ก้อตามคำถามเลย แอบชอบมา1ปี8เดือน เรื่องราวมีอย่างนี้นะ
ตั้งแต่วันแรกที่เจอกันอะคือเราก็ไม่ได้รู้สึกดีหรืออะไรกับเขานะคือเขาไม่ได้อยู่ในหัวเราเลยอะแต่ที่มาชอบมันอะ บางคนก็บอกว่าเหตูผลที่ชอบโครตปัญญาอ่อนอะ ก็คือตอนนั้นประมาณม.2 เขาอะตัวสูงกว่าเราแต่เราอะชอบเถียงว่าเราสูงกว่าเราก็พูดประมาณว่า
เรา:ว้าย ทำไมตัวเตี้ยจังอ่า
เขา:อะไร เราสูงกว่า
เรา:เราสูงกว่ามาวัดดิ
เขา:เองสูงกว่าเราก็ผมไง ผมยาว
เรา:ไม่ยาวซะหน่อย
เขา:นี่ๆ(ยีหัวๆ)
คือตอนนั้นก็แบบช็อคนะ ใจหายเลยนั่นคือครั้งแรกที่ใจเต้นแรงกับคนๆนี้
หลังจากนั้นเขาก็ทำดีกับเรามากมายเขาชอบลูบหัวเราเล่นผมเราแต่คงเป็นความผิดเราเองที่เอาเรื่องนี้ไปบอกเพื่อนเราบอกว่า
เรา:ๆ กูชอบผช.ลูบหัวอะ แพ้มาก
เพื่อน:ใครอ่า
นี่ก้อมองไปทางเขานั่นละ หลังจากนั้นเพื่อนก็หลุดปากพูดไปหลังจากนั้นเพื่อนหลายๆคนก็รู้แล้วเริ่มล้อกัน จนวันหนึ่งเขาคนนั้นก็ไม่เข้ามาคุยกับเรา เรารู้สึกขาดหายอะไรสักอย่าง เราพยายามที่จะเข้าไปคุยเขาก็พูดกับเราน้อยลงหนีเรามากขึ้นหลังจากนั้นเรานี่แหละที่เป็นคนเดินออกมาเอง ต่อมาเขาก็ได้ไปคบกับผญ.คนหนึ่งเป็นรุ่นน้องอะแหละ เพื่อนก็พูดให้ฟังในใจนี่พังไปแล้วแต่ปากก็ต้องพูดว่า (ดีใจด้วยเหมาะสมกันดีนะ) หลายเดือนเลยกว่าจะกลับมาคุยกันแต่เวลาที่เราคุยกันมันก็ไม่เหมือนเดิมแล้วอะ ตั้งแต่วันนั้นทุกอย่างก็เปลี่ยนไป
พอขึ้นมาม.3เรากับเขาก็คุยกันปกติเหมือนเพื่อนนะ แต่เรารู้สึกว่าเขาทำดีกับเรามากขึ้น ยิ้มให้เรามากขึ้นแต่เขาก็คงคิดกับเราแค่เพื่อน เราพยามยามจะทำให้เขาทุกอย่าง ทุ่มเททุกอย่าง งานทุกอย่างที่เป็นงานรวมเราจะพยายามให้เขาเป็นคนแรก เขาคงไม่เห็นความทุ่มเทของเราหรอก วันหนึ่งเขาก็ไปคบกับเพื่อนห้องๆหนึ่ง เราก็คอยสนับสนุนเขาตลอดนะ ล่าสุดเราเป็นแผลเนอะแต่เขาไม่รู้ว่าไปรู้มาจากไหนเพราะเรื่องนี้รู้ไม่กี่คน เราก็เดินมานั่งแล้วเขาก็ถามว่าแผลหายยัง ในใจนี่แบบ เห้ยรู้ได้ไงว่าเป็นแผล แต่ก็รู้สึกดีนะที่เขาเป็นห่วง ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาเราพยายามจะไปถ่ายรูป พูดคุย เล่นด้วยกับเขาให้มากที่สุดเก็บความทรงจำดีๆให้มากที่สุด ก่อนที่มันจะจบลงในวันที่เราเรียนจบแล้วเราก็จะจากกับเขาเพราะเขาจะไปเรียนที่อื่น ตอนนี้เขาก็ยังคบกับแฟนปัจจุบันอยู่ เราควรทำอย่างไรดีเราควรจะบอกเขาหรือเก็บความทรงจำดีๆนี้ไว้แล้วเราปล่อยให้เขาไปเจอคนที่ดีๆปล่อยให้เราอยู่ตรงนี้ต่อไป...
แอบชอบเพื่อนในห้องมา 1ปี8เดือน ควรจะทำอย่างไรดี ช/ช
ตั้งแต่วันแรกที่เจอกันอะคือเราก็ไม่ได้รู้สึกดีหรืออะไรกับเขานะคือเขาไม่ได้อยู่ในหัวเราเลยอะแต่ที่มาชอบมันอะ บางคนก็บอกว่าเหตูผลที่ชอบโครตปัญญาอ่อนอะ ก็คือตอนนั้นประมาณม.2 เขาอะตัวสูงกว่าเราแต่เราอะชอบเถียงว่าเราสูงกว่าเราก็พูดประมาณว่า
เรา:ว้าย ทำไมตัวเตี้ยจังอ่า
เขา:อะไร เราสูงกว่า
เรา:เราสูงกว่ามาวัดดิ
เขา:เองสูงกว่าเราก็ผมไง ผมยาว
เรา:ไม่ยาวซะหน่อย
เขา:นี่ๆ(ยีหัวๆ)
คือตอนนั้นก็แบบช็อคนะ ใจหายเลยนั่นคือครั้งแรกที่ใจเต้นแรงกับคนๆนี้
หลังจากนั้นเขาก็ทำดีกับเรามากมายเขาชอบลูบหัวเราเล่นผมเราแต่คงเป็นความผิดเราเองที่เอาเรื่องนี้ไปบอกเพื่อนเราบอกว่า
เรา:ๆ กูชอบผช.ลูบหัวอะ แพ้มาก
เพื่อน:ใครอ่า
นี่ก้อมองไปทางเขานั่นละ หลังจากนั้นเพื่อนก็หลุดปากพูดไปหลังจากนั้นเพื่อนหลายๆคนก็รู้แล้วเริ่มล้อกัน จนวันหนึ่งเขาคนนั้นก็ไม่เข้ามาคุยกับเรา เรารู้สึกขาดหายอะไรสักอย่าง เราพยายามที่จะเข้าไปคุยเขาก็พูดกับเราน้อยลงหนีเรามากขึ้นหลังจากนั้นเรานี่แหละที่เป็นคนเดินออกมาเอง ต่อมาเขาก็ได้ไปคบกับผญ.คนหนึ่งเป็นรุ่นน้องอะแหละ เพื่อนก็พูดให้ฟังในใจนี่พังไปแล้วแต่ปากก็ต้องพูดว่า (ดีใจด้วยเหมาะสมกันดีนะ) หลายเดือนเลยกว่าจะกลับมาคุยกันแต่เวลาที่เราคุยกันมันก็ไม่เหมือนเดิมแล้วอะ ตั้งแต่วันนั้นทุกอย่างก็เปลี่ยนไป
พอขึ้นมาม.3เรากับเขาก็คุยกันปกติเหมือนเพื่อนนะ แต่เรารู้สึกว่าเขาทำดีกับเรามากขึ้น ยิ้มให้เรามากขึ้นแต่เขาก็คงคิดกับเราแค่เพื่อน เราพยามยามจะทำให้เขาทุกอย่าง ทุ่มเททุกอย่าง งานทุกอย่างที่เป็นงานรวมเราจะพยายามให้เขาเป็นคนแรก เขาคงไม่เห็นความทุ่มเทของเราหรอก วันหนึ่งเขาก็ไปคบกับเพื่อนห้องๆหนึ่ง เราก็คอยสนับสนุนเขาตลอดนะ ล่าสุดเราเป็นแผลเนอะแต่เขาไม่รู้ว่าไปรู้มาจากไหนเพราะเรื่องนี้รู้ไม่กี่คน เราก็เดินมานั่งแล้วเขาก็ถามว่าแผลหายยัง ในใจนี่แบบ เห้ยรู้ได้ไงว่าเป็นแผล แต่ก็รู้สึกดีนะที่เขาเป็นห่วง ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาเราพยายามจะไปถ่ายรูป พูดคุย เล่นด้วยกับเขาให้มากที่สุดเก็บความทรงจำดีๆให้มากที่สุด ก่อนที่มันจะจบลงในวันที่เราเรียนจบแล้วเราก็จะจากกับเขาเพราะเขาจะไปเรียนที่อื่น ตอนนี้เขาก็ยังคบกับแฟนปัจจุบันอยู่ เราควรทำอย่างไรดีเราควรจะบอกเขาหรือเก็บความทรงจำดีๆนี้ไว้แล้วเราปล่อยให้เขาไปเจอคนที่ดีๆปล่อยให้เราอยู่ตรงนี้ต่อไป...