หุ่นไล่กากับต้นข้าว

โคลงสี่สุภาพ - สดใสดั่งดอกไม้ ตัวฉัน สดใสล้ำ เลิศเอย ร่าเริงทุกเช้าค่ำ สุขใจ ยิ้มย่องงามเหลือแล้ว ใครเห็น ชอบดอกไม้งามไว้ ชื่นชมทุกเมื่อ ยิ้มฉัน สดใสจริง หนอเอย เหมือนแสงตะวันส่อง สว่างฟ้า ทำให้คนรอ

หญิงสาวเดินทางจากบ้านที่ไกลโพ้นสุดขอบสายตาจะมองเห็น ทิ้งถนนที่คุ้นเคย ทิ้งกลิ่นลมยามเช้าที่อบอุ่น มายืนอยู่ในเมืองแปลก เพียงเพราะเชื่อในคำว่ารักของใครบางคน อีกฝ่ายยิ้มอย่างอ่อนโยน เวลาพูดก็มักจะเติม

​แสงแดดยามบ่ายส่องลอดม่านลูกไม้เข้ามาในห้องนอนสีขาวสะอาดตา ปลุกให้ 'นลิน' ตื่นจากการหลับใหล เธอขยับตัวเล็กน้อย พลางมองไปรอบๆ อย่างงุนงง นี่ไม่ใช่ห้องของเธอ และเสียงคลื่นที่ซัดเข้าฝั่งก็ไม่ใช่เสียงที่เ

@ ร่ายเล่า ครั้งเกิดภัย แผ่นดินไหว ญี่ปุ่น วุ่นวาย หายนะ คลื่นซัดซะ อ่วมเมือง เป็นเรื่อง ไฟฟ้าดับ รังสีกลับ แผ่คลุม (โรงไฟฟ้านิวเคลียร์) ทุกข์สุม สิอดทน จนทั่วโลก นับถึอ เกิดร่ำลือ เรื่องเด่น ........