เพิ่งเคยตั้งกระทู้ครั้งแรกถ้ามีอะไรผิดพลต้องขออภัยด้วยนะครับ
กระทู้นี้ผมอยากขอคำปรึกษาแล้วก็กึ่งๆระบายไปด้วยครับ
ผมคบกับแฟนคนนี้มาได้ประมาณเกือบครึ่งปีครับ เธอเป็นแฟนคนแรกในชีวิตของผมครับ ที่ผ่านมาก็ไม่มีปัญหาอะไรครับเราไม่เคยทะเลาะกันเลยครับ ติดปัญหาอย่างเดียวคือเราอยู่ไกลกันครับ ผมอยู่กทม.แต่เธออยู่เชียงใหม่ ตลอดเวลาผมมีความสุขมากและผมก็รักเธอมากครับ ผมไม่เคยโกหกเธอ ไม่เคยทำอะไรให้เธอไม่สบายใจ ผมเชื่อใจแล้วก็ไว้ใจเธอมาก ผมรู้สึกว่าอยากให้เธอเป็นคนแรกแล้วก็คนสุดท้ายในชีวิตเลยครับ
แต่เมื่อวันที่10ธันวาคมปีที่แล้ว จู่ๆเธอก็หายตัวไปครับ โทรไปไม่รับ ส่งข้อความในเมจเซนเจอร์ก็ไม่ขึ้นว่าอ่านเลยครับ จนผมเริ่มจะเครียด ก่อนหน้าที่เธอจะหายไปเราก็นัดกันไว้ครับ ว่าวันที่25ธันวา เธออาจจะว่างมาเจอผม ผมก็เตรียมทุกอย่างรอไว้ครับ ว่าจะไปเที่ยวไหน จะไปกินอะไรกัน แต่พอถึงวันที่25ผมก็ยังติดต่อเธอไม่ได้เหมือนเดิมครับ วันนั้นผมเลยลองใช้เบอร์เพื่อนผมโทรไปหาเธอดูครับ ปรากฏว่าเธอรับสายแต่พอรู้ว่าเป็นผมก็ตัดสายทิ้งครับ พอผมลองโทรไปใหม่ทั้งเบอร์เพื่อนทั้งเบอร์ผมก็โดนบล็อคเรียบร้อย ผมเครียดมากครับ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ก่อนเธอจะหายไปเรายังคุยกันดีๆอยู่เลย ผมพยายามติดต่อเธอทุกทางเท่าที่ผมจะทำได้ ทั้งข้อความในเมจเซนเจอร์,ไลน์,ไอจี,sms แต่ก็ไม่มีแม้แต่ขึ้นว่าอ่านครับ ผมร้องไห้แทบทุกวัน นอนไม่หลับ กินอะไรไม่ลง ไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไร คิดไปสารพัดว่าเธอจะเป็นอะไรไป พอรู้ตัวอีกทีผมก็โดนเธอบล็อคไอจีแถมยังปิดเฟสไปอีกด้วยครับ สุดท้ายช่วงต้นเดือนมกราที่ผ่านมาผมยังคงพยายามติดต่อเธอด้วยการลองทักเมจเซนเจอร์ไปถามเพื่อนๆเธอดูครับ แล้วก็ลองใช้เบอร์ใหม่โทรไปหาเธออีก ครั้งนี้เธอให้เพื่อนเธอรับสายแล้วก็คุยแทนครับ ผมอธิบายความรู้สึกไม่ถูกเลยครับ มัน ทั้งดีใจที่เธอไม่ได้เป็นอะไร แต่ก็เครียดและโกรธที่เธอหายไปเงียบๆเป็นเดือน ผมเรียงคำพูดไม่ถูกครับมันสั่นไปหมดทั้งตัว เพื่อนที่เธอให้คุยแทนบอกประมาณว่า “เราคุยแล้วรู้สึกไม่ใช่เราก็ไม่อยากคุยต่อ” มันทำผมเจ็บมากเลยครับ แต่ที่เจ็บกว่านั้นคือเราเคยสัญญากันครับว่ามีอะไรเราจะพูดกันตรงๆ และที่เจ็บที่สุดคือผมถามเพื่อนเธอต่อว่า “เคยสัญญาไว้ไม่ใช่หรอครับว่าจะไม่หายไปเงียบๆ” และเพื่อนเธอก็ตอบผมมาว่า “คนเราตอนสัญญากันเรากับรับๆไปทั้งนั้นแหละ” ประโยคนี้มันทำผมเจ็บที่สุดเลยครับ ผมไม่มีอะไรจะพูดต่อเลยวางสายไปครับ หลังจากนั้นเธอก็บล็อคเมจเซนเจอร์ผมไปด้วยครับ
สุดท้ายผมก็ไม่เข้าใจเหตุผลที่เธอทำแบบนี้จริงๆครับ ผมไม่รู้ว่าที่เพื่อนเธอตอบๆมาเธอคิดแบบนั้นจริงๆรึเปล่า ที่ผ่านมาเธอเป็นคนมีเหตุผลมาตลอดครับ ผมไม่เข้าใจจริงๆครับว่าทำไมเธอเลือกจะทำแบบนี้กับผม ขนาดจะบอกเลิกยังไม่บอกด้วยตัวเอง แถมยังปล่อยให้ผมเครียดเป็นห่วงพยายามติดต่อเป็นเดือนแทนที่จะบอกเลิกให้มันจบๆไปตั้งแต่แรก หรือที่ผ่านมาเธอไปเคยมีความสุขเลย หรือว่าผมอาจจะน่าเบื่อเกินไป หลังจากที่ผมโดนเธอทิ้งก็ผ่านมาเดือนกว่าๆแล้วครับ ผมพยายามทุกทางแล้วให้ลืมเธอแต่มันยากจริงๆครับ ทำอะไรมันก็คิดถึงไปหมดเวลาผมเห็นสถานที่น่าไปเที่ยว ของกินน่าอร่อย หนังน่าดู ผมยังเผลอคิดอยู่ตลอดเลยครับว่าอยากจะไปเที่ยว ไปกิน ไปดูกับเธอ
ตอนนี้ผมพอจะเริ่มทำใจได้บ้างแล้วครับ แต่ลึกๆมันก็ยังหวังให้เธอกลับมาอยู่ดีครับ ยังพอจะมีโอกาศเป็นไปได้อยู่ไม่ครับที่เธอจะกลับมา
ขอบคุณทุกคนที่อ่านจนจบ และขอขอบคุณทุกคำแนะนำล่วงหน้าครับ
แฟนหายตัวไปเงียบๆ จะยังมีโอกาศกลับมามั้ยครับ
กระทู้นี้ผมอยากขอคำปรึกษาแล้วก็กึ่งๆระบายไปด้วยครับ
ผมคบกับแฟนคนนี้มาได้ประมาณเกือบครึ่งปีครับ เธอเป็นแฟนคนแรกในชีวิตของผมครับ ที่ผ่านมาก็ไม่มีปัญหาอะไรครับเราไม่เคยทะเลาะกันเลยครับ ติดปัญหาอย่างเดียวคือเราอยู่ไกลกันครับ ผมอยู่กทม.แต่เธออยู่เชียงใหม่ ตลอดเวลาผมมีความสุขมากและผมก็รักเธอมากครับ ผมไม่เคยโกหกเธอ ไม่เคยทำอะไรให้เธอไม่สบายใจ ผมเชื่อใจแล้วก็ไว้ใจเธอมาก ผมรู้สึกว่าอยากให้เธอเป็นคนแรกแล้วก็คนสุดท้ายในชีวิตเลยครับ
แต่เมื่อวันที่10ธันวาคมปีที่แล้ว จู่ๆเธอก็หายตัวไปครับ โทรไปไม่รับ ส่งข้อความในเมจเซนเจอร์ก็ไม่ขึ้นว่าอ่านเลยครับ จนผมเริ่มจะเครียด ก่อนหน้าที่เธอจะหายไปเราก็นัดกันไว้ครับ ว่าวันที่25ธันวา เธออาจจะว่างมาเจอผม ผมก็เตรียมทุกอย่างรอไว้ครับ ว่าจะไปเที่ยวไหน จะไปกินอะไรกัน แต่พอถึงวันที่25ผมก็ยังติดต่อเธอไม่ได้เหมือนเดิมครับ วันนั้นผมเลยลองใช้เบอร์เพื่อนผมโทรไปหาเธอดูครับ ปรากฏว่าเธอรับสายแต่พอรู้ว่าเป็นผมก็ตัดสายทิ้งครับ พอผมลองโทรไปใหม่ทั้งเบอร์เพื่อนทั้งเบอร์ผมก็โดนบล็อคเรียบร้อย ผมเครียดมากครับ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ก่อนเธอจะหายไปเรายังคุยกันดีๆอยู่เลย ผมพยายามติดต่อเธอทุกทางเท่าที่ผมจะทำได้ ทั้งข้อความในเมจเซนเจอร์,ไลน์,ไอจี,sms แต่ก็ไม่มีแม้แต่ขึ้นว่าอ่านครับ ผมร้องไห้แทบทุกวัน นอนไม่หลับ กินอะไรไม่ลง ไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไร คิดไปสารพัดว่าเธอจะเป็นอะไรไป พอรู้ตัวอีกทีผมก็โดนเธอบล็อคไอจีแถมยังปิดเฟสไปอีกด้วยครับ สุดท้ายช่วงต้นเดือนมกราที่ผ่านมาผมยังคงพยายามติดต่อเธอด้วยการลองทักเมจเซนเจอร์ไปถามเพื่อนๆเธอดูครับ แล้วก็ลองใช้เบอร์ใหม่โทรไปหาเธออีก ครั้งนี้เธอให้เพื่อนเธอรับสายแล้วก็คุยแทนครับ ผมอธิบายความรู้สึกไม่ถูกเลยครับ มัน ทั้งดีใจที่เธอไม่ได้เป็นอะไร แต่ก็เครียดและโกรธที่เธอหายไปเงียบๆเป็นเดือน ผมเรียงคำพูดไม่ถูกครับมันสั่นไปหมดทั้งตัว เพื่อนที่เธอให้คุยแทนบอกประมาณว่า “เราคุยแล้วรู้สึกไม่ใช่เราก็ไม่อยากคุยต่อ” มันทำผมเจ็บมากเลยครับ แต่ที่เจ็บกว่านั้นคือเราเคยสัญญากันครับว่ามีอะไรเราจะพูดกันตรงๆ และที่เจ็บที่สุดคือผมถามเพื่อนเธอต่อว่า “เคยสัญญาไว้ไม่ใช่หรอครับว่าจะไม่หายไปเงียบๆ” และเพื่อนเธอก็ตอบผมมาว่า “คนเราตอนสัญญากันเรากับรับๆไปทั้งนั้นแหละ” ประโยคนี้มันทำผมเจ็บที่สุดเลยครับ ผมไม่มีอะไรจะพูดต่อเลยวางสายไปครับ หลังจากนั้นเธอก็บล็อคเมจเซนเจอร์ผมไปด้วยครับ
สุดท้ายผมก็ไม่เข้าใจเหตุผลที่เธอทำแบบนี้จริงๆครับ ผมไม่รู้ว่าที่เพื่อนเธอตอบๆมาเธอคิดแบบนั้นจริงๆรึเปล่า ที่ผ่านมาเธอเป็นคนมีเหตุผลมาตลอดครับ ผมไม่เข้าใจจริงๆครับว่าทำไมเธอเลือกจะทำแบบนี้กับผม ขนาดจะบอกเลิกยังไม่บอกด้วยตัวเอง แถมยังปล่อยให้ผมเครียดเป็นห่วงพยายามติดต่อเป็นเดือนแทนที่จะบอกเลิกให้มันจบๆไปตั้งแต่แรก หรือที่ผ่านมาเธอไปเคยมีความสุขเลย หรือว่าผมอาจจะน่าเบื่อเกินไป หลังจากที่ผมโดนเธอทิ้งก็ผ่านมาเดือนกว่าๆแล้วครับ ผมพยายามทุกทางแล้วให้ลืมเธอแต่มันยากจริงๆครับ ทำอะไรมันก็คิดถึงไปหมดเวลาผมเห็นสถานที่น่าไปเที่ยว ของกินน่าอร่อย หนังน่าดู ผมยังเผลอคิดอยู่ตลอดเลยครับว่าอยากจะไปเที่ยว ไปกิน ไปดูกับเธอ
ตอนนี้ผมพอจะเริ่มทำใจได้บ้างแล้วครับ แต่ลึกๆมันก็ยังหวังให้เธอกลับมาอยู่ดีครับ ยังพอจะมีโอกาศเป็นไปได้อยู่ไม่ครับที่เธอจะกลับมา
ขอบคุณทุกคนที่อ่านจนจบ และขอขอบคุณทุกคำแนะนำล่วงหน้าครับ