คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 1
คุณเคยได้ยินประโยคนี้ไหมครับ ?....
" บางครั้ง.... กว่าที่คนเราจะเห็นคุณค่าของบางสิ่งก็ต่อเมื่อได้สูญเสียมันไปแล้ว.... "
เขาชอบคุณ.... แม้จะถูกคุณปฏิเสธหลายครั้งแต่เขาก็ไม่ได้หายไปไหน... ยังคงติดตามคุณอยู่ห่างๆ....
คุณชอบเขา... แต่คุณไม่รู้ใจตัวเอง... คุณกลัวไปสารพัด... กลัวในสิ่งที่ยังมาไม่ถึง...
โดยปกติแล้วผู้ชายไม่ชอบการถูกปฏิเสธ....
การที่เขาถูกคุณปฏิเสธหลายครั้งแต่ก็ยังไม่ไปไหนไม่ใช่เพราะเขาไม่มีทางเลือกอื่น...
แต่เป็นเพราะเขาชอบคุณมาก.... มากเกินกว่าที่จะไปหาคนอื่น...
ทีนี้ก็ตัวคุณ...
การตัดสินเรื่องความรักด้วยเหตุผลอาจไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้องเสมอไป... บางครั้งคุณต้องใช้ " ใจ " ด้วย....
ลองหาที่เงียบๆ แล้วถามใจตัวเองดู.....
" เขาห่วงใย ใส่ใจ ดูแล อย่างสม่ำเสมอใช่ไหม "
" เขายินดีที่จะช่วยในเรื่องต่างๆ จนบางครั้งเสนอตัวช่วยโดยที่ไม่ต้องร้องขอใช่ไหม "
" ถ้าจากนี้ไป เขาไม่ได้อยู่ข้างๆฉันแล้ว ฉันจะเสียใจไหม "
" ถ้าเขาไปอยู่ข้างๆคนอื่นแทนที่จะเป็นฉัน ฉันจะเสียใจไหม "
" ทัศนคติ ความคิด การศึกษา ฐานะ พอจะร่วมสร้างอนาคตไปด้วยกันได้ไหม "
ถ้าคำตอบทุกข้อคือ " ใช่ "
ก็อย่าได้ลังเล.... รีบตัดสินใจซะ ก่อนที่จะไม่มีโอกาสนั้นอีก....
ตัดสินใจตอนนี้อย่างมากก็แค่กลืนน้ำลายตัวเอง... ซึ่งก็น่าจะดีกว่ากลืนน้ำตาตัวเองเป็นไหนๆ...
" บางครั้ง.... กว่าที่คนเราจะเห็นคุณค่าของบางสิ่งก็ต่อเมื่อได้สูญเสียมันไปแล้ว.... "
เขาชอบคุณ.... แม้จะถูกคุณปฏิเสธหลายครั้งแต่เขาก็ไม่ได้หายไปไหน... ยังคงติดตามคุณอยู่ห่างๆ....
คุณชอบเขา... แต่คุณไม่รู้ใจตัวเอง... คุณกลัวไปสารพัด... กลัวในสิ่งที่ยังมาไม่ถึง...
โดยปกติแล้วผู้ชายไม่ชอบการถูกปฏิเสธ....
การที่เขาถูกคุณปฏิเสธหลายครั้งแต่ก็ยังไม่ไปไหนไม่ใช่เพราะเขาไม่มีทางเลือกอื่น...
แต่เป็นเพราะเขาชอบคุณมาก.... มากเกินกว่าที่จะไปหาคนอื่น...
ทีนี้ก็ตัวคุณ...
การตัดสินเรื่องความรักด้วยเหตุผลอาจไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้องเสมอไป... บางครั้งคุณต้องใช้ " ใจ " ด้วย....
ลองหาที่เงียบๆ แล้วถามใจตัวเองดู.....
" เขาห่วงใย ใส่ใจ ดูแล อย่างสม่ำเสมอใช่ไหม "
" เขายินดีที่จะช่วยในเรื่องต่างๆ จนบางครั้งเสนอตัวช่วยโดยที่ไม่ต้องร้องขอใช่ไหม "
" ถ้าจากนี้ไป เขาไม่ได้อยู่ข้างๆฉันแล้ว ฉันจะเสียใจไหม "
" ถ้าเขาไปอยู่ข้างๆคนอื่นแทนที่จะเป็นฉัน ฉันจะเสียใจไหม "
" ทัศนคติ ความคิด การศึกษา ฐานะ พอจะร่วมสร้างอนาคตไปด้วยกันได้ไหม "
ถ้าคำตอบทุกข้อคือ " ใช่ "
ก็อย่าได้ลังเล.... รีบตัดสินใจซะ ก่อนที่จะไม่มีโอกาสนั้นอีก....
ตัดสินใจตอนนี้อย่างมากก็แค่กลืนน้ำลายตัวเอง... ซึ่งก็น่าจะดีกว่ากลืนน้ำตาตัวเองเป็นไหนๆ...
แสดงความคิดเห็น
คนจะเรียนจบ สับสนแบบนี้ทุกคนไหมคะ
1. เป็นเทอมสุดท้ายของการเรียน ต่อไปคือชีวิตจริง ต้องหางาน ต้องออกไปเผชิญโลกความเป็นจริง เรื่องงานเรื่องเรียน ไม่ค่อยมีปัญหานะคะ คิดว่าไหว คิดว่าเอาอยู่
2. คิดว่าเริ่มมีความรักครั้งแรก สับสน งง ๆ ทำตัวไม่ถูก ปัญหาหลัก ๆ น่าจะมาจากเรื่องนี้ เพราะเรากับ ผช เป็นเพื่อนเรียนด้วยกันมา เรียกได้ว่าสนิทเลยก็ได้นะคะ เพราะเราเรียนเหมือนกัน นั่งข้าง ๆ กันมาเป็นปี ทำงานกลุ่ม โครงงาน โปรเจคต่าง ๆ เราก็อยู่กลุ่มเดียวกัน แม้กระทั่งทำแลป ซึ่งเรียงตามรายชื่อ เราก็อยู่กลุ่มเดียวกัน ตัวอักษรแรกของชื่อจริงเราใกล้กัน จริง ๆ รู้จักตั้งแต่ปี 1 แล้ว แต่ไม่ได้สนิทกัน เริ่มมาสนิทตอนมีเรียนวิชาเลือกเดียวกัน
ช่วงปี 3 เราก็แอบเล็ง ๆ เค้านะคะ มีช่วงนึง เค้าจะกระดิกตัวทำอะไร หรือแสดงอาการอะไรใส่เรา เราก็แอบเอาไปคิด เอาไปบ่นให้เพื่อนฟัง เช่น เค้าเดินไปไหนมาไหนกับเราบ่อยมาก บางครั้งเพื่อนแยกไปเหลือกันแค่สองคน ก็ไปกันสองคน แรก ๆ ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ก็เดาเอาว่าคงว่าเพราะว่าเรียนพร้อมกัน เลิกพร้อมกัน เค้าคุยกับเพื่อน ผญ ที่เราสนิท เราก็เข้าใจผิดไปอีกว่าเค้าชอบเพื่อนเรา จนมีวันนึงเราคิดจะหลีกทางให้เค้าได้คุย ได้สนิทกับเพื่อน ผญ ของเรา เค้าเลยมาสารภาพ ว่าเค้าชอบเรา ตอนนั้นเราดีใจนะคะ เพราะคิดว่า โอกาสที่คนเราจะเจอกันยากแล้ว โอกาสที่คนเราจะใจตรงกันยากกว่า หลังจากนั้นก็คุยกันมากขึ้น คุยกันทีละหลาย ๆ ชั่วโมง เวลาที่คุยกันเวลาจะผ่านไปเร็วมาก (เลยตีความเอาเองว่าตัวเองแฮปปี้ 5555) ทั้งเค้าทั้งเราเป็นคนจริงจัง แต่เราตัดสินใจเรื่องความรักด้วยเหตุผล ด้วยความถูกต้อง ไม่ค่อยนึกถึงความรู้สึกของใคร
หลาย ๆ ครั้ง เราก็ทำตัวเกินเพื่อนสนิทกันนะคะ แต่เราก็บอกเค้าไปว่า ตอนนี้เราเป็นเพื่อนสนิทกัน เป็นเราที่ผิดเอง ที่ไม่ได้ให้สถานะที่แน่นอน พูดจาบางอย่างก็ทำร้ายจิตใจเค้านะคะ ขอกลับไปเป็นเพื่อนแบบปกติ แบบก่อนหน้าที่จะคุยกันก็หลายครั้ง เพราะเราเป็นคนโลกส่วนตัวค่อนข้างสูง มุ่งมั่นกับเป้าหมายในชีวิตมาก จนแทบจะไม่สนใจความรักมาเลยทั้งชีวิตที่ผ่านมา เป็นคนเชื่อใจ ไว้ใจคนยากมากด้วยค่ะ 5555 ปากแข็งอีกต่างหาก มีอะไรเราจะไม่ค่อยพูด
มีวันนึง เราขอเค้าเป็นเพื่อนอีกครั้ง เพราะเค้าทำสรุปความรู้สึกของเค้าให้เรา เราก็ดีใจนะคะที่มีคนมาจริงจังด้วยขนาดนี้ แต่ตอนนั้นก็คิดว่าเค้าละเอียดอ่อน
เค้าจะกดดันให้เปลี่ยนสถานะรึเปล่า จริง ๆ เรากลัวด้วยนะคะ ว่าถ้าวันนึงสถานะมันเปลี่ยนไป เราจะกลับมาเป็นเพื่อนกันไม่ได้อีก เราไม่อยากเสียเพื่อนที่ดีไปเพราะคบในสถานะอื่นไม่ได้ มิตรภาพสำหรับเรามีค่ามาก
ทุกครั้งหลังจากเราขอกลับไปเป็นเพื่อน ปกติเค้าจะยังอยู่นะคะ แบบที่ทำให้เรารู้สึกได้ว่าเค้ายังอยู่ เค้าจะทักแชทหรืออะไรก็ตาม แต่หลังจากที่คุยวันนั้น เค้าหายไปเลย แต่เค้าบอกว่า เค้าจะยังเป็นเพื่อนสนิทเราเหมือนเดิม ไม่ได้ไปไหน แต่เราก็สัมผัสได้นะคะ ว่าทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิม ตอนเปิดเทอมมาเจอกัน เค้าก็คุยทักทายเราตามปกติ ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อนเลย จนเราอดสงสัยไม่ได้ว่า ที่ผ่านมามันเป็นเรื่องจริงรึเปล่า ตอนที่ทำลงไป เราคิดว่าเราต้องมีความสุขมากแน่ ๆ ที่ได้ชีวิตแบบเดิมของเราคืนมา แต่ไม่รู้ทำไมเราซึม ๆ ไป น้ำตาไหลแบบงง ๆ เพราะปกติเป็นคนร้องไห้ยากมาก
ทุกวันนี้เรายังงงอยู่เลยนะคะ ตอบตัวเองไม่ได้ด้วยซ้ำ ว่าเราชอบเค้าหรือเปล่า เพราะเราไม่รู้ว่าอาการแบบนี้เรียกว่าชอบหรือเปล่า สงสัยว่าเค้าชอบเราจริง ๆ หรอ เราที่เป็นแบบนี้เนี่ยนะ กลัวว่าจะเกรดตก ไปไม่ถึงเป้าหมายเพราะมีความรัก กลัวจะไปทำร้ายคนอื่นให้เจ็บ กลัวตัวเองเจ็บ กลัวว่าการมีแฟนตอนนี้จะเรื่องไม่ถูกต้องไม่เหมาะสม เรายังเด็กเกินไปรึเปล่า ปกติเราพูดไปแล้วเราจะไม่คืนคำนะคะ เพราะเราถือว่าเราต้องรับผิดชอบคำพูด แต่มาวันนี้เค้าให้โอกาสเรากลับมาคิดใหม่ ว่าจะเอายังไงดี นั่นแหละค่ะ เอายังไงดี เพราะถ้าเราจะกลับไปก็เหมือนเรากลับคำ อีกใจก็คิดว่า แค่ของหายอยากได้คืนรึเปล่า เราชอบเค้าจริง ๆ หรอ
อยากได้สติ อยากได้คำแนะนำค่ะ ว่าเอายังไงดี ด่าได้นะคะ รับได้ค่ะ เพราะที่ผ่านมาก็ไม่ได้ทำดีอะไร แต่เรียนรู้บ้างแล้วค่ะ ว่าทำอะไรผิดไป 5555