ก่อนอื่นเลยต้องบอกว่า เรื่องนี้เกี่ยวกับแม่ แต่ไม่ใช่ด่าแม่เด้อ
ประมาณว่า แม่เรา 60 กว่าละ เราก็ 20 ต้นๆ ตั้งแต่มีแฟนมาเราไม่เคยบอกแม่เลย
เนื่องจากแม่เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว เลยค่อนข้างหวงลูกสาว
จนเมื่อ2 ปีก่อน ยอมบอกแม่ว่าคบกับผช คนนึง อยู่ไกลกันพอสมควร
เวลาเราว่าง เราก็ขอแม่ไปหาเขา แต่คิดดูในอาทิตย์นึงเนี่ย แม่ให้ไปหาวันเดียว
นอกจากจะไม่มีเวลาเจอกันแล้ว บางทีก็ไม่มีเวลาได้คุยกัน แถมไม่ให้ไปไหนแบบค้างคืนด้วย กลัวจะชิงสุกก่อนห่าม
ขนาดไปเคาท์ดาวน์นะ เคาท์เสร็จตีหนึ่งก็ต้องขับรถกลับอะ จนสุดท้ายก็เลิกไป เพราะมันมีคนอื่น
ล่าสุดคุยกะผู้ชายคนนึงอยู่ จนคบกัน แม่ก็บอกให้พาเข้าบ้าน ให้แม่รู้จัก พี่ชายรู้จัก
ก็คบกันมาเรื่อยๆ เกือบ 2 ปีละ ไม่เคยได้ไปไหนแบบไกลๆเลย จะไปไหนทีก็ต้องแอบไป
ไม่สบายใจที่ต้องโกหกเหมือนกัน แต่ก็ไม่อยากให้แม่กังวล
บางทีมันไม่มีอะไรเลย แต่คนเป็นแม่ก็จะคิดได้ไกลมากๆ ก็เข้าใจแหละว่าหวงลูก
แต่บางทียุคสมัยมันเปลี่ยนไป เขาน่าจะเข้าใจเรามากขึ้น คนอื่นที่เขาไปเที่ยวกับแฟนไกลๆ
ค้างคืนไกลๆ ก็ไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้น หรืออาจจะเกิดปะ55555
บางทีการที่แม่จำกัดขอบเขตมันทำให้เราอึดอัดจนเวลาทำอะไรเลือกที่จะไม่บอกดีกว่า
เขาบอกว่าเป็นอะไรให้บอก มีอะไรให้เล่า
แต่เวลาเล่าอะไรไป จะได้คำตอบกลับมาแบบ เข้มแข็งดิ ไม่ได้สอนให้อ่อนแอ หรือแบบอย่าร้องไห้ให้ใครเห็น โตละ
บางทีเครียดก็ไม่รู้จะบอกใคร อยากได้กอด หรือคำพูดว่าไม่เป็นไรนะ มากกว่าการที่บอกให้เข้มแข็งตลอดเวลา
พอเจอเรื่องพวกนี้ไป เวลาทำอะไรเลยเลือกที่จะโกหกแม่ดีกว่าพูดตรงๆ ...
รู้ว่าผิดแหละ แต่ก็ทำตัวไม่ถูก ใครมีวิธีปรับตัวมั้ย หรือพูดยังไงให้แม่พอเปิดใจขึ้นมาบ้าง
สมัยก่อนก็อีกแบบ สมัยนี้ก็อีกแบบ..
จะทำตัวยังไงถ้าเจอแบบนี้
ประมาณว่า แม่เรา 60 กว่าละ เราก็ 20 ต้นๆ ตั้งแต่มีแฟนมาเราไม่เคยบอกแม่เลย
เนื่องจากแม่เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว เลยค่อนข้างหวงลูกสาว
จนเมื่อ2 ปีก่อน ยอมบอกแม่ว่าคบกับผช คนนึง อยู่ไกลกันพอสมควร
เวลาเราว่าง เราก็ขอแม่ไปหาเขา แต่คิดดูในอาทิตย์นึงเนี่ย แม่ให้ไปหาวันเดียว
นอกจากจะไม่มีเวลาเจอกันแล้ว บางทีก็ไม่มีเวลาได้คุยกัน แถมไม่ให้ไปไหนแบบค้างคืนด้วย กลัวจะชิงสุกก่อนห่าม
ขนาดไปเคาท์ดาวน์นะ เคาท์เสร็จตีหนึ่งก็ต้องขับรถกลับอะ จนสุดท้ายก็เลิกไป เพราะมันมีคนอื่น
ล่าสุดคุยกะผู้ชายคนนึงอยู่ จนคบกัน แม่ก็บอกให้พาเข้าบ้าน ให้แม่รู้จัก พี่ชายรู้จัก
ก็คบกันมาเรื่อยๆ เกือบ 2 ปีละ ไม่เคยได้ไปไหนแบบไกลๆเลย จะไปไหนทีก็ต้องแอบไป
ไม่สบายใจที่ต้องโกหกเหมือนกัน แต่ก็ไม่อยากให้แม่กังวล
บางทีมันไม่มีอะไรเลย แต่คนเป็นแม่ก็จะคิดได้ไกลมากๆ ก็เข้าใจแหละว่าหวงลูก
แต่บางทียุคสมัยมันเปลี่ยนไป เขาน่าจะเข้าใจเรามากขึ้น คนอื่นที่เขาไปเที่ยวกับแฟนไกลๆ
ค้างคืนไกลๆ ก็ไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้น หรืออาจจะเกิดปะ55555
บางทีการที่แม่จำกัดขอบเขตมันทำให้เราอึดอัดจนเวลาทำอะไรเลือกที่จะไม่บอกดีกว่า
เขาบอกว่าเป็นอะไรให้บอก มีอะไรให้เล่า
แต่เวลาเล่าอะไรไป จะได้คำตอบกลับมาแบบ เข้มแข็งดิ ไม่ได้สอนให้อ่อนแอ หรือแบบอย่าร้องไห้ให้ใครเห็น โตละ
บางทีเครียดก็ไม่รู้จะบอกใคร อยากได้กอด หรือคำพูดว่าไม่เป็นไรนะ มากกว่าการที่บอกให้เข้มแข็งตลอดเวลา
พอเจอเรื่องพวกนี้ไป เวลาทำอะไรเลยเลือกที่จะโกหกแม่ดีกว่าพูดตรงๆ ...
รู้ว่าผิดแหละ แต่ก็ทำตัวไม่ถูก ใครมีวิธีปรับตัวมั้ย หรือพูดยังไงให้แม่พอเปิดใจขึ้นมาบ้าง
สมัยก่อนก็อีกแบบ สมัยนี้ก็อีกแบบ..