เรากับแฟนมีลูกด้วยกันหนึ่งคน เค้าอายุ43 เรา31 ลูก5ขวบกว่าๆ เราตั้งใจมีลูกคนนี้มาก และหวังว่าจะดูแลอนาคตเค้าให้ดี ที่เลิกกับเค้าเพราะว่าเค้าไม่สู้งาน แล้วก็ยังชอบให้เราอยู่แต่ที่บ้าน (เค้าต้องใหญ่สุด พ่อแม่ยังบอกไม่ได้เลยค่ะ) ส่วนเงินก็ต้องพึ่งพ่อแม่เค้า เราก็ทนจนลูก2ขวบ รู้สึกว่าไม่ใช่แล้ว เค้าบอกให้เราทำงานแต่จ้างคนอื่นเลี้ยงลูกแต่เราไม่ไว้ใจ(ตอนนั้นลูกยังไม่ได้ขวบดีเลยค่ะ) ลูกเป็นผญค่ะ เราเลยต้องให้เค้าช่วยดูแลจนลูกสองขวบ หลังจากลูกได้2ขวบ เราก็จากมาทำงานคนเดียวโดยให้เค้าอยู่เป็นเพื่อนลูก แต่เค้าก็ไม่ค่อยเต็มใจนัก เหมือนไม่เต็มที่อะค่ะ(เราตัวคนเดียวไม่มีใครค่ะ เลยไม่มีใครช่วยดูลูก) คิดว่าพ่อและปู่ย่าแท้ๆยังไงก็ดีกว่าคนอื่นค่ะเลยเอาลูกไว้กับเค้า พอเวลาผ่านมาแทนที่เราอยู่ไกลเค้าน่าจะทำให้เราสบายใจบ้างไม่มีเลย มีแต่ความกังวลเพราะเค้าบอกจะไปนู่นนี่ แต่ตอนนี้ลูกได้ห้าขวบเค้าอยู่กับย่ามีความสุขดีค่ะ เค้าจะไปไหนเราก็ไม่สนใจแล้วค่ะ ส่วนเราก็ส่งเงินให้ไม่มาก แค่ให้พอใช้ ที่เหลืออยากเก็บไว้ให้เค้าเอง แล้วตอนที่เลิกกับเค้าก็ไม่มีใครเข้าใจ และเหมือนว่าเราผิด แต่เราไม่ได้มีคนใหม่นะคะ แต่ความไม่ชอบหน้าเค้ามันมากขึ้น จนตอนนี้บล็อกทุกทางไม่คุยค่ะ(เวลาเค้าอารมณ์เสีย หยาบคายใส่เรา) แต่เราไม่ใช่คนที่ทนกับอะไรแบบนี้เลยทำให้อยู่ใกล้กันไม่ได้ เค้าเป็นคนไม่ฟังใครอะค่ะ จะว่าทนเพื่อลูกก็ไม่เห็นว่าลูกจะได้อะไรอะค่ะ มีทั้งพ่อและแม่คงไม่ใช่องประกอบเดียวที่ทำให้ลูกเป็นเด็กดีใช่มั้ยคะ ฉันคิดถูกมั้ยคะว่า ถ้าทะเลอะกันแล้วก็ไม่ช่วยกัน แล้วก็ไม่ให้ความร่วมมือด้วย เลิกกันไปน่าจะดีกว่ามั้ยคะ(ลองทน ปรับและคุยกันมาได้สองปีกว่าๆแต่ไม่ได้ผล จึงตัดสินใจเลิกค่ะ) โดนว่าๆทิ้งลูก แต่จะเอามาเค้าไม่ให้ ซึ่งเราก็ไม่อะไรเพราะเห็นว่าลูกมีปู่ย่าดูแลและเค้ามีความสุข ถ้ามาอยู่กับเรา เราไปทำงานก็ต้องจ้างคนอื่นดูให้ เราเลยตัดสินใจให้เค้าอยู่ทางโน้น แล้วทุกคนก็รักเค้าด้วยค่ะ เราเคยอยู่กับพวกเค้ามาระยะนึง และมั่นใจ ส่วนเราวีดีโอคอล และไปเยี่ยมค่ะ อยากทราบว่าใครมีความเห็นอย่างไรกับเรื่องนี้บ้างคะ ขอบคุณค่ะ
เลิกกับแฟนที่ไม่สู้งาน แต่ได้ถึงกับเป็นคนไม่ดี บ่อยมากขอที่เค้าเงินพ่อแม่ใช้ เราผิดมากมั้ยคะ