ผมโชคร้ายมากเลยครับ3

สวัสดีครับวันนี้ผมจะมาเล่าเรื่องที่พึงเกิดกับผม เมื่อวันที่10มกราคม2018 คือตอนนั้นผมตื่นเที่ยงคืนครับ(นอนตอน19.00น.ถ้าผมตื่นแล้วจะนอนไม่หลับครับ)จนถึงเวลาประมาณ3.00น. ตอนนั้นฝนตกครับ ตกจนถึงเช้าก็ยังไม่หยุด วันนั้นผมต้องเอาของไปจับฉลากด้วยเลยทำให้ขับจักรยานไปไม่ได้(ไม่มีที่วาง) ผมเลยต้องนั้งวินมอเตอร์ไซไป แต่ประเด็นมันอยู่ที่ว่าน้ำมันท่วมครับ แรกๆผมนั้งวินไปแต่พอไปถึงกลางทางน้ำมันท่วมจนจะถึงท่อไอเสียแล้ว ผมเลยคิดว่าจะเดินไปแทน(ผมคิดว่าเดินไปก็ดีกว่าทำให้คนอื่นลำบากแทนเรา เดียวน้ำเข้ารถคงจะไม่ดี บวกกับถ้ากลับรถไปเอาจักรยานก็คงจะนานกว่าเดินแน่เพราะน้ำท่วมทำให้ขับรถช้า) ผมก็เลยบอกกับวินไปว่า"จอดตรงนี้แหละครับเดียวผมจะเดินไปเอง"วินเขาก็ห้ามอยู่นะครับ แต่ผมก็ยืนยันว่าจะไป สุดท้ายพี่วินก็ให้ผมไป พร้อมกับจ่ายตังให้เขา ก่อนผมจะเดินผมก็คิดว่าคงจะไม่ได้ยากอะไรขนาดนั้น พอผมมาเดินจริง ผมนี้คิดผิดจริงๆน้ำสูงมากทำให้เดินช้า แถมผมใส่กางเกงขายาวอีกทำให้ผมต้องคอยดึงกางเกงอยู่ตลอด พอผมถึงโรงเรียน น้ำนี้ออกจากรูรองเท้าเป็นสายเลย ผมก็ขึ้นห้องเรียนแล้วเอาถุงเท้าและรองเท้าไปตาก พอถึงตอนเย็นอย่างที่ผมบอกไปวันนี้ผมมีจับฉลาก ผมก็ไปเอาของไปวาง(ผมห่อแก้วเก็บความเย็นได้แล้วยังห่อแบบกล่องซ้อนกล่องอีก3ชั้นด้วย) พอถึงเวลาผมจับ ปกติเพื่อนเขาจะร้องเพลงเวลาจับของขวัญ แต่ผมไม่ ไม่มีใครร้องมีแต่คนคุยกัน แต่ผมก็ไม่คอยถือซักเท่าไร พอผมจับฉลากเสร็จ แล้วคนที่ห่อของขวัญที่ผมได้ยังจะมาสปอยผมอีก(เรื่องนี้ผมถือมาก) ว่า"เราห่อผ้าห่อไป" ผมนี้โครตโชคร้าย  
คนอื่นก็ได้อย่างอื่นที่ไม่ใช่ผ้าที่เป็นผืน(พวกผ้าหม ผ้าเช็ดตัว ผ้าขนหนูอะไรแบบนี้) แต่ผมได้อยู่คนเดียว แถมครูยังจะเอาชา(อิชิตัน)ผมให้กินเลี้ยงอีก(ผมเกลียดชามาก)แต่ก็ยังดีที่มีบราวนี่ให้กินอยู่
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
1.ถึงจะแย่ขนาดไหนก็ให้เอาจักรยานไป
2.ผมโครตโชคร้าย
3.ผมเกลียดชา
4.การเขียนกระทู้ยาวแบบนี้ทำให้ปวดนิ้ว