มีsexกับเพื่อนสนิท (เพื่อนผช.)

ตอนนี้ชีวิตเราดีขึ้นมากแล้วค่ะ จริงๆเราขอบคุณเหตุการณ์ในตอนนั้นมากๆเลยด้วยซ้ำ เพราะทำให้เราเข้าใจโลกมากขึ้น ว่ามันไม่ได้สวยงามแบบที่เรามองไปทุกอย่าง เราเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น ระวังคนมากขึ้น แล้วเราก็เข็มแข็งสุดๆ ไม่ขี้แยเหมือนเดิมแล้ว หลังจากเหตุการณ์วันนั้น เราท้องจริงๆ ก็มีการเรียกผู้ใหญ่มาคุยกันค่ะ คือพ่อแม่ฝั่งผู้ชายเขาดีกับเรามากๆเลย อาจจะเพราะตัวผู้ชายเขาพูดกับครอบครัวเขาเกี่ยวกับเราแต่ในทางที่ดีด้วยมั้งคะ เพราะแม่เขาเล่าให้เราฟังว่าเขาพูดถึงเราว่าเป็นเด็กดีมากๆ ขยัน เรียนเก่ง ทำนองนี้อ่ะค่ะ ทางฝั่งผู้ชายเขาพร้อมรับผิดชอบทุกอย่าง แต่ตัวผู้ชายเอง เขาบอกเราว่า เขามีอะไรกับเพื่อนสนิทเขาอีกคนนึงแล้ว แล้วเขารักคนนั้น แต่เขาพร้อมจะรับผิดชอบเราและดูแลเรากับลูก แล้วจะเลิกกับผู้หญิงคนนั้นให้ แต่คือก่อนหน้านั้นที่เราบอกเขาว่าเราท้อง เขาให้เราไปเอาออก แล้วคือเงียบหาย ติดต่อไม่ได้อยู่เป็นเดือน เราต้องฝากเพื่อนไปบอกเขาว่าให้ไปบอกพ่อแม่เขา ให้เพื่อนเป็นคนกลางคอยเคลียร์ให้ เพราะเราจะไม่เอาออก  แล้วเราก็ได้รู้เรื่องอีกด้านเกี่ยวกับเขา คือเขามีอะไรกับเพื่อนผู้หญิงทั้งในภาคเดียวกัน กับที่ชมรมอีกหลายคนมากๆ แล้วก็ทิ้งทุกคนเลยค่ะ เรานี่อึ้งไปเลย เหมือนจริงๆเราไม่เคยรู้จักเขาเลยแม้แต่นิดเดียว เราเห็นเขาแต่ในด้านดีๆ มาตลอด  เราเลยตัดสินใจไม่แต่งงานกับเขา เพราะเราคิดว่าอาจจะมีปัญหาครอบครัวเกิดขึ้น แล้วจะทำให้ลูกเรากลายเป็นเด็กมีปัญหา คิดว่าเราเลี้ยงเขาเองคนเดียวน่าจะดีกว่า แต่เราท้องได้ไม่กี่เดือน เราก็แท้ง เพราะเราไม่แข็งแรงค่ะ บวกกับช่วงนั้นเราเรียนไปด้วย ทำโปรเจคอยู่ปี 4 แล้ว แต่เพื่อนๆก็ดี มาช่วยเราทำโปรเจคแทบจะทั้งหมดให้เราเลยก็ว่าได้ค่ะ  และเรารับสอนพิเศษด้วย เลยพักผ่อนน้อยไปหน่อย เพราะเราคิดว่าปัญหานี้เราสร้างเอง เลยไม่อยากรบกวนเงินจากทางบ้าน แต่ก็มีเงินจากแม่ของผู้ชายที่ส่งให้เราทุกเดือนๆ ละ 2 หมื่น แต่เราคิดว่าไม่เอามาใช่ดีกว่า เพราะมันเป็นส่วนของลูก เราเลยเก็บเอาไว้ พอเราแท้ง เร าก็เลยคืนเขาไปหมดค่ะ  ช่วงนั้นที่เราแท้งเราเหมือนไม่เหลืออะไรเลยในชีวิต แบบแทบอยู่ต่อไม่ได้เลย ก็มีกำลังใจจากครอบครัวนี่แหละค่ะ แล้วก็มีน้องคนนึง เป็นน้องที่เราสอนพิเศษ อายุน้อยกว่าเรา 5 ปี แต่เขาเป็นผู้ใหญ่กว่าเรามากๆ เลยค่ะ อาจจะเพราะเขาใช้ชีวิตตั้งแต่เด็กจนอายุ 17 ที่อังกฤษคนเดียวด้วยมั้งคะ น้องคนนี้คอยดูแลเราตลอด เป็นคนที่อยู่ข้างๆเราช่วงนั้นที่เรามีปัญหา คือเข้าใจเรามากๆ  แถมตอนนั้น คือ เราไม่อยากไปเรียนแล้ว ไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรเลย ก็มีน้องนี่แหละ ขับรถรับส่งเราให้ไปเรียนแล้วอยู่เป็นเพื่อนเราที่มหาลัยทุกวัน แล้วก็พ่อเราพาเราเข้าหาธรรมะ คือธรรมะช่วยเราได้เยอะมากๆเลยค่ะ เตือนสติเราดีที่สุดเลย เราใช้เวลาทำใจกับเรื่องนี้มา 3 ปี ตลอด 3 ปีที่ผ่านมาก็มีน้องนี่แหละค่ะมารักษาแผลใจให้เรา 555  จนตอนนี้โอเคขึ้นเยอะมากๆ เรารู้สึกมีความสุขสุดๆ และไม่เคยเสียใจเลยที่เลือกไม่แต่งงานกับผู้ชายคนนั้น แถมได้แฟนดีๆ (แอบเด็ก)เพิ่มคนนึงด้วย  ถ้าไม่มีเรื่องนั้นเกิดขึ้นเราอาจจะไม่ได้เจอกับแฟนคนนี้ก็ได้ ทุกวันนี้ก็คบกันอยู่ค่ะ เขามาขอโทษเราในวันรับปริญญา เขาบอกว่าเขาไม่เคยนอนหลับสนิทเลยสักวัน  รู้สึกผิดที่ทำกับเราแบบนั้น เราเลยให้เขาสัญญาจะไม่ไปทำกับผู้หญิงคนไหนอีก มีปีนี้แหละค่ะ ปี 64 ที่เราให้อภัยเขาได้แบบสนิทใจ เลยกลับมาอ่านกระทู้นี้แบบไม่สะเทือนใจได้แล้ว
ปล. จริงไปแฟนขอเราแต่งงานแล้วนะ วางแผนชีวิตครอบครัวไว้เป็นขั้นเป็นตอนสุดๆ  แต่เราว่าอยากจะขอทำความรู้จักกับแฟนให้มากขึ้นกว่านี้ไปก่อนค่ะ เพราะแฟนเราเพิ่งอายุ 21 ปีนี้เอง เผื่อเขาไปเจอคนรุ่นเดียวกันแล้ว เราอาจจะไม่ใช่สำหรับเขาแล้วก็ได้  
#ขอบคุณทุกๆความคิดเห็นมากๆนะคะ