อันนี้เป็นกระทู้แรกของเรา ถ้ามีอะไรผิดพลาดต้องขออภัยด้วยค่ะ
ก่อนอื่นคือเราเล่นแอพแชทอันนึงค่ะ แล้วก็มีคนทักมา เราก็คุยกันไปเรื่อยๆค่ะ แล้วก็รู้ว่า เขาเรียนอยู่ที่ต่างประเทศ เป็นคนไทยเหมือนกัน
จะย้ายมาเรียนที่ไทยอีกไม่กี่เดือน เราก็คุยกันแบบเพื่อนน่ะค่ะ คุยกันทุกวันเลย แล้วพอใกล้วันที่เขาจะกลับมา เขาบอกว่า จะย้ายไปเรียนที่เดียวกับเรานะ
เพราะมีเราที่เป็นเพื่อนคนไทยอยู่คนเดียว จริงๆเราก็รู้สึกไม่สบายใจ คือเราเป็นคนไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยมีเพื่อนสักเท่าไหร่ ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย กลัวเขาจะเหงาด้วย แต่ก็คิดว่าพอเขาอยู่ๆไปก็คงมีเพื่อนเพิ่มขึ้นเอง
พอเขากลับมาที่ไทย เราก็นัดเจอกันค่ะ ไปกินข้าว เดินเล่นอะไรทำนองนี้ พอถึงวันเปิดเทอม เขาก็รอเราหน้าโรงเรียน เหมือนจะเป็นคนขี้อายมาก ไม่กล้าทำอะไรคนเดียว55 โอเค เราก็พาเขาเดินเข้าโรงเรียน ตอนพักก็ทักมาแล้วก็มานั่งเล่นกับเรา เรากินข้าวคนเดียวอยู่แล้วค่ะ ก็หายเหงาขึ้นมานิดนึง
อยู่ไปอยู่มา เราเริ่มยุ่งละ การบ้านทำไม่ทัน ทำงานก็เยอะ เราก็เลยไม่ค่อยลงไปกินข้าว เขาก็จะมาหาเราที่ห้องไม่ได้กินข้าวมาช่วยเราทำการบ้าน (อยู่คนละห้องค่ะ) ตอนเย็นเขาอยากไปนู่นไปนี่เราก็พาเขาไปไม่ได้ ส่วนนึงเราก็คงเป็นคนคิดมากด้วยอยู่แล้ว เราก็เลยเริ่มห่างออกมา ไม่ใช่ไม่คุยเลยนะคะ แบบว่าลองขอกให้เขาไปกินข้าวกับคนอื่นหรือไปไหนมาไหนกับคนอื่นบ้าง เขามีคนรู้จักเยอะค่ะ เข้ากับคนอื่นได้ดี แต่พอตอนเช้า กินข้าว กลับบ้านก็จะอยู่กับเราตลอด เราก็งงนะว่าแบบไม่เบื่อหรอไรงี้ พอเราบอกเค้าไปแบบนั้น เขาก็จะมีไปกับคนนั้นคนนี้บ้าง แต่ก็ยังมาหาเราบ่อย เราไม่ได้รู้สึกรำคาญหรืออะไรนะคะ เราคิดว่าเขาควรไปเที่ยวหรือทำอะไรสนุกๆบ้าง เพราะเราไม่ค่อยมีเวลา ลึกๆเราก็คิดว่า เขาไม่กล้าทิ้งเราเพราะเขารู้จักเรามาก่อนรึเปล่า เรากลัวเขาอึดอัดน่ะค่ะ ทำยังไงดี?
ไม่อยากให้คนๆหนึ่งมายุ่งกับเรา เพราะกลัวเขาอึดอัด
ก่อนอื่นคือเราเล่นแอพแชทอันนึงค่ะ แล้วก็มีคนทักมา เราก็คุยกันไปเรื่อยๆค่ะ แล้วก็รู้ว่า เขาเรียนอยู่ที่ต่างประเทศ เป็นคนไทยเหมือนกัน
จะย้ายมาเรียนที่ไทยอีกไม่กี่เดือน เราก็คุยกันแบบเพื่อนน่ะค่ะ คุยกันทุกวันเลย แล้วพอใกล้วันที่เขาจะกลับมา เขาบอกว่า จะย้ายไปเรียนที่เดียวกับเรานะ
เพราะมีเราที่เป็นเพื่อนคนไทยอยู่คนเดียว จริงๆเราก็รู้สึกไม่สบายใจ คือเราเป็นคนไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยมีเพื่อนสักเท่าไหร่ ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย กลัวเขาจะเหงาด้วย แต่ก็คิดว่าพอเขาอยู่ๆไปก็คงมีเพื่อนเพิ่มขึ้นเอง
พอเขากลับมาที่ไทย เราก็นัดเจอกันค่ะ ไปกินข้าว เดินเล่นอะไรทำนองนี้ พอถึงวันเปิดเทอม เขาก็รอเราหน้าโรงเรียน เหมือนจะเป็นคนขี้อายมาก ไม่กล้าทำอะไรคนเดียว55 โอเค เราก็พาเขาเดินเข้าโรงเรียน ตอนพักก็ทักมาแล้วก็มานั่งเล่นกับเรา เรากินข้าวคนเดียวอยู่แล้วค่ะ ก็หายเหงาขึ้นมานิดนึง
อยู่ไปอยู่มา เราเริ่มยุ่งละ การบ้านทำไม่ทัน ทำงานก็เยอะ เราก็เลยไม่ค่อยลงไปกินข้าว เขาก็จะมาหาเราที่ห้องไม่ได้กินข้าวมาช่วยเราทำการบ้าน (อยู่คนละห้องค่ะ) ตอนเย็นเขาอยากไปนู่นไปนี่เราก็พาเขาไปไม่ได้ ส่วนนึงเราก็คงเป็นคนคิดมากด้วยอยู่แล้ว เราก็เลยเริ่มห่างออกมา ไม่ใช่ไม่คุยเลยนะคะ แบบว่าลองขอกให้เขาไปกินข้าวกับคนอื่นหรือไปไหนมาไหนกับคนอื่นบ้าง เขามีคนรู้จักเยอะค่ะ เข้ากับคนอื่นได้ดี แต่พอตอนเช้า กินข้าว กลับบ้านก็จะอยู่กับเราตลอด เราก็งงนะว่าแบบไม่เบื่อหรอไรงี้ พอเราบอกเค้าไปแบบนั้น เขาก็จะมีไปกับคนนั้นคนนี้บ้าง แต่ก็ยังมาหาเราบ่อย เราไม่ได้รู้สึกรำคาญหรืออะไรนะคะ เราคิดว่าเขาควรไปเที่ยวหรือทำอะไรสนุกๆบ้าง เพราะเราไม่ค่อยมีเวลา ลึกๆเราก็คิดว่า เขาไม่กล้าทิ้งเราเพราะเขารู้จักเรามาก่อนรึเปล่า เรากลัวเขาอึดอัดน่ะค่ะ ทำยังไงดี?