มีใครไม่มีเพื่อนบ้างครับ?

เราใช้ชีวิตอยู่กับพี่ชายแต่ไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่ไม่ค่อยสนิทกันไม่รู้เหมือนกันเพราะอะไรเหมือนมันไม่มีเรื่องให้พูดคุยจนกลายเป็นความเหงาเหมือนเราใช้ชีวิตอยู่คนเดียวในโลกใบนี้เรามีความทุกข์อะไรเราไม่สา

รู้สึกว่า พักนี้ จะมีอาการเศร้าๆง่ายนิดๆ เจออะไรที่ ไม่ดีนิดๆหน่อยๆ คือน้ำตาแตกได้เสมอ เป็นรู้สึกโดดเดี่ยว ถ้าแต่ก่อน ยังมีเพื่อนคอยไปมาหากันได้ ตอนนี้ไม่มีเลย อยู่ตัวคนเดียวแบบจริงจัง เล่นคอมก็แล้วคว

ตามหัวข้อกระทู้เลยนะคะ มีใครเคยเป็นแบบนี้บ้างไหม ตัวจขกท.เองเป็นแบบนี้มาเป็นเดือนแล้ว ทำไมเวลาอยู่คนเดียวชอบคิดมาก คิดนั่นคิดนี่ตลอดเวลาแล้วก็แอบมานอนร้องไห้โดยไม่มีสาเหตุ บางทีมันก็อยากมีคนให้คุยให้

เวลาเหงา. ชอบทักคนอื่นไปเรื่อย เวลาเบื่อ. ชอบเรียกร้องความสนใจ เวลาจะร้องไห้. ชอบเสแสร้งว่า"ไม่เป็นไร " เวลาน้ำตาจะไหล. ชอบปิดบังไม่ให้คนอื่นเห็น คือเอาตรงๆไม่ได้จะว่าอะไรหรอกนะแต่อยากบอกว่า

เคยเป็นไหม..เวลาที่มีปัญหาถ่าโถมเข้ามาในชีวิตของเรา แต่หันไปไม่เจอใครที่พร้อมจะรับฟังเราเลย มันยิ่งทำให้เรารู้สึกเสียใจ เคว้งคว้าง และเหงา เราไม่ค่อยเล่าปัญหาให้คนที่บ้านฟังเพราะกลัวว่าเขาจะเป็นห่วงแล

เราเป็นมาตั้งแต่เด็กๆแล้วค่ะเวลาจะพูดความในใจหรืออยากพูดอะไรจริงๆจังๆกับครอบครัวมักจะร้องไห้ออกมาเสมอ บางครั้งจุกออกน้ำตารื้นจนพูดไม่ออก หลายครั้งมากที่มีความในใจแต่ไม่ได้พูดออกไปเพราะรู้สึกจะร้องไห้

ต่อให้คนๆนั้นท่านสนิทที่สุดในที่ทำงาน ทุกวันนี้ต่อให้ไม่โอเคกับใคร ต้องทำหน้าปกติไว้ก่อน แกล้งทำเป็นมองโลกในแง่ดีให้คนอื่นเห็น ว่าเรายังโอเคอยู่ เพราะไว้ใจไม่ได้สักคนเลยในที่ทำงาน ปกติก่อนเจอเหตุการ

คือเรามีคนรักคนหนึ่งค่ะแต่เราไม่ได้เป็นอะไรกันน้อยครั้งมากที่จะได้เจอกันแต่พอเจอกันเหมือนเขาแค่ต้องการที่ระบายพอเสร็จก็กลับไรงี้ค่ะแล้วหลังจากนั้นเราก็ซึมร้องไห้ทุกวันเป็นแบบนี้อยู่ประมาณอาทิตย์หนึ่งแ

เกริ่นก่อนว่าคนที่เป็นโรคซึมเศร้าคือแม่ของเราเองค่ะ ตั้งแต่เด็กจนโตมาอายุ15 ปี ครอบครัวก็ไม่ได้อบอุ่นเท่าไหร่ มีปัญหาด้านการเงินบ้างไรบ้าง พ่อกับแม่ชอบทะเลาะกันบ่อยถึงขั้นทำร้ายร่างกายกันก็มีอยู่หลายค