ขอระบาย + ขอคำปรึกษา ด้วยค่ะ

กระทู้นี้ เกี่ยวกับเรื่อง ผัวๆเมียๆ และ
อาจมี เหตุการณ์ หรือ ประโยค 18+ อยู่บ้าง
ถ้าใครไม่ชอบกระทู้แนวนี้ ขอให้เลื่อนผ่านนะคะ
ขอบคุณค่ะ 😊😊😊

      เรากับสามีอายุห่างกัน 15 ปี
เราวัยเบญจเพส ส่วน สามีสี่สิบต้นๆ
มีลูกชายที่ห่างกับเราสิบสามปีหนึ่งคน
คือเรื่องมันมีอยู่ว่า เรากับสามีเราเนี่ย มักจะมี
เรื่องทะเลาะกันอยู่บ่อยครั้ง
และ เรื่องที่เราทั้งสองมักทะเลาะกันบ่อยนั่นก็คือ เรื่องที่สามีเราชอบโกรธงอนเราเรื่องไม่เป็นเรื่อง และ ชอบตัดพ้อ ประมาณว่า เราเด็กกว่า
เรามีโอกาสเจอคนนุ้นคนนี้ ไม่เหมือนเค๊าที่
นับวันๆ มีแต่จะอายุมากขึ้นและต้องโรยราไป
ซักวันนึง !!  โอเค ตรงนี้ เราเข้าใจความรู้สึกเค๊า
ว่าการที่อายุห่างกันขนาดนี้ มันก็อาจจะเป็น
เรื่องปกติที่เค๊าต้องมีคิดแบบนี้บ้าง.
แต่..!!! มันก็ไม่บ้างแล้วค่ะ เค๊าคิดของเค๊าอย่างนี้ตลอด ทั้งๆที่เราก็บอกว่า เราน่ะ รักเค๊ามาก
และไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราก็จะยังคงรักและ
ดูแลเค๊าเสมอ.  ทางเค๊าก็ฟัง และ เหมือนจะเข้าใจในสิ่งที่เราบอกเค๊า.  แต่..!! พอผ่านไป
ซักวันสองวัน อยู่ดีๆเค๊าก็โกรธ ก็งอน เราอีกแล้ว. ซึ่งเราก็รู้ละแหละ ว่า เค๊าโกรธ งอน
เราเรื่องอะไร จนกระทั่งเราเหนื่อยจะบอกเค๊า
เราเลยบอกเค๊าว่า เราไม่สามารถห้ามไม่ให้
เค๊าคิด เค๊ารู้สึกแบบนั้นไม่ได้หรอก เอาเป็นว่า
ก็ดูๆ เราจากการกระทำของเราละกัน
และหากว่าสิ่งที่เราทำมันไม่อาจทำให้เค๊าหาย
กังวล เราก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว.  คือ ที่เราบอก
เค๊าแบบนี้ ไม่ใช่ว่าเรารักเค๊าน้อยลงนะคะ
เพียงแต่ว่าเราเหนื่อย เหนื่อยที่จะพยายาม
กระทำให้เค๊ารับรู้ และ มั่นใจ ในตัวเราซะทีว่า
เราน่ะ รักและหวังดีกับเค๊าแค่ไหน.
   
    และด้วยความที่เค๊าก็พอรู้มาว่า เมื่อก่อน
เรากระทำกับคนก่อนๆอย่างไร และ แน่นอนค่ะ
เมื่อเราโตขึ้น เราก็ใจเย็น และ ใช้เหตุผล
มากกว่าอารมณ์มากขึ้น
ก็...คืองี้ค่ะ  เค๊าพอรู้มาว่า เมื่อก่อนเรา ตามจิก ตามเช็ค งี่เง่า หึงหวง แฟนคนก่อนๆเรามาก
และแน่นอนค่ะ การที่เรากระทำแบบนั้น
กับคนก่อนๆ มันเลยเป็นเหตุให้เรากับคนก่อนๆ
เกิดการเลิกลาครั้งแล้วครั้งเล่า
จนเราก็คิดอะไรได้หลายอย่าง และ เปลี่ยนไป
เป็นคนล่ะคน จนกระทั่งเรามาเจอเค๊า
เราก็กระทำกับเค๊าคนล่ะอย่างกับคนก่อนๆของเรา เช่น เวลาเค๊าทำงาน เราก็เข้าใจว่าเค๊าทำงาน เราก็ไม่ไร เพราะยังไง เรากับเค๊าก็เจอกันตอนเรากับเค๊าต่างก็เลิกงานกันอยู่แล้ว
แต่เราเองก็ไม่ได้เฉยนิ่งซะขนาดนั้น
เราก็มีส่งข้อความไปให้กำลังใจ โทรไปหาเค๊า
ตอนที่เค๊าว่างๆ เช่น ตอนเที่ยง เราก็จะบอกเค๊า
ประมาณว่า เที่ยงแล้วนะที่รัก ทานข้าวรึยัง ไรงี้
แต่การสนทนาเรากับเค๊าก็ไม่ค่อยนานเท่าไหร่
เพราะเราต้องการให้เค๊างีบพักช่วงเที่ยงบ้าง

    แต่แล้วเราทั้งสองก็มีเหตุต้องทะเลาะกันอีกแล้วค่ะ และ เรื่องที่ทะเลาะกันนั้น มักจะเป็นเรื่องเดิมๆที่เคยทะเลาะกัน จนเราทนไม่ไหว
เราเลยถามเค๊าว่า ทุกวันนี้เรามันเป็นยังไง
ในสายตาในความรู้สึกเค๊าหรอ ซึ่งเราก็คิดว่า
เราน่าจะดีขึ้น และ ดีกว่า เมื่อก่อนมากๆ
แต่ทำไมเค๊ายังไม่โอเคกับเราอีก
เค๊าก็ตอบเราว่า เราน่ะ รักแฟนคนก่อนๆมาก
เราถึงได้แสดงปฏิกิริยาออกไปแบบนั้น
แต่กับเค๊า เรากลับไม่แสดงปฏิกิริยาแบบนั้น
งั้นก็แสดงว่า เราไม่ได้รักเค๊ามาก เหมือนคนก่อนๆ.  และพอเรารู้คำตอบของเค๊าเท่านั้นแหละ เราก็ถึงกับ อึ้ง งง ผสม เงิบแดรก
แต่เราก็พยายามบอกเค๊าอีกแหละ
ว่าการกระทำแบบนั้น มันเหมือนจะรักมาก
หวงมากก็จริง แต่มันก็เป็นเหตุทำให้เรากับคนก่อนๆต้องเลิกลากันไป ซึ่งเราเองก็ไม่อยาก
คบๆเลิกๆอีกต่อไปแล้ว เราจึงพยายามประคับ
ประคองชีวิตคู่ครั้งนี้ให้ดีที่สุด และอีกอย่าง
เราก็รักและแคร์ความรู้สึกเค๊ามาก
เราก็คิดมาเสมอตั้งแต่คบหาอยู่กินกับเค๊าว่า เราอยู่ด้วยกันด้วยความเห็นอกเห็นใจ เข้าใจกันแบบนี้ ก็น่าจะดีอยู่แล้ว  และ อีกอย่างเราก็
เห็นว่าเค๊าก็ทำงานหนักกว่าเราและมีภาระมากมาย ไหนจะลูก ไหนจะอะไรอีก เราก็เห็นว่าเค๊าก็เหนื่อยกับทางเค๊ามากพอแล้ว
เลยไม่อยากให้เค๊ามาเหนื่อยกับเราอีก
สรุป ที่เราเข้าใจนั่นก็คือ การที่เรา
 ไม่งอแง ไม่งี่เง่า ไม่หึง ไม่จิก
เค๊าหาว่าเรารักเค๊าไม่มากเหมือนคนก่อนๆ
เพราะเราเคยทำนิสัยและกระทำตรงกันข้ามกับที่เรากระทำกับเค๊า  พอเรารู้งี้ เราก็ไม่รู้จะทำยังไง เพราะถ้าให้เรากลับไปกระทำแบบเดิมๆอีก
ก็คงทำไม่ได้ เพราะเราเองก็ได้เปลี่ยนไปหมดแล้ว 

    เรารักเค๊ามากนะคะ และ ไม่อยากเสียเค๊าไป
เพราะความคิด ความรู้สึกของเค๊า เรากลัวนะคะ
กลัวว่า ความคิด ความรู้สึกเค๊า จะบั่นทอนความ
รู้สึกของเค๊าที่มีต่อเรา

    ยังไงเราก็ขอขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาอ่าน
และ ให้คำแนะนำ คำปรึกษา กับเรานะคะ
ขอบคุณค่ะ 😊😊 ☺☺