ขอความเห็นที่จริงใจค่ะ

เราอายุ23 คบกับแฟนตอน ปวส.2 รู้จักกันมาตั้งแต่ ม.4 ระหว่างที่คบกันมาแฟนเราเป็นคนเบลอๆ ช็อตๆ พูดไม่รู้เรื่องเช่น ถายอย่างตอบอีกอย่าง อยู่ดีๆ ก็พูดขึ้นมา เราก็หงุดหงิด เป็นคนอารมณ์เหวี่ยงแรง คววามดีเค้าก็มีดูแลเราบ้าง ประเด็นชอบทะเลาะกันเรื่องเงินๆ ทองๆ ความเห็นแก่ตัวเค้านี่ที่1 เลย เวลากินข้างก็รีบกินเหมือนกลัวใครจะมาแย่ง ตรงๆ ไม่ค่อยมีมารยาท  เข้าประเด็นต่อ เค้ามาอยู่บ้านเราจะ 2 ปีได้ หลังๆ ไม่เคยไหว้พ่อ พี่เราเลย เราไปบ้านเค้าเราทำความเคารพช่วยนู่นนี่ตลอด ความรู้สึกเหมือนที่บ้านเค้าไม่ชอบเราด้วยซ้ำ หลังๆ เราแสดงอาการเบื่อ พูดน้อย แฟนเราก็ดูออก มันขอเลิกเอากระเป๋าเอาของบนรถมาให้เราละทิ้งเราไว้ตรงนั้นเลย  ความรู้สึกคืด จุก จนไม่อยากร้อง ไม่อยากพูด ทุกๆ ครั้งได้เพื่อนคอยปลอบใจ แล้งมันก็มาขอโทษ ขอคืนดี เป็นเหมือนเดิมได้มั้ย เอาอีกกูใจอ่อนอีก พิมพ์ไปโมโหตัวเองไป (ลืมบอก พ่อ แม่ เค้ามาคุยเรื่องแต่งงานไว้ปีที่แล้ว)

ไปค่ะ  

หลังจากนั้นกลับบ้าน เวรกรรม จริงๆ (1)แอบคุยกะ ผญ. เราจับได้ มันบอกไม่มีอะไร (2) เซ้นแรงจับได้อีก คุยกับอีกคน (3) ทัก ผญ. ไปอีกมากมาย กลัวใจเลยอีห่าทักเยอะจัง55555555  สรุปตอนนี้ ก็สับสนกับตัวเอง ถ้าอ่านแล้วคงบอกเลิกไปเถอะ .... มันก็ใช่ ความรู้สึกเราอยากกเลิกแต่หลายๆ สิ่ง หลายอย่างที่ทำด้วยกันมามันเยอะจริงๆ เรื่องดีๆ มันก็มี พ่อแม่มันก็ถามว่าจะแต่งแล้วสรุปยังไงแน่


อืม ยังไงกับชีวิตดี....