มีเเต่คนภายนอกไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่ผมจะเรียน

คือผมจะเรียนพยาบาล ตามความต้องการของพ่อเเม่ เพราะพ่อเเม่ส่งพี่เรียนตามใจชอบ คณะหนึ่งเเล้วไม่มีงานทำ พ่อเเม่เเบบจนไม่ได้ร่ำรวยไม่ได้ทำงานไรเเล้วตอนนี้พอมีเงินหลักหนึ่งพอที่จะส่งผลเรียน ให้จบในมหาลัยพอดีใน 4 ปี ผมจึงบอกคนภายนอกไปว่าผมจะเรียนพยาบาลด้วยเป็นผู้ชายผมเป็นคนเงียบๆถามว่าผมอยากเรียนไหมผมเฉยๆผมชอบช่วยเหลือคนอื่น เเต่ผมมีบุคคลิกไม่เหมาะคือผมเป็นคนเงียบๆครับ คุยไม่เก่ง เข้าสังคมไม่เก่ง
เเต่ผมชอบเรียน พวกชีวะ เคมี มาก จริงๆคือมีความสุขที่เรียนตลอดเเล้วอยากเรียนเเบบกระหายความรู้มากคือชอบศึกษาด้านวิทย์ ผมก็ถามจากใจผมไม่รู้จะเรียนไรครับขอเเค่เรียนพวกวิทย์ผมก็น่าจะชอบเเล้วเเละ พ่อเเม่ผมส่งพี่ไปไม่มีงานจบป.ตรีมา อยู่บ้านรับงานมีมั้งไม่มั้ง
- พ่อเเม่ก็เลยหวังว่าเราไม่ได้รวยไรพ่อเเม่ก็เลยขอร้องว่าเรียนพยาบาลได้ไหมลูก ยอมโดนคนอื่นดูถูกไปเถอะอย่าสนใจเลย คือพ่อบอกไม่มีตังค์นะถ้าจะส่งลูกเเล้วจบมาไปเรียนคณะวิทย์หรือวิศวะเท่ๆเเล้วไม่มีงานทำ จบมาครอบครัวเราตายนะ ลูกช่วยเรียนพยาบาลได้ไหมมีงานเเน่นอน เเล้วถ้าได้บรรจุพ่อเเม่จะได้รักษาได้รพ.ดีๆด้วย พ่อผมเป็นป่วยเป็นโรคหนึ่ง เเม่มีโรคประจำตัว พ่อเเม่เเบบขอร้องเเล้วเมื่อกี้พูดมาสักพักเเล้ว เเล้วเมื่อกี้เเม่ก็มาถามเราอีกทีตกลงจะเรียนอะไร ก่อนหน้านี้เพื่อนเรามาเเนะนำว่าเราไม่เหมาะเราไม่คุยกับคนอื่นบุคคลิกไม่ได้ ผมก็เลยเเบบเห้อคิดหนักมากเเล้วเครียดมากตอนนี้
คือเอาจากจริงนะอยากเรียนเเละเเต่เเบบบุคคลิกเราไม่เหมาะอะไม่ค่อยคุยกับคนอื่น ตอนนี้ก็โดนเพื่อนดูถูกเยอะเเยะว่าเเบบเราไม่เหมาะ คือตัดสินใจว่าจะเรียนเเล้วตอนนี้ เพื่อนชอบมาพูดให้เปลี่ยนใจว่ามั้งอะไรมั้ง เเต่เพื่อนก็ไม่มาเข้าใจเราหรอกว่าเราจำเป็นต้องเรียนเพราะเหตุผลอะไรยังไง
  (เพื่อนคนอื่นไม่ได้ส่งเราเรียนทำไมเราต้องมานั่งเเคร์ด้วยไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน) อีก 1 เดือนก็จบละ