เคยไหม?? เหมือนตอนนี้เราเป็นเศษของห้องเรียน

เมื่อก่อนเราไม่เคยคิดแบบนี้เลย แต่มาตอนนี้เราคิดแบบนี้ตั้งแต่เรียนปี3-4เหมือนเราเป็นเศษของห้อง เพื่อนมองข้ามตลอดตอนมีงานกลุ่มงานคู่เรามักจะเป็นเศษอยู่เสมอ เป็นเพราะเราไม่มีความสามารถเหมือนเพื่อนคนอื่นๆ บางครั้งเราก็น้อยใจเพื่อนๆรู้สึกว่าเพื่อนคงอยากได้คนที่พาให้ได้คะแนนดีๆ แต่เราอาจจะเป็นตัวถ่วงของเพื่อนมั้ง เราเป็นคนร่าเริงเก็บความรู้สึกได้ไม่เคยให้ใครรับรู้กับความรู้สึกเรา บางครั้งเราดูมีความสุขแต่มันไม่ใช้เลย เราเคยคิดว่าเรามีเพื่อนสนิทเยอะแยะมากมายตั้งแต่เราเรียนประถมจนถึงมหาลัย แต่ตอนนี้เราว่าเรามีเพื่อนที่เราบอกความรู้สึกนี้ได้แค่ไม่กี่คน ที่ผ่านมาเราให้ใจกับเพื่อนได้ทุกคนแต่เหมือนมันไม่มีค่าเลย ถ้าเพื่อนเราคนไหนได้มาอ่านแล้วรู้สึกไม่พอใจเรา จะด่าเราก็ได้เลิกเป็นเพื่อนก็ได้ จะมีเพื่อนสักกี่คนที่จะมาถามเราว่าวิชานี้พอเข้าใจไหมเราสอนไหม มีคู่ทำงานยัง มีไหมๆเหรือคู่กับเราแล้วกลัวคะแนนน้อย กลัวเราเป็นตัวถ่วง เราขอโทษวะ เราไม่ใช่คนเก่ง วิชาไหนเราทำได้เราก็สอนก็บอกเต็มที่ป่าววะ ทำไมไม่เต็มที่กับเราบ้างอ่า