล้ว จีอาก็เจ็บไม่แพ้กัน… เพราะพอเริ่มรู้สึกดีด้วยแล้ว ก็ได้แต่เก็บความรู้สึกเอาไว้ข้างใน จะบอกความจริงว่าตัวเองไม่ใช่หุ่นยนต์ก็ไม่ได้อีก และสุดท้ายก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากปล่อยเขาไป การที่ได้รักใครสักคน แต่กลับบอกความในใจกับเขาไม่ได้ มันเป็นอะไรที่ทรมานสุด ๆ
/น้ำตารื้น ฮืออออ
จะเห็นได้ว่าทั้ง 2 คนต่างมาเติมเต็มส่วนที่อีกคนขาด คือเกิดมาคู่กันเลยก็ว่าได้ บทเรื่องนี้เขียนดีจริงไรจริงอะ เรายกให้เป็น “ซีรีส์และคู่พระ-นาง” อันดับต้น ๆ ในใจเลย และเชื่อว่าประเด็นความเหงานี้ต้องโดนหลายคนแน่ ๆ ยิ่งเป็นคนที่ปิดตัวเอง ขี้เหงา และผ่านความรักพัง ๆ มาด้วยแล้ว เรื่องนี้คือทำมาเพื่อคนอย่างพวกเราเลย ต้องดู!
I Am Not a Robot เรื่องรักของคนเหงา
เรื่องนี้ช่วงแรก ๆ ดูไปก็สนุกดี ตลกน่ารัก แต่พอดูไปเรื่อย ๆ ก็รู้สึกว่า “เห้ย เรื่องนี้มันเกี่ยวกับความเหงานีหน่า!” คือเราชอบประเด็นนี้มาก รู้สึกว่ามันต่างจากความรักในเรื่องอื่น ตั้งแต่กลางเรื่องก็อินกับความรักของสองคนนี้หนักมว๊ากกก ดูแล้วจะร้องตามตลอด ใครจะคิดว่าซีรีส์โรแมนติก-คอเมดี้ มันจะเรียกน้ำตาได้อะแกรรรร /เดี๋ยวหัวเราะ เดี๋ยวร้องไห้ หลายอารมณ์มาก
ครั้งแรกที่เราได้รู้จักตัวละครนี้ เขาเป็นคุณหนูเอาแต่ใจ จอมบงการ ปากเก่ง แต่พอดูไปเรื่อย ๆ ก็จะพบว่าที่เขาเป็นคนแบบนี้เพราะเหตุสะเทือนใจในตอนเด็กที่ทำให้เขาไม่ไว้ใจใคร จนกลายเป็นโรคภูมิแพ้มนุษย์ (มินโฮแพ้มนุษย์ แต่เราเป็นโรคแพ้คนหล่อ แอร๊ยยยยย) และยิ่งต้องอยู่คนเดียวมา 15 ปีด้วยแล้ว ก็ยิ่งทำให้ไม่รู้ว่าจะต้องปฎิบัติตัวกับคนอื่นยังไง
“มินกยู” มีแค่หุ่นยนต์เป็นเพื่อนและใช้ชีวิตอยู่คนเดียวมานานมากกกกกกก จนแม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองเหงาแค่ไหน จนกระทั่งได้มาเจอกับ “อาจีทรี”….. ถึงได้รู้ว่าจริง ๆ แล้ว “ตัวเองต้องการใครสักคนมาตลอด” /เพลงมา!
อาจีทรี เข้ามาเติมเต็มทุกอย่างในชีวิตเขา เป็นทั้งเพื่อน คนรับใช้ /โถ คุณชายของบ่าว และยารักษา เพราะทุกครั้งที่อยู่ใกล้เธอ อาการภูมิแพ้ก็จะหายไป (ส่วนใครที่ยังติดใจว่า เอ๊ะ? พระเอกจับมือนางเอกได้ไง ทำไมผื่นไม่ขึ้น? ก็แน่นอนว่า เพราะนางเอกคือคนที่เขาไว้ใจ เพราะงั้นอาการเลยไม่กำเริบ)
ตอนแรกเขาก็อาจจะแค่รู้สึกดีที่ได้มีเพื่อนคุย ไปไหนมาไหนและใช้เวลาด้วยกัน แต่พอนานวันเข้า ก็ยิ่งรู้สึกผูกพันมากขึ้น ๆ จนรู้ตัวอีกที…ก็รักไปละ แถมพอไปรู้ความจริงว่ารักแรกของตัวเองอย่าง “รีเอล” ไม่ได้รักเขาอย่างที่คิดไว้ ทุกอย่างเป็นเพียงแค่เรื่องโกหก ก็ยิ่งรู้สึกโดดเดี่ยวเข้าไปอีก! /ปาดน้ำตา นี่มันชีวิตฉันใช่ม้ายยย!
จากคนที่ไม่เคยเปิดใจให้ใคร จนวันนึงมีคนมาทำให้มีความสุขและยิ้มได้ ก็ค่อย ๆ เริ่มเปิดใจทีละนิด แล้วคนแบบนี้นะ ถ้าได้ให้ใจใครแล้ว ก็ให้ทีเต็ม 100 /ไหนใครเป็นแบบนี้บ้าง? ความรู้สึกของมินกยูที่มีต่ออาจีทรีจึงเป็นอะไรที่ลึกซึ้งมาก เพราะงี้พอทั้งคู่ต้องจากกัน นี่เลยอินหนักมากกกก น้ำตานี่ไหลพรากๆ เนี่ยพอพูดแล้วก็จะร้องอีกละ
ความรักจากพี่ชาย - ไม่ว่าจะทำดีแค่ไหน แต่พี่ก็ไม่เคยเห็นคุณค่า แถมยังชอบดูถูกความฝันของเธอตลอด (คนเราบางทีก็ไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าขอแค่มีคนเชื่อมั่นในตัวเราก็พอ แต่นี่ขนาดในครอบครัวก็ยังไม่เคยให้กำลังใจกันเลย)
ความรักจากคนรัก – นอกจากพี่ชายแล้ว แฟนเก่าก็เป็นอีกคนนึงที่ไม่เคยเห็นคุณค่าในตัวจีอา ตลอดเวลาที่คบกัน ก็เอาแต่ดูถูกเหยียดหยามและไม่เคยให้ความรักดี ๆ อย่างที่เธอควรจะได้รับ /แกรรร นี่มันซีรีส์หรือชีวิตจริงอะ ถามหน่อย T-T
ในช่วงแรก ๆ ที่ต้องไปอยู่กับมินกยู เธออาจจะไม่ค่อยชอบเขาสักเท่าไหร่ แต่พออยู่ไปเรื่อย ๆ ก็ยิ่งรู้สึกหวั่นไหว จากคนที่ไม่เคยได้รับความรักจากใคร พอมีคนมาเห็นค่า /ถึงขั้นเรียกว่าสมบัติล้ำค่า มาเติมเต็มช่องว่าง เป็นใครก็ต้องใจอ่อน แถมพอได้รู้จัก ได้รู้อดีตของเขา ความรู้สึกที่มีก็ยิ่งเปลี่ยนไป
และถ้าใครคิดว่ามินยูเจ็บหนักแล้ว จีอาก็เจ็บไม่แพ้กัน… เพราะพอเริ่มรู้สึกดีด้วยแล้ว ก็ได้แต่เก็บความรู้สึกเอาไว้ข้างใน จะบอกความจริงว่าตัวเองไม่ใช่หุ่นยนต์ก็ไม่ได้อีก และสุดท้ายก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากปล่อยเขาไป การที่ได้รักใครสักคน แต่กลับบอกความในใจกับเขาไม่ได้ มันเป็นอะไรที่ทรมานสุด ๆ /น้ำตารื้น ฮืออออ