คือเราเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยชอบยุ่งกับใคร เราไม่เคยมีแฟนเลยค่ะ ตอนนี้อายุ 20 ปีแล้ว ตอนสมัยประถมปลายกับมัธยมก็มีทำนองคนจีบ หรือกรี๊ดกราดผู้ชายบ้างตามเพื่อน แต่ไม่เยอะค่ะ เราจะดูน้อยไปเลยถ้าเทียบกับเพื่อน อารมณ์แบบเพื่อนมีคนกรี๊ด เราก็มีเหมือนกัน แต่ความรู้สึกมันก็ไม่สุด มันแบบเหมือนไม่ใช่แนวของเรา
ตอนนี้เรารู้สึกเฉยๆกับความรัก แบบไม่ยินดียินร้าย ไม่รู้สึกโหยหา ไร้ความรู้สึกสุดๆ คือเหมือนเราอยู่ตัวคนเดียวจนชิน ไม่เคยคบใคร แล้วก็ไม่รู้วิธีที่จะคบ ว่าถ้าคบกันต้องทำยังไง บลาๆ ตอนนี้เราเรียนอยู่ปีสองแล้วค่ะ เพื่อนก็ยังคงมีความรักวัยรุ่น แบบกรี๊ดคนนู้นคนนี้ มองผู้ชายที่เดินผ่าน แล้วก็แอบรัก แอบมอง แต่เราไม่มีอารมณ์ร่วมด้วยเลยค่ะ ดูไม่เข้าพวกกับเพื่อนเลย
ทุกวันนี้ก็เรียนอย่างเดียวเลยค่ะ แล้วก็ถึงคิดอนาคตว่าเรียนเสร็จจะต่อเนติ จะต่อป.โท จะรีบทำงาน จะได้ดูแลพ่อแม่ เพราะท่านแก่มาก อายุก็ 60-70 แล้ว อยากหางานที่มั่นคง ที่มีเงินเยอะพอจะเลี้ยงคนในครอบครัว
เราดูแปลกไหมค่ะ เพราะทุกวันนี้เพื่อนในกลุ่มมองว่าเราแบบไร้ความรู้สึก มองว่าเราเรียบร้อย เพราะไม่ค่อยมองผู้ชาย บางครั้งเพื่อนในกลุ่มคุยเรื่องผู้ชายเราก็เออออคุยตามไป ทั้งที่ไม่มีอารมณ์ร่วมเลย
รู้สึกเฉยๆกับความรักค่ะ รู้สึกไม่เข้าพวกกับเพื่อนในกลุ่ม
ตอนนี้เรารู้สึกเฉยๆกับความรัก แบบไม่ยินดียินร้าย ไม่รู้สึกโหยหา ไร้ความรู้สึกสุดๆ คือเหมือนเราอยู่ตัวคนเดียวจนชิน ไม่เคยคบใคร แล้วก็ไม่รู้วิธีที่จะคบ ว่าถ้าคบกันต้องทำยังไง บลาๆ ตอนนี้เราเรียนอยู่ปีสองแล้วค่ะ เพื่อนก็ยังคงมีความรักวัยรุ่น แบบกรี๊ดคนนู้นคนนี้ มองผู้ชายที่เดินผ่าน แล้วก็แอบรัก แอบมอง แต่เราไม่มีอารมณ์ร่วมด้วยเลยค่ะ ดูไม่เข้าพวกกับเพื่อนเลย
ทุกวันนี้ก็เรียนอย่างเดียวเลยค่ะ แล้วก็ถึงคิดอนาคตว่าเรียนเสร็จจะต่อเนติ จะต่อป.โท จะรีบทำงาน จะได้ดูแลพ่อแม่ เพราะท่านแก่มาก อายุก็ 60-70 แล้ว อยากหางานที่มั่นคง ที่มีเงินเยอะพอจะเลี้ยงคนในครอบครัว
เราดูแปลกไหมค่ะ เพราะทุกวันนี้เพื่อนในกลุ่มมองว่าเราแบบไร้ความรู้สึก มองว่าเราเรียบร้อย เพราะไม่ค่อยมองผู้ชาย บางครั้งเพื่อนในกลุ่มคุยเรื่องผู้ชายเราก็เออออคุยตามไป ทั้งที่ไม่มีอารมณ์ร่วมเลย