แฟนทำงานกลางคืนส่วนผมเรียน

ผมไม่รู้ว่าทุกวันนี้จะเรียกแฟนได้มั้ย เปิดเผยก็ไม่ได้เวลาคุยก็แทบไม่มี คบกันมา 5 ปีกว่า ตอนแรกผมก็ทำงานอยู่ด้วยกันและวันนึงก็มีปัญหากันเรื่องเงินผมออกจากงานเพื่อไปดูแลคนในครอบครัวที่กำลังป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย ทำให้ผมขาดรายได้ แฟนผมเลยต้องทำงานทั้งกลางวันและกลางคืน ทางบ้านผมก็ช่วยเรื่องค่าใช้จ่ายบ้าง แต่มันก็ไม่พอหรอกคับและอาผมที่ป่วยก็เสียชีวิตผมก็ช่วยงานจนทำอะไรเรียบร้อยผมกับมาอยู่ กทม หางานได้แล้วนะคับแต่ก็ยังมีปัญหาเรื่องเงินอยู่ แฟนผมบอกว่าผมไม่เอาไหนทำให้เทอลำบาก ผมรู้สึกแย่มากเลยเป็นฝ่ายบอกเลิกเทอไป เพราะผมไม่อยากให้เทอมาลำบากกับผม และวันนึงผมมารู้ที่หลังว่าแฟนผมมีคนอื่น ผมยิ่งเจ็บใจมาก ผมเสียความรู้สึก ทำไมไม่บอกผมตรงๆ ใช้คำพูดให้ผมกายเป็นคนที่ผิด เวลาผ่านไปผมไม่มีใครเลยและเขาก็กับมา ผมก็ใจอ่อน แต่เราไม่ได้อยู่ด้วยกันเหมือนเดิมแล้ว ผมกับไปเรียนต่อที่ ตจว. เสาร์อาทิตย์ ก็จะลงมาหาส่วนแฟนผมก็ออกจากงานกลางวันมาทำแต่กลางคืนเพราะได้เงินเยอะกว่า ผมแยกแยะได้ไหนเรื่องงานไหนเรื่องส่วนตัว ผมไม่เช็คโทรศัพท์ และแล้วเหตุการคล้ายแบบเดิมก็เกิดอีกเขาบอกว่า ลค.  ผมก็ไม่ได้อะไรเพราะผมไว้ใจ เชื่อใจเทอเจอ ลค.สายเปย์ก็ว่าได้ เทอหายเงียบไปเลยวันนึงไลน์ไม่ตอบไม่อ่านโทรหาไม่รับ ผมเครียดมาก ผมอยากจะทิ้งทุกอย่างไปอยู่กับเทอ แต่ผมก็ทำไม่ได้ผมตั้งใจเรียนเพื่ออนาคตของเราผมเรียนวิศวะ จบไปยังไงผมก็ดูแลเทอได้ แค่ตอนนี้ผมไม่สามารถทำอะไรได้เลย ผมรอจนกว่าเทอจะคุยกับ ลค.เสร็จ เกือบตี 3 ผมโมโหคือผมเป็นแฟนนะทำไมไม่เกรงใจบ้างเพราะ ล  ผมจุกแบบน้ำตาตกใน ผมให้เทอเลือกระหว่างผมกับ ลค.คนนั้น เทอบอกเทอเลือกอนาคตเทอ แล้วผมล่ะ? อึ่งไปเลยคับ ผมกล้าพูดเลยไม่มีใครรักและจริงใจกับเทอได้เท่าผมอีกแล้ว แต่เทอก็กำลังจะทิ้งผมไป


ผมมาระบายความเครียดความอึดอัดที่อยู่ในใจตอนนี้ผมเคยเล่าให้ใครฟังแม้แต่เพื่อนผมเอง