เคยไหม ทั้งๆที่รุ้เห็นอดทนไม่โกดไม่พุดยอมให้เค้าหลอกเราเราจะได้ไม่เสียเขาไป

เคยไหมที่ต้อง เก็บเรื่องราว ความรู้สึก จนวันหนึ่ง เรื่องราวมากขึ้นมากขึ้น จน ไม่รู้ความรู้สึกตัวเอง ผิดว่าถูก 1 ในไหนนั้นตัวผมเองที่เลือกจะยอม จนเขา ไม่รุ้จะผิดจะถูก ยังไง แล้วก็ขาดเขาไม่ได้ พูดยังไงให้เรายอม แต่นานๆไปเรื่องราวก็หนักขึ้นๆจนไม่แคไม่สนความรุ้สึกเรา แต่ถ้าเขาจะหรือต้องการอะไรผมถึงจะมีบทบาทความหมาย ผมอดทนแบบสุดๆจากคนที่เสียใจมีน้ำตาจนเจ็บจนไม่เจ็บเลยวันนึ่งเวลาเจอเรื่องราวที่รับรุ้แล้วต้องเจ็บเสียใจกับตัวเองไม่คิดรัยเลยคิดเด่วมันก็ผ่านไปเปนแบยนี้มาเลยๆจนก็ถึงวันที่ผมถามใจตัวเอง ควรต้องทำยังไงต่อไปดี