ใครเคยคบฝรั่งและเมื่อเราไปต่อไม่ได้ จบที่คำว่าเพื่อน

เรามีแฟนเป็นคนอังกฤษเจอกันในอินเตอร์เน็ต ตอนแรกรักกันดี พูดคำหวานตลอดเวลา ยืนยันมั่นคง แต่เมื่อเจอกันครั้งแรกเราไปรับที่สนามบิน มารับมาส่งที่โรงแรม ตอนแรกก็มีปัญหากันไม่เข้าใจเพราะเราส่งเสร็จแล้วก็ขอตัวกลับบ้าน ไม่ได้อยู่คุยและค้างคืนกับเขาเพราะเราเจอกันครั้งแรกและไม่มั่นใจ เลยขอกลับก่อน
     และตอนเช้าวันเสาร์เราก็ส่งข้อความไปเพื่อจะพาไปเที่ยวแต่เราก็พิมพ์ไปปกติ แต่ทุกครั้งที่เราคุยกันจะต้องเติม x (kisses) ท้ายประโยคทุกครั้งแต่เพราะไม่คิดอะไรมาก เลยไม่ได้ใส่ x ที่ท้ายประโยค และเค้าก็น้อยใจบอกว่าเราไม่ได้สนใจเค้า เปลี่ยนไปไม่ชอบเขา เขาสังเกตตั้งแต่สนานบิน จนมาถึงโรงแรมเราสนใจแต่โทรศัพท์ไม่ได้สนใจเขาเลย
      เราเลย VDO Call ไปแล้วก็คุยว่าเขาเข้าใจผิดฉันแค่เห็นว่าเขาเหนื่อยเลยไม่รบกวนปล่อยให้เขาพักผ่อน แล้วเช้าค่อยเจอกัน แต่เขาก็ง้อนทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ แล้วก็ขอตัวว่าไม่พร้อมจะคุยแล้ววันนี้จะไปหาเพื่อน แล้วแบตเตอรี่ก็หมดด้วย แล้วก็ตัดสายไปเราก็เลยส่งข้อความไปว่าเดี่ยวจะไปหา แต่เค้าไม่ตอบอะไร เราก็รีบขับรถไปหาเขาที่โรงแรม แล้วซื้อน้ำขนมไปให้เค้า แต่ไม่เจอเขาเพราะเขาไปหาเพื่อนแล้ว เราเลยแขวนขนมและน้ำไว้ทีหน้าประตู และก็กลับบ้านแต่ใจเราก็คิดว่าจบกันแล้วจริงๆเหรอ ไม่มีทางได้คุยกันเลยเหรอเลยส่งข้อความไปหาเขาว่าเราจะไม่คุยกันแล้วใช่ไหม ไหนบอกว่าชอบเรา ไปหาผู้หญิงอื่นเหรอ เค้าก็ตอบมาว่าเขาอยู่กับเพื่อน
   พอประมาณสัก 4 ทุ่มเขาก็กลับโรงแรมและคงเห็นขนมกับน้ำแขวนอยู่ที่ประตูเลย VDO หาเราและขอบคุณแล้วเราก็คุยกัน แล้วเค้าก็ชวนเราไปกินข้าว เราเลยไป เราไปกินข้าวกันและได้คุยกันปรับความเข้าใจกันคืนนั้นเราก็มีจูบกันนิดหน่อยเหมือนอารมณ์ตอนนี้แต่เรารีบถอนจูบคืน แล้วก็รีบขอตัวกลับบ้านก่อนเพราะตอนเช้าต้องไปทำงาน เขาก็เดินมาส่งที่รถ
   ตอนเช้าก่อนเราไปทำงานเราก็แวะเอากาแฟไปให้เขา แล้วเราก็คุยกันนิดหน่อยก่อนไปทำงาน พอดีที่ทำงานเราใกล้กับโรงแรมที่เขาพักเราเลยชวนเขาไปกินข้าวกลางวันด้วยกัน เขาก็ไปแต่เหมือนเขากังวลกลัวว่าจะต้องเลี้ยงข้าวเราเหรอยังไงนี้แหละเราสังเกตได้ บอกให้เรากินก่อนเลย แต่เราก็รอแต่ก็หิวจนทนไม่ไหวเลยกินข้าวก่อนแต่เขาก็ยังไม่มาจนใกล้จะบ่ายสองเขาก็มาเลยพาไปกินน้ำกับขนมหวานแต่ว่าเขาไม่กินเราก็เดินคุยกันนิดหน่อยเราก็ขอตัวไปทำงานต่อ
  เขาก็เดินเล่นที่ห้างและขอตัวไปหาเพื่อนและดื่มกันพอตกเย็นก็ส่งข้อความมาบอกว่าขออนุญาตไปเที่ยวพัทยากับเพื่อนจะเป็นคนดีไม่ต้องเป็นห่วงนะ แล้วก็จะไปเที่ยวต่อกันที่กัมพูชากับเพื่อนๆและญาติเขาด้วย เราก็ไม่ว่าอะไรเราก็กลับบ้าน พอตอนเช้าเราก็แวะไปที่โรงแรมก่อนทำงานและก็ไปส่งเข้าที่ท่ารถเพื่อไปพัทยาต่อ เขาสัญญาว่าจะไม่เหลวไหลและจะติดต่อมาตลอด เราก็ไม่ว่าอะไรเชื่อใจแล้วก็ไปส่งที่ท่ารถ
  พอเขาถึงพัทยาก็บอกว่าจะบอกว่าพักที่ไหน แต่ก็ต้องให้เราส่งข้อความถามแล้วก็บอกว่าถึงโรงแรมแล้วไม่ต้องห่วง พอตกกลางคืนก็คงดื่มกับเพื่อนจนเมาติดต่อไม่ได้ ไม่รับโทรศัพท์ จนประมาณสักสิบโมงเรา VDO ไปก็รับนอนอยู่บนเตียงบอกว่าเมามาก แต่ก็เป็นเด็กดี ไม่ต้องห่วง แล้วบอกว่าบ่ายๆจะไปเกาะว่ายน้ำเล่น เราก็ไม่ว่าอะไร
  จนวันกลับมากทม.คิดว่าจะได้เจอกันแต่เขานัดเพื่อนและจะไปเที่ยวต่อที่เขมรเลยเพราะจองเที่ยวบินเย็นพอดี แต่จะบอกว่าเรามีแผนจะไปเที่ยวพม่ากันแต่ไม่ได้อยู่วางแผนจองโรงแรมและตั๋วเครื่องบินกันเลย เพราะไม่มีเวลา เลยใช้เวลาที่เขาอยู่บนรถจองตั๋วเครื่องบิน และโรงแรม ที่พม่า แต่ตอนจองมันรีบไปหมดเขาคงกังวลว่าต้องจ่ายเงินทั้งหมดเลยบอกว่าให้เราจ่ายค่าตั๋วเครื่องบินและจ่ายคืนให้ เขาจะจองโรงแรมและทำวีซ่าเอง
  ตอนนั้นเราก็อยากจะถามว่าเที่ยวครั้งนี้จะแชร์กันเหรออย่างไรแต่ว่ามันรีบร้อนไม่ทันได้ถามหรือวางแผนกันเลย เราเลยรีบจองตั๋วเครื่องบินและส่งตั๋วยืนยันให้เขา เขาก็จัดแจงจองโรงแรมและทำวีซ่าเรียบร้อยแล้วก็ไม่มีอะไร เราก็คุยกันปกติจนเขาไปเที่ยวเขมร ก็ติดต่อได้บ้างไม่ได้บ้างเพราะเขาไม่ซื้ออินเตอร์เน็ต คุยกันตอนอยู่โรงแรม
   อ้อลืมไปวันที่เขาไปเที่ยวที่เขมรเป็นวันเกิดเขาพอดี เราก็เลยส่งข้อความอวยพรวันเกิดเขาไปแต่กว่าเขาจะตอบก็เช้าเพราะคงกินดื่มกับเพื่อน เราก็ไม่ว่าอะไร จริงๆเราอยากจะอยู่กับเขาและเที่ยวกับเขาที่เขมรแต่ว่าเขายืนยันจะไปกับเพื่อนและให้เราเลือกว่าจะไปเที่ยวไหนเราก็เลยไปเที่ยวพม่าแทน
   เขาเที่ยวที่เขมร 3 วันและกลับมากทม. เพื่อจะไปเที่ยวพม่าต่อกับเรา แต่เขาต้องมาพักกทม.ก่อน 1 คืนก่อนจะบินไปพม่า เราในวันรุ่งขึ้น ตอนเย็นเขากลับมาแต่เขาไม่ได้จองโรงแรมล่วงหน้าและเราถามก็ไม่บอกว่าจะพักที่ไหน จนมาถึงเย็นแล้วไม่มีที่พักต้องเดินหานานกว่าจะได้ห้อง และเราก็ไม่ได้ไปหาเพราะเราก็เหนื่อยเลิกงานแล้วเข้าบ้านไม่ออกไปในเมืองอีก ให้เขาอยู่คนเดียว เดี่ยวก็ได้เจอกันแล้ว เขาก็มีอาการน้อยใจแต่เราก็ไม่ไป
  จนตอนเช้าเราส่งข้อความไปว่าเดี่ยวเราเจอกันที่สนามบินตอนเย็นเลยนะ แต่เขาไม่ยอมพูดเชิงน้อยใจ เราก็เลยไปเจอเขาก็ได้แล้วไปกินข้าวกลางวันกันและไปสนามบินพร้อมกัน โดยขับรถไปจอดค้างคืนที่สนามบิน
   ก่อนเช็คอินขึ้นเครื่องเราก็ปกติทั่วไป นั่งเครื่องไม่นานชั่วโมงกว่าๆก็ถึงสนามบินย่างกุ้ง อ้อลืมไปเราแลกเงินดอลล่าไปด้วยแต่ไม่เยอะประมาณสามพันบาท แต่ตอนถึงพม่าเราคิดว่าอย่างไงเราก็จะช่วยจ่ายค่าตั๋วอยู่แล้ว แต่ไม่ได้คุยกันไม่ได้บอก เราก็ให้เค้าจ่ายค่ารถและค่ากิน ( อันนี้เราคิดว่าเป็นข้อผิดพลาดเลยเพราะไม่ได้คุยกันให้ชัดเจน) คิดไปเองว่าให้เขาจ่ายและเราก็เที่ยวกันปกติ มีความสุขและเขาก็เทคแคร์ดูแลอย่างดี เขาก็ถือว่าเป็นคนดีคนหนึ่ง ไม่ลุ่มล่าม ไม่มือไม้ไหว เราไปเที่ยวกันโดยไม่ได้วางแผนใดๆ ไปวัดและก็นั่งรถไฟเที่ยวกัน
    เราสังเกตเขาจะกังวลในการจ่ายเงินมาก แต่เราก็ไม่ได้สนใจคิดว่าไม่เยอะค่าใช้งานกินก็ไม่แพง ให้เขาจ่ายไปโดยไม่ถาม นี้อาจเป็นจุดผิดพลาดที่เขาคงคิดว่าทำไมเขาต้องจ่ายทั้งหมด การเที่ยวของเราก็ดำเนินต่อไปจนวันกลับ กทม.ทุกอย่างปกติ เขาก็เทคแคร์ดูแลดีตลอดไม่มีพูดอะไร แต่ตอนถึงสนามบิน เราแยกกันกลับบ้านเพราะเขาบอกว่าเพื่อนเขามารับเพราะว่าเขาจะต้องขึ้นเครื่องกลับอังกฤษในตอนเช้ามืด ไม่อยากให้เราลำบากไปส่งเพราะต้องตื่นเช้า บ้านเพื่อนเขาอยู่ใกล้สนามบิน เราก็เชื่อไม่ได้คิดอะไรแยกกันที่สนามบิน
         พอเราแยกกันก็ส่งข้อความหากันตลอดจนเขากลับอังกฤษ ทุกอย่างก็ปกติ คุยกันทุกวันไม่มีอะไรผิดปกติ เสมอต้นเสมอปลาย เราเจอกันตอนกันยายน 2017 และเขากลับไปก็คุยกันทุกวัน

    แต่ตอนกลับไปเราก็เริ่มสังเกตแหละว่าจะเปลี่ยนไปไหม แต่ก็ปกติดี อาจมีบ้างคือเขาไม่พูดเรื่องอนาคต เหมือนคุยไปเรื่อยๆ เราก็ถามระหว่างเรายังโอเครไหม เขาก็ตอบว่าเราโอเคร จนมาประมาณเดือนธันวาคมก่อนคริสมาสวันนั้นเหมือนระเบิดลง ไม่ได้ตั้งตัวเลยคุยกันปกติ ตอนเช้าเขาไปทำงานทักทายมาปกติ แล้วเขาก็บอกว่าวันนี้เป็นวัน jumper box ก่อนคริสมาส เราก็ขำๆส่งสติ๊กเกอร์รูปของขวัญไป แล้วบอกว่ารู้ไหมว่าน่าจะมีของขวัญให้ฉันบ้างนะ
    ตอนแรกเขาก็ขำๆส่งสติ๊กเกอร์ขำๆกลับมา แล้วเราก็ส่งรูปสติ๊กเกอร์ line เหมือนอยากได้ของขวัญขำๆ ทีนี้แหละ สติแตกเลย ส่งข้อความมาเป็นชุดๆ บอกว่าทำไมผู้หญิงไทยส่วนมากเห็นว่าฝรั่งรวยอยากได้เงิน แล้วก็เอยตอนเราไปเที่ยวพม่า และ อยู่กทม.กับเราว่า รู้สึกไม่ดีทำไมเขาต้องจ่ายหมดทุกอย่าง และบอกว่ายิ่งกว่านั้นทำให้เขารู้สึกไม่ดีมาก ทำไมผู้หญิงที่ทำงาน ไม่มีภาระ ไม่มีลูก ไม่ต้องส่งเงินให้พ่อแม่ ทำไมถึงอยากได้เงินสองทางด้วย เขารู้สึกไม่ดีเลย
    ตอนแรกเราคิดว่าเขาไม่น่าโกรธมากมายขนาดนั้นเพราะเราไม่ได้คุยเรื่องเงินเลย ก็ยังพูดอะไรไปเลย แต่เขาก็ไม่หยุดบอกว่าโลกมันเปลี่ยนไปแล้วในยุโรปเราต้องช่วยกันทำงานเป็นทีม ไม่ใช่ว่าต้องมาขอเงินฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง โลกมันเปลี่ยนไปแล้ว เราเลยหยุดคิด และคิดอ่านข้อความอย่างละเอียด เราเลยนึกขึ้นได้ว่าเขาขุดเรื่องพม่า กับ กทม.มา คงว่าเราเต็มๆ คงคิดอยู่ในใจนานแล้วแต่ไม่กล้าบอก คงเก็บมาตลอด เลยขุดมาพูด
    แต่จะบอกว่าตอนกทม.กับ พม่า เราไม่ได้ให้เขาเลี้ยงอะไรแพงๆเลย เราก็เลี้ยงกาแฟเขาคืน และเราก็ไปรับสนามบินเขาเลี้ยงข้าวเราตอบแทนมื้อหนึ่งก็ไม่แพง ไม่ถึงพัน เราก็เลี้ยงกาแฟคืนทุกเช้า  แค่คิดว่าคนเป็นแฟนกันไม่ได้คิดมากเรื่องนี้เพราะนิดหน่อย แต่เราไม่ได้อยากได้เงินเขาเลยจริงๆ ไปพม่าเราก็จ่ายค่าตั๋วทั้งสองคน ค่ารถเราก็จ่ายบ้าง
    นี้แหละเป็นจุดแตกหักสำหรับเราสองคน พอหลังจากนั้นเราก็ส่งข้อความบอกว่าทำไมขุดเรื่องเก่ามาพูด แล้วตอนนั้นทำไม ไม่พอใจทำไม่ไม่บอกเรา ทำไมไม่เป็นสุภาพบุรุษเลย (คำนี้จะว่าไปก็แรงแต่เราก็โกรธ) แล้วเราเสียใจมากที่เห็นว่าเราเห็นแก่เงินเขา เพราะเราก็จ่ายค่าตั๋วที่พม่า
    เขาก็ส่งข้อความมาว่าเขาให้เกียรติเราเสมอ แต่ต่อไปนี้จะไม่รบกวนอีกแล้วขอให้เราเจอสิ่งที่ดีที่สุดแล้วเขาก็เงียบไปเราก็เงียบไปเหมือนกันไม่ได้คุยกันต่อ จนวันรุ่งขึ้นเรากลับตจว.ก็ไม่ได้คุยกันแต่พออารมณ์เย็นเราก็ส่งข้อความไปว่า เรื่องเงินมันเป็นเซ็นซีทีฟมากเราต้องเปิดใจคุยกันมากว่านี้ อย่าใช้อารมณ์คุยกัน แต่ก็เขาก็เงียบเพราะที่ส่งไปเป็นเวลากลางคืนของเขา พอตอนเช้าเขาก็ทักมาแต่ไม่ได้คุยเรื่องที่เราทะเลาะกัน คุยทักไปก็ตอบ แต่สังเกตไม่มี x (kisses ) ต่อท้ายประโยคเหมือนทุกครั้ง
    ก็ทักตอบปกติ แต่อารมณ์ก็ยังตึงๆ อยู่และเราก็กลับกทม.เราก็ทักไปปกติเขาเงียบแต่ส่งข้อความมาว่าพ่อไม่สบายต้องไปเยี่ยมพ่อ และนี้ก็เป็นสาเหตุที่เราไม่ได้คุยกันอย่างเปิดใจอีก เพราะเขายุ่งกับพ่อ แล้วปัญหาเก่าเราก็ไม่ได้เคลียร์กันมันก็คาราคาซังไม่จบ ก็ยังตึงๆกันต่อไป ทักไปเขาตอบมั้งไม่ตอบมั้งพอเราบอกว่าไม่แคร์เราเลย เขาก็ส่งมาว่ายังอยู่กับพ่อ ยังอยู่กับครอบครัวไม่สะดวกคุย ก็หายเงียบไปอีก
    จนปีใหม่เราก็ไม่อยากอยู่กทม.เลยไปเที่ยวกับเพื่อนๆที่เชียงใหม่ ปัญหาของเราก็ยังไม่ได้เคลียร์กันก็ตึงๆไป ไม่ตอบข้อความ อ่านไม่ตอบ ไม่อ่านเป็นอยู่อย่างนี้เราก็เขาใจว่าเขาคงเครียดกับครอบครัวพ่อไม่สบาย เราก็จิตตก คิดมาก เหมือนพอคาดหวังให้เขาตอบแล้วไม่ตอบก็ผิดหวังเกิดอาการนอยด์ น้อยใจ แต่เราก็ยังเว้นระยะให้เขาได้ใช้เวลากับครอบครัว คืนวันที่ 31 เราก็ส่งข้อความ Happy new year 2018 แต่ก็ยังพ่วงอาการนอยด์ไปด้วยข้อความว่าอวยพรตัดพ้อตอนนั้นอารมณ์ล้วนๆ แต่เขาก็ไม่สนใจอ่านแต่ไม่ตอบ เราก็เลย VDO Call ไปเขาก็ไม่รับแต่ส่งข้อความกลับมาว่ายังอยู่กับพ่อขอโทษแล้วก็เงียบหายไปเหมือนเคย
    พอตอนเช้าวันที่ 1 และเป็นวันปีใหม่บ้านเขา เขาก็ส่งสติ๊กเกอร์ Happy new year มาให้คงส่งพลาด ส่งมาสองครั้งเราก็ได้แต่ตอบสติ๊กเกอร์ไปว่าขอบคุณแล้วก็ไม่ได้คุยอะไรกันเหมือนเคย จนมาวันเสาร์อาทิตย์ก็เงียบหายไปเป็นอาทิตย์ ช่วงเวลานี้มันเป็นช่วงเวลาอันทรมานมาก กังวล ไม่เป็นสุข ทุกข์ใจ จิตตก เฝ้ามองแต่โทรศัพท์ ว่าจะว่ามีข้อความจากเขามาเหรอเปล่า แต่ก็ไม่มีเงียบหายไปเป็นอาทิตย์ เราเลยทนไม่ไหว ส่งข้อความไปว่าคุณเป็นไงบ้าง อยู่โรงพบาล หรือว่าทำงานแล้ว
    พอเขาเห็นข้อความเขาก็ตอบกลับมาว่าพ่อเขาออกจากโรงบาลแล้ว แล้วถามเราว่าเราโอเครไหม เราก็ตอบไปว่าเราดีใจด้วยที่ได้ยินว่าพ่อคุณดีขึ้น แล้วเราก็คุยกันปกติ ถามไปเขาก็ตอบ แต่เราต้องเป็นฝ่ายทักเขาไปตลอดนับจากช่วงเวลานี้ไป ถามไปเขาก็ตอบ คุยกันไปแต่ก็ยังตึงๆเหมือนเดิม ไม่หวานเหมือนก่อนเหมือนเพื่อนกัน
      จนเราทนไม่ไหวเลยถามไปว่าระหว่างเรามันโอเครไหม เขาตอบมาว่าโอเคร แล้วเราก็คุยกันโดยที่เราเป็นฝ่ายทักไป เขาก็ตอบนะ แต่บางครั้งข้อความที่ไม่สำคัญมากก็เงียบไม่ได้อ่านแล้วก็ไม่ตอบ เราก็ไม่ได้ว่าอะไร บางที่ก็ไม่อ่าน แล้วพอทักอีกก็ตอบเป็นอย่างงี้ เรื่อยมา พอเราพูดอะไรหวานๆก็ไม่ตอบ ส่งสติ๊กเกอร์กอด จูบไปก็ตอบแบบธรรมดา