เรามีแฟนคนนึงคบกันมาประมาณเกือบจะ 5 ปี เหตุการณ์ก่อนหน้าเมื่อช่วงต้นปีที่ผ่านมา เรามีปัญหากับแฟนเรื่องผู้หญิง เคยมีผู้หญิงคนนึงแชทมาขอแฟนเรา คือ มันก้อแบบอึ้งนะ แต่เราก้อเฉยปล่อยผ่านเลยแอบดูโทสับก้อเห็นแระว่าเค้าคุยกัน สุดท้ายก้อเลิกกัน หลังจากเลิกกันได้ไม่กี่วันเค้าก้อมาขอคืนดี ให้เหตุผลว่า พอห่างกันแล้วมันคิดถึง (แต่ช่วงที่เลิกกันเค้าก้อมาเคาะห้องมาหาเราทุกวัน) ตอนนั้นเราก้อ งง นะ ในเมื่อเลือกเดินจากเราไปแล้วจะมาเคาะห้องร้องไห้ให้เราเห็นทำไมทุกวัน ตอนมาขอคืนดีก้อดีด้วยนะ (โง่เนอะ เจ็บไม่จำ) เค้าก้อให้เราจัดการลบทุกอย่างทุกช่องทางการติดต่อกับผู้หญิงคนนั้น พอมานึก เห้ย ถึงเราจะลบแต่ทางนั้นมาก้อติดต่อมาได้อยู่ดีป่าววะ ช่วงที่กลับมาผู้หญิงก้อยังแชทมาหาเรา "พี่อยู่กับพี่....ไหม (ขอใช้คำว่าหนูแทนชื่อนางละกัน) หนูคิดถึงเค้า อยากคุยกับเค้า เค้าได้กลับไปหาพี่ไหม เค้าบอกเค้าคิดถึงหนูอยากคบกับหนูต่อไปเรื่อยๆ พี่รักพี่...แล้วพี่...เค้ารักพี่หรือเปล่า" (ลืมบอกว่าผู้หญิงคนนี้บอกรักแฟนเราทั้งที่ไม่เคยเจอกัน) ในใจตอนนั้นคืออยากเอาโทสับปาหน้าแฟนที่หลับอยู่ ไปคุยกันตอนไหน แต่เลือกที่จะเงียบในเมื่อเลือกที่จะให้อภัยก้อต้องเลือกที่จะลืมความผิดที่เค้าทำ กลับมาอยู่ด้วยกันประมาณอาทิตย์นึงก้อเลิกกันอีก 555 ใช่ มันบอกเลิกเรา เหมือนเดิม เค้าสองคนกลับไปคุยกันจร้า โอเคในเมื่อกลับมาแล้วยังทำเหมือนเดิมเราก้อม่ายไหวป่าววะ อยากไปๆ เลย i don't care ถามว่าทำไมถึงไม่รั้ง ถึงคิดหักดิบ ทุกอย่างมันมีเหตุผลในเมื่อใจเค้าไม่ได้อยู่กับเราแล้วจะรั้งเอาไว้ให้เปนหนามทิ่มแทงหัวใจตัวเองทำไม อีกเหตุผลนึงคือ หลังจากนั้นไม่เกินหนึ่งสัปดาห์ผลตรวจสุขภาพของเราออกมาว่า "ยินดีด้วยค่ะคุณกำลังตั้งครรภ์ประมาณ 4 สัปดาห์" ตอนแรกที่รู้ก้อหน้าชา เห้ย กูท้องไม่มีพ่อ 555 แต่ก้อแค่ชั่ววูบ คิดเพียงแค่ว่า เราไม่ได้เสียคนที่เรารักไป เราแค่เสียคนที่ไม่รักเราไปต่างหาก นี่คือเหตุผลที่หลายคนถามว่าทำไมเลิกกับแฟนไม่เห็นเสียใจเลย เห้ย ไม่ใช่ไม่เสียใจ คือ เราเสียใจมาแล้วในการเลิกกันครั้งแล้ว เสียใจได้แต่อย่านานเพราะมันจะทำลายความสุขในชีวิตเรา เกริ่นยาวไปหน่อย เราไม่ได้บอกใครนอกจากเพื่อน พี่ น้อง ที่สนิทเพียงไม่กี่คน แน่นอนคนที่บ้านเราต้องรู้ตอนนี้ไม่ได้ เด่วเรื่องมันจะใหญ่โต เราก้อใช้ชีวิตปกติไปหาหมอ ดูแลตัวเอง ดูแลตัวน้อยๆ ที่กำลังจะเกิด แล้วเหมือนเปนดวงของเรา เราอยากกลับไปหางานทำที่บ้านเราก้อได้งานแระบอกเค้าว่า คือ เราเพิ่งรู้ว่าท้องจะยังรับเราทำงานมั้ย คือ พี่เค้าใจดีมาก รับเราทำงาน ค่ะ รีบเขียนใบลาออกแพ๊คของกลับบ้าน หลังจากแพ๊คของเสร็จอีกวันเราก้อเตรียมหาคนมาช่วยขนของขึ้นรถ รถเราเปนกะบะเรายกไม่ได้หมอห้าม เหมือนฟ้าผ่ากลางแสกหน้าตอนกลางวัน แฟนที่เลิกกันมาหาที่ห้องจร้าเห็นเรากำลังขนของกลับบ้าน นางก้อรีบไปเขียนใบลาออก หึหึ ขนของกลับบ้านพร้อมเรา คือ งง งงมาก งงที่สุด เราก้อถามแระว่าลาออกทำไม ไม่ทำงานไปละ กลับไปบ้านจะทำอะไร นางก้อบอกเพียงว่า อยากกลับไปอยู่บ้าน โอเค เราก้อให้กลับด้วย แต่ก้อไม่ได้ดีกันนะ ก่อนกลับวันนึงนางก้อมาขอเราคืนดี เราปรึกษาหลายคน ทุกคนพร้อมใจกันให้เราคืนดีเพือลูก แต่เราไม่มั่นใจว่าเค้าจะไม่ทำเหมือนเดิมอีก เราเสียใจมาแล้ว 2 ครั้ง โอเค เราเชื่อทุกคนดีก้อดี แต่เรามีข้อแม้ห้ามให้ทุกคนบอกเรื่องเราท้อง เราอยากดูพฤติกรรมและความประพฤติก่อน ถ้ากลับไปบ้านก้อห่างกันเหตุการณ์เดิมจะเกิดอีกมั้ย ตลอดระยะเวลาหนึ่งเดือนที่กลับไปพักที่บ้านก่อนเริ่มงานเราอยู่บ้านเค้าตลอด เค้าก้อดีกับเราแต่อาจจะไม่เหมือนเมื่อก่อนก้อนะ คนมันเลิกกันไปแล้ว กำหนดที่ทำงานใหม่เราคือเดือนมีนาคม ช่วงกุมภาเราก้อว่างยาวจนถึงวันหมอนัดฝากท้องเราก้อต้องขับรถขึ้น กทม.คนเดียว เราก้อยังไม่ได้บอกแฟนกับคนที่บ้านแฟนว่าเราท้อง ที่ต้องขับเองคือเราบอกเค้าแล้วเค้าไม่อยากมากับเรา ทำไงได้ล่ะ ขับเองก้อได้ วันนั้นเปนวันที่ 14/02/2017 เปนวันที่เราใจสลายและเสียใจที่สุด ขับรถนานๆ และไกลๆ มันทำให้เราปวดท้องและปวดขา เราก้อแวะพักที่ปั๊มแห่งนึงในฉะเชิงเทรา เราเกิดอุบัติเหตุมีรถกะบะถอยหลังมาชนเราจนหงายหลังถอยมาเร็วมากเหมือนรถแต่งแข่งในพื้นที่ คือ เราแท้งตอนนั้นกับที่เลย ก้อมีเด็กปั๊มกับ พนง.เซเว่นที่เข้ามาดูเรา ส่วนคู่กรณีหนีจร้า พอเราออกจากโรงพยาบาลแฟนก้อมารับมันเห็นหน้าแฟนแล้วน้ำตามันไหลกลั้นไม่อยู่ เหมือนเราได้ทำความผิดกับเค้าไว้ตอนนั้นเราก้อยังไม่บอกเค้า จนกลับถึงบ้านพ่อแม่แฟนก้อมาช่วยพยุงลงจากรถ ถามเราด้วยความเป็นห่วง ตอนนั้นแระ ปล่อยโฮถ้าเราบอกแต่แรกเค้าก้อคงขับรถให้ ไม่ต้องมานั่งเสียใจที่เราดูแลลูกไม่ได้ (เป็นแม่ที่แย่มากเลยเนอะ) เราก้อต้องเล่าทั้งน้ำตา บอกเค้าไปว่า เราแท้ง มันเหมือนเปนตราบาปที่ติดตัวเรามา พอถึงกำหนดที่เราต้องไปทำงาน เราก้อต้องเข้าไปอยู่ในตัวเมือง เหมือนเราโดนกระทำอีกครั้งเราไปไม่ถึงอาทิตย์ เราก้อได้รับข่าวร้าย แฟนเรากับผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟนกันแล้ว ตอนแรกเราไม่มั่นใจ พ่อแม่แฟนมาในเมืองก้อเลยมารับเรากลับบ้านด้วย เราก้อถาม แม่เค้าก้อบอกเหมือนเหนเค้าคุยกับใครไม่รู้ แม่รู้ว่าไม่ใช่เราแน่ๆ ตอนนั้นใจสั่นหน้าชาอีกครั้ง พอถึงบ้านเราก้อถามเค้าไม่ตอบ จนตกดึกต้องแยกห้องกันนอน ใจเรารู้แล้วว่ายังไงก้อเปนเรื่องจริงเราเลยให้เค้าไปส่งเราขึ้นรถเพื่อจะกลับห้องพัก คำที่เค้าเอ่ยออกมา "เราเปนเพื่อนกันดีมั้ย" แน่นอนน้ำตามันต้องไหล คือ เห้ย เราเพิ่งเสียลูก ยังเสียใจอยู่แล้วมาเจอแบบนี้อีก เลยถามไปว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่มันแอบคุยกัน สวมเขาให้เรา คำตอบคือ ผู้หญิงคนนั้นโทมาบอกว่าเปลี่ยนเบอร์ เปลี่ยนไลน์ ให้แอดไปใหม่ ตบมือข้างเดียวมันไม่ดัง โอเค เราเดินถอยออกมาให้เค้าที่บอกรักกันปานจะกลืนกินทั้งที่ไม่เคยเจอกันได้เปนแฟนกันต่อไป ที่เราห่วงคือ กลัวผู้หญิงคนนั้นจะมาหลอกเอาเงินเอาของ ซึ่งมันก้อมีเหตุการณ์ที่ทำให้เราเห็นมาแล้วแต่ในเมื่อทำอะไรไม่ได้ก้อต้องปล่อยให้เจอกับตัว ได้แต่บอกทางครอบครัวเค้าไปว่ามันเปนแบบนี้ก้อให้ดูกันดีๆ ในขณะที่นางบอกว่ารักแฟนเรา อยากดูแลแฟนเรา อยากได้แฟนเรา เราก้อเหนนางโพสนอนกับผู้ชายไม่ซ้ำ อันนี้คนใกล้ตัวนางเอามาบอกเราว่านางมีสามีแล้ว นางบอกว่าแฟนเราหน้าเหมือนแฟนเก่านาง เห้อ เพลียจิต เราก้อเลิกกันไปบล๊อกการติดต่อที่แฟนเราจะติดต่อเราได้ทุกทาง แต่หลังจากนั้นไม่นาน ก้อมีเฟสปริศนาตามมาด่าเรา หืม ด่าเสียหายแระแรงมาก เราเปนคนพูดห้วนๆ ไม่เพราะแต่ก้อไม่เคยหยาบคาย หลังจากเราโดนด่าได้ไม่นาน ก้อมีโทสับเข้ามาหาจร้า แฟนเราเองมันโทมาด่าเราว่าเฟสเนี้ย เฟสที่ส่งมาด่าเรา ส่งไปด่าแฟนใหม่มัน ตอนนั้นอยากจะกระโดดถีบมันผ่านหน้าจอโทสับ คือ กูนอนอยู่โรงบาลเว้ย กูไม่สบาย มดลูกกูอักเสบ แล้วที่สำคัญกูจะไปตามด่าแฟนให้ได้อะไร หลังจากนั้นก้อมีปันหา แน่นอนเราเองโดนด่าเยอะมากที่มันส่งมาให้เรามันโดนด่านิดเดียว เราเลยต้องพิสูจน์ตัวเอง หา hacker ที่เปนคนรู้จักให้เค้าจัดการให้เราก้อใช่เวลาไม่นาน เราก้อเริ่มมั่นใจว่ามันเปนที่มาด่าเราแน่ๆ คือ เราจำคำพูดมันได้เราก้อบอกแฟนเรานะว่าเราไม่ได้ทำให้บอกแฟนใหม่มัน ถ้าอยากคบกันก้อให้ไปแล้วยังไม่พอใจอะไรอีก แฟนในโลกออนไลน์ชีวิตจริงไม่เคยได้เห็นแม้แต่เงา ในที่สุดวันที่เราได้หลักฐานมาครบเราอยากจะเอาไปปาใส่หน้าแฟนแล้วด่าดังๆ เราเอาทุกอย่างที่ได้มาให้มันไปพิจารณาเอาเองว่าใช่แฟนมันมั้ย ถ้าบอกว่าไม่ใช่จะกระโดดถีบทีนึง ที่แชทของเฟสที่มาด่าเรา มันสนทนากับเพื่อนมันเรื่องของเราและผู้ชายของมัน หลังจากเรื่องผ่านไปไม่นานเราก้อใช้ชีวิตตามปกติ สงกรานต์เราก้อไปรดน้ำดำหัวพ่อแม่แฟนเปนการขอขมาและอโหสิกรรม ถึงเราจะเลิกกันกับแฟน ถ้าบ้านเค้าดีกับเราๆ ก้อควรปฎิบัติดีกับเค้าเหมือนเดิม หลังจากวันนั้นนางก้อมาตามง้อเราเปนเดือนๆ ให้เหตุผลที่ว่า "เค้ามันโง่ เหนใสๆ ไม่คิดว่าจะโรคจิต" เราก้อโอเค ที่ผ่านมาอะไรหลายๆ อย่างคงเปนบทเรียนสำหรับเค้าแล้ว ในเมื่อสัญญาว่ากลับมาจะดูแลเรา เราก้อโอเค ให้อภัย แล้วลืมเรื่องที่มันไม่ดีต่อกัน ปรับเข้าหากันใหม่ ชีวิตแฮปปี้เหมือนเดิม แต่ตลอดระยะเวลาที่กลับมาก้อไม่ได้สงบนะ ผู้หญิงคนนั้นก้อสร้างเฟส สร้างไลน์มาตามด่าเราไม่เลิก ประจานเสียหายหมดทำแบบนี้มาเปนปีๆ แต่เราเหนว่ามันก้อไม่สามารถทำอะไรได้มากกว่านี้ ทำมาเราก้อบล๊อก แค่นั้นเอง เอาละจะถึงจุดที่เราแตกหักแล้ว เฟสที่ตามด่าเราล่าสุดซึ่งตอนนี้ก้อยังอยู่ มันส่งมาหาเราบอกเราว่า แฟนเราคุยกับมัน มันคุยกับแฟนเรา ประเด็นคือมันแคปมาให้เราอ่าน แต่ไม่เคยเชื่อ เพราะเฟสที่คุยนั้นเป็นเฟสของเพื่อนแฟน มันเริ่มส่งมาเยอะส่งมาเรื่อยๆ จนคนที่อยู่กับเราตอนนั้นเค้าทนม่ายได้ให้เราแชทถามเพื่อนของแฟนทันทีเลยว่ามันเปนยังไง เราทำตามคำแนะนำจร้าแชทถามเพื่อนของแฟนว่าคุยอะไรกับมันนัก มันถึงส่งมาเย้ยเยอะแยะ คำตอบจากเพื่อนของแฟน "พี่ม่ายได้คุย......มันคุย" หน้าชามือไม้สั่น ยื่นให้น้องคนที่แนะนำอ่าน น้องก้อบอกให้เราถามแฟนเรา เราก้อถาม แฟนเราบอกไม่ได้คุย เราก้อแคปสิ่งที่เพื่อนมันบอกเราให้มันอ่าน เห้ย ถ้าคุณไม่ได้คุยเพื่อนคุณพูดออกมาแบบนี้คุณต้องทำอะไรสักอย่างไม่ใช่เงียบ ก้อทำให้เราคิดไปแล้วว่าเค้าคงคุยกันจิงๆ ถึงไม่ต่อว่าเพื่อนเลย คือที่ผ่านมาโดนด่าจนม่ายสนใจคิดว่าหมาเห่าอย่างเดียว แต่คำตอบเพื่อนของแฟนทำให้อยากรู้ว่า แฟนคุยกับมันจิงมั้ย ก้อเลยให้น้องที่รู้จักแฮ๊กเฟสมันอีกที เพราะเฟสนี้เราสแปมเท่าไหร่มันก้อม่ายหายไปที่สำคัญเราสแปมจนเฟสเราไม่สามารถสแปมมันได้อีก ก้อรอไม่นานน้องที่ทำให้เราก้อได้ให้รหัสเข้าเฟสมากับพาสเวิดชั่วคราวให้เราดูที่อยากรู้ แล้วเปลี่ยนรหัสปิดเฟสไปเลย มันก้อเหมือนวันซวยของเราที่ log in ในวันนั้น (วันที่เคาท์ดาวน์ด้วยกันผ่านไปไม่ถึง 2 ชม.) แล้วข้อความที่เค้ากำลังคุยกันก้อเด้งขึ้นมา (เราม่ายรู้ใครคุย) เพราะเราตั้งใจจะย้อนอ่านข้อความเก่าๆ แค่อยากรู้ว่าเปนแฟนเราคุยหรือเพื่อนมันโกหก แต่ดันเป็นจังหวะที่แฟนเข้ามาในห้องพอดี เลยเกิดการแย่งโทสับเห็นที่ log in ไว้เค้าบอกว่าเราเป็นคนทำแล้วก้อเป็นคนคุย เป็นโรคจิตที่สร้างเฟส แน่นอนเลิกกันโดยที่เค้าไม่ฟังอะไรเลย เรากล้าสาบานต่อหน้าพระและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ถ้าเราเปนคนทำขอให้ตายในสามวันเจ็ดวัน เหตุผลที่ฉุดกระชากแย่งโทสับ เราไม่ได้กลัวว่าเค้าจะเห็นอะไร แต่เราอยากรู้ว่าเค้ากลัวเรารู้หรอว่าแอบคุยกัน เราแค่อยากตัดสินเองว่าใช่แฟนเรามั้ยที่คุยกับมัน ถ้าไม่ใช่เราก็จะทำการปิดเฟสทันที แต่เราพลาดเองที่พอได้รหัสมาแล้วเราไม่ได้บอกใคร พลาดกับสิ่งที่อยากรู้มากเกินไปจนทำให้ตัวเองต้องหาความจิง ในวันนั้นเค้าไล่เราออกจากบ้านทั้งที่เปนเวลาตี 3 เค้าไม่ฟังอะไรตัดสินเพียงว่าเราเปนคนทำ เราก้อโอเคในเมื่อคุณตัดสินเราไปแล้วก้อไม่จำเป็นที่ต้องพูดหรือบอกอะไร ก้อต่างคนต่างไป...ตามที่เค้าต้องการ สิ่งที่อยากรู้ก้อยังคาใจ เหตุการณ์หลังจากวันนั้นได้เพียงวันเดียวเฟสที่ตามด่าเรา วีดีโอคอลมาหาทั้งวันแน่นอนค่ะเปนการวีดีโอคอลกลุ่ม ซึ่งในนั้นมีน้องสาวแฟนด้วย เราไม่มีวันทำร้ายคนที่เรารักแน่นอน แม้แต่คิดยังไม่เคยเลย เราจะทำลายความสัมพันธ์ตัวเองทำไม เรายอมไปทนลำบากกับเค้า ช่วยเหลือเค้า ให้เค้าทุกอย่าง แม้ว่าจะไม่ได้อะไรกับมาเพราะเราไม่เคยคิดได้สิ่งตอบแทนกลับอยู่แล้ว เราคิดเพียงว่าคบกันมันก้อต้องช่วยกันทำช่วยกันสร้าง เค้าไม่ได้มีผลประโยชน์อะไรกับเรา ไม่มีอะไรที่จะให้เราปลอกลอก ถ้าเราคิดจะไม่อยากใช้ชีวิตกับเค้าเราไม่เดินกลับมาแน่ๆ แล้วก้อไม่มีเหตุผลอะไรที่เราจะต้องมาเสียเวลาทำร้ายเค้าเป็นปีๆ เวลาพวกนั้นสู้เราเอาไปทำให้ชีวิตดีขึ้นไม่ดีกว่าหรือไง
#เราบอกทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์คืนนั้น เราไม่ได้หวังให้ใครมาเชื่อเรา เกลียดเราเหมือนที่แฟนเราเกลียดได้เลย แต่ให้มองความเป็นจิง เราจะไม่แก้ตัวหรือทำอะไรเพื่อพิสูจน์ตัวเองให้กับคนที่ไม่เห็นค่าของเรา ถึงแม้ว่าตอนนี้เราจะตกเปนจำเลยความผิดในสิ่งที่เราไม่ได้เปนคนทำก้อตาม สักวันความจิงจะปรากฏออกมาเอง เราเชื่อว่าใครทำอะไรไว้จะต้องได้รับผลของการกระทำนั้นๆ เวรกรรมมันมีจิง