อายุ 20 วันนี้พ่อที่เป็นครอบครัวคนเดียวเป็นทุกอย่างเสีย เราไม่มีกำลังใจเลย

เราเรียนพยาบาลอยู่ปี 2 วันนี้พ่อเสียชีวิตช็อคตาค้างไปเราทำอะไรไม่เป็นเลยแม้กระทั่ง CPR ได้แต่มองเขา พ่อที่เป็นครอบครัวของเราคนเดียวจากไป รู้สึกเกลียดตัวเองที่สุดที่ช่วยอะไรไม่ได้ เวลาที่ผ่านมาก็ไม่ได้ดูแลเขาเท่าไรเลย เขาต่างหากที่อายุมากแล้วกลับเป็นคนที่ดูแลเรา สงสารเขามาก คิดถึงเขา ไม่รู้ว่าจะอยู่ยังไง เราอยากตอบแทนดูแลเขา อยากกลับไปกอดหอมแก้มเขาบอกรักเขา ซึ่งที่ผ่านมาไม่เคยทำเลย  เราเสียใจมากๆ เราบอกมันไม่ถูก เสียใจที่จะไม่มีเขาอีกต่อไป เสียใจที่ไม่ได้ตอบแทนบุญคุณเขา เจ็บปวดที่เขาจากไปตาอหน้าของเรา ได้แต่คอยรถพยาบาล เราทำอะไรไม่ได้เลย