ผมไม่น่าเกิดมาเลย

ผมไม่น่าเกิดมาเลยครับ เกิดมาก็เป็นภาระไห้ครอบครัว ไห้พ่อเเม่เครียด การเรียนก็ห่วย เกรดยังไม่ถึง2(ทั้งๆที่พยายามเเล้ว) เพื่อนที่โรงเรียนก็ไม่ชอบขี้หน้า คนที่เราชอบก็รังเกียจ เพื่อนที่สนิทจริงๆที่คอยปรึกษาได้ก็ไม่มีเพราะมีคนนินทาเราไห้คนอื่นเกลียด ผมเคยเป็นโรคทางจิตตั้งสองโรค คือ ไบโพล่า เเละ โรคซึมเศร้า พ่อของผมก็เเย่เวลาเครียดจากไหนก็จะมาลงที่ผมตลอด เเล้วพ่อของผมก็ชอบไปมีกิ๊กหลายคนเเล้ว ผมทำอะไรก็ไม่ประสบความสำเร็จสักอย่าง ทั้งๆที่ Try try try มาหลายเรื่องเเล้ว ก็ไม่ประสบความสำเร็จสักอย่าง เหมือนผมเกิดมารกโลก มาสร้างความทุกข์ไห้คนอื่น สังคมออนไลน์ที่ผมเจอก็มีเเต่พวกไม่ดี พวกขี้โกง จะพูดว่าชีวิตผมไม่มีอะไรดีเลยก็ยังไ้ด้ ผมคิดจะฆ่าตัวตายอยู่ทุกวันบ่อยมากๆ เเต่สุดท้ายก็ไม่กล้าเพราะกลัวจะตกนรก ผมคิดว่าถ้าผมไม่เกิดมา เเล้วมีคนที่ดีกว่าผมเกิดมา ที่ทำไห้พ่อเเม่ผมไม่เครียดเเละภูมิใจได้ ก็คงจะดี ตอนที่ผมเด็กๆผมเป็นคนที่มีเพื่อนเยอะ EQ สูงเป็นคนร่าเริงยิ้มเเย้มเเจ่มใส เเต่ทุกๆสิ่งที่ผมเจอมาในชีวิต มันทำไห้ผมกลับกลายเป็นคนละคน ผมกลายเป็นพวก ซึมเศร้า เพื่อนน้อย มองโลกในเเง่ลบตลอดเวลา คิดอยากจะฆ่าตัวตายตลอดเวลา ผมรู้สึกว่า ผมร้องไห้บ่อยมากบ่อยจนตัวเองชินชาไปเเล้ว ครูที่โรงเรียนก็ ไปส่งงานเขาเเต่เขาไม่รับเเละทำงานพัง ทั้งๆที่ตกลงเวลากันไว้เเล้วเเล้วเราก็ส่งถูกด้วย คนที่ผมชอบเขาก็รังเกียจผม เขานั่งเรียนอยู่ข้างผม เเต่ทุกๆวันเราไม่เคยคุยกันเเม้เเต่คำเดียว ถึงผมจะชวนคุยเเค่ไหนเขาก็ไม่ตอบ เเละทุกๆครั้งเวลาที่ผมเจอเรื่องเเย่ๆจนผมเศร้า เสียใจ หรือ หัวร้อน เขาก็จะขำเเล้วสะใจผมตลอด ปล.คนที่ผมชอบเป็นผู้ชายนะ เขาเลยรังเกียจผม เเล้วผมก็ไม้เคยทำไห้พ่อเเม่ภูมิใจเลยดีเเต่สร้างความเดือดร้อน เเล้วเร็วๆนี้ผมก็จะได้ไปค่ายลูกเสือ มันคงจะเป็นค่ายที่เเย่มากเเน่ๆ เพราะคนในหมู่ลูกเสือผม มีเเต่คนที่เกลียดผม คอยสร้างเเต่ปัญหาหรือเรื่องเเย่ๆไห้กับผม ตอนนี้ผมอยากตายผมไม่รุ้จะอยู่ไปทำไม ผมอยู่ไปก็มีเเต่เรื่องเเย่ๆ ดีเเต่ทำไห้พ่อเเม่กลุ้มใจ ผมคิดว่าถ้าผมตายไปทุกสิ่งทุกอย่างมันคงดีขึ้น เเต่ก็นะผมไม่มีความกล้าพอที่จะฆ่าตัวตาย เพียงเพราะกลัวบาป กลัวการต้องตกนรก ถ้าโลกนี้มันไม่มีนรกนะ ผมคงตายไปนานเเล้วละ ก็ที่เขียนมาก็ไม่มีอะไรมากครับ ไม่ได้ต้องการความเห็นใจหรือความสงสาร เพราะผมมัน ผมเเค่มาโพสต์ระบายความในใจก็เเค่นั้นเองครับ