https://pantip.com/topic/37207250 "ความรัก" ไม่ใช่รางวัลของการ "ทำดี" เขาจึง "แค่รู้สึกดี" ไม่ได้ "รู้สึกรัก"
จากกระทู้ที่แล้ว เรามีช่วงเวลาที่ไม่สามารถมีความสุขได้เลย ในช่วงเวลานั้นมันทั้ง เจ็บปวด และ ทรมาน ในทุกวินาที มีบางช่วงในความคิดว่า เราควรจะเอาคืนเขาเหมือนที่เขาทำกับเราไหม แต่สุดท้าย เราก็ทำไม่ได้ มันแย่ไปหมด สติในการใช้ชีวิตก็แย่ลง จนวันนึงเรานอนบนที่นอนในห้อง นอนแบบข้ามคืนไม่ทำอะไรเลย(อาบน้ำ อยู่นะคะ) ไม่พบเจอใคร ไม่เปิดโทรศัพท์ ไม่ติดต่อใคร ทบทวนทุกสิ่งทุกอย่าง และคิดถึงความจริงที่จะเดินต่อไป และคนที่รอเราอยู่ข้างหลัง มันทำให้เราคิดได้ว่า เราต้องอยู่กับความเป็นจริง ความจริงเท่านั้นที่ต้องเผชิญ เราจึงตัดสินใจ เดินออกมาจากจุดนั้นตรงที่ไม่ใช่ของเรา เพราะความสุขของเขาไม่ใช่เราแล้ว เราค่อยๆ ออกมา โดยการปล่อยเขาให้ไปหาในสิ่งที่เขาต้องการ แต่เขาเองก็ไม่ยอมไปหรอก แต่เราเองปล่อยแล้วไม่ตาม ไม่ถาม ไม่ทัก ไม่อะไรทั้งนั้น เรากลับมารักตัวเอง รักคนรอบข้าง รักครอบครัวที่รักเรา มองให้กว้างๆๆ ขึ้น อยากไปไหนก็ไป อยากทำไรก็ทำ แต่เราทำในสิ่งที่ถูกต้อง ไม่ยุ่งเกี่ยวกับคนของใคร ส่วนเขาและครอบครัวเขา จะมองเรายังไงก็แล้วแต่บุญวาสนา เรายังรักและเคารพครอบครัวเขาเหมือนเดิม เพราะเราเชื่อว่าทุกอย่างที่เป็นตัวเราทุกคน คงรู้จักเราดี แล้วในตอนนี้ ตอนนี้ เราทำใจยอมรับได้ทุกอย่าง และไม่หันกลับไปในจุดนั้น จุดที่เขาเรียกเราว่า "แค่รู้สึกดี" พอเราออกจุดนี้ได้ เรามีความสุขขึ้น เรามองทุกอย่างชัดเจนขึ้น ใช้ชีวิตแบบไม่ต้องทุกข์ทน ไม่ต้องเหนื่อยที่ต้องตามใครอีก สักวันเราคงเจอคนที่รักเราจริงๆ คนที่พร้อมจะร่วมทุกข์สุข คนที่พร้อมจะหยุดอยู่ที่เรา คนที่เราใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันด้วยความสบายใจ สักวันเราคงเจอ หรือ อาจไม่เจอ ก็แล้วแต่บุญวาสนา #ขอบคุณทุกกำลังใจค่ะ
ทุกอย่างมัน "รักษาได้" ด้วย "ความจริง"
จากกระทู้ที่แล้ว เรามีช่วงเวลาที่ไม่สามารถมีความสุขได้เลย ในช่วงเวลานั้นมันทั้ง เจ็บปวด และ ทรมาน ในทุกวินาที มีบางช่วงในความคิดว่า เราควรจะเอาคืนเขาเหมือนที่เขาทำกับเราไหม แต่สุดท้าย เราก็ทำไม่ได้ มันแย่ไปหมด สติในการใช้ชีวิตก็แย่ลง จนวันนึงเรานอนบนที่นอนในห้อง นอนแบบข้ามคืนไม่ทำอะไรเลย(อาบน้ำ อยู่นะคะ) ไม่พบเจอใคร ไม่เปิดโทรศัพท์ ไม่ติดต่อใคร ทบทวนทุกสิ่งทุกอย่าง และคิดถึงความจริงที่จะเดินต่อไป และคนที่รอเราอยู่ข้างหลัง มันทำให้เราคิดได้ว่า เราต้องอยู่กับความเป็นจริง ความจริงเท่านั้นที่ต้องเผชิญ เราจึงตัดสินใจ เดินออกมาจากจุดนั้นตรงที่ไม่ใช่ของเรา เพราะความสุขของเขาไม่ใช่เราแล้ว เราค่อยๆ ออกมา โดยการปล่อยเขาให้ไปหาในสิ่งที่เขาต้องการ แต่เขาเองก็ไม่ยอมไปหรอก แต่เราเองปล่อยแล้วไม่ตาม ไม่ถาม ไม่ทัก ไม่อะไรทั้งนั้น เรากลับมารักตัวเอง รักคนรอบข้าง รักครอบครัวที่รักเรา มองให้กว้างๆๆ ขึ้น อยากไปไหนก็ไป อยากทำไรก็ทำ แต่เราทำในสิ่งที่ถูกต้อง ไม่ยุ่งเกี่ยวกับคนของใคร ส่วนเขาและครอบครัวเขา จะมองเรายังไงก็แล้วแต่บุญวาสนา เรายังรักและเคารพครอบครัวเขาเหมือนเดิม เพราะเราเชื่อว่าทุกอย่างที่เป็นตัวเราทุกคน คงรู้จักเราดี แล้วในตอนนี้ ตอนนี้ เราทำใจยอมรับได้ทุกอย่าง และไม่หันกลับไปในจุดนั้น จุดที่เขาเรียกเราว่า "แค่รู้สึกดี" พอเราออกจุดนี้ได้ เรามีความสุขขึ้น เรามองทุกอย่างชัดเจนขึ้น ใช้ชีวิตแบบไม่ต้องทุกข์ทน ไม่ต้องเหนื่อยที่ต้องตามใครอีก สักวันเราคงเจอคนที่รักเราจริงๆ คนที่พร้อมจะร่วมทุกข์สุข คนที่พร้อมจะหยุดอยู่ที่เรา คนที่เราใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันด้วยความสบายใจ สักวันเราคงเจอ หรือ อาจไม่เจอ ก็แล้วแต่บุญวาสนา #ขอบคุณทุกกำลังใจค่ะ