ธรรมะ อยู่ที่ไหน

#ธรรมะอยู่ที่ไหน

อาการเหนื่อยหอบ ถ้ามาจากภาระงานที่ทำ ก็เป็นของธรรมดาที่จะรู้สึกได้ เพราะเวทนาทางกายมันกดข่มจิต

หรืออีกสำนวนพูดว่า เวทนามันอยู่เหนือความรู้สึก

จิตจึง(หลง)ยึดเวทนามาเป็นตัวเราเองว่าเหนื่อย ว่าหอบ

ถ้ากำลังสติ(กำลังสมถะ)มันขึ้นมาสูสีกับเวทนา(เท่าๆกัน)

เราสามารถอาศัยคำบริกรรมเป็นเครื่องอยู่แทนเวทนา ความเหนื่อย หอบได้เหมือนกัน

จริงๆแล้วจะรู้สึกอะไรก็แล้วแต่ สุขสบาย พอใจ ชอบ ไม่ชอบ ไม่พอใจ  เหนื่อย หอบ โมโห เจ็บ ป่วย ฯลฯ

ให้เราฝึกหัดพยายามรีบรู้สึกตัวกับสภาวธรรม แล้วดึงความรู้สึกถอยออกมา  

#อย่าจมแช่ในอารมณ์นั้นๆ  

โดยอาศัยคำบริกรรม เป็นจุดยึด เมื่อพยามบ่อยๆ สติมันจะจับความรู้สึกในสภาวอารมณ์อื่นได้อีกนอกจาก คำบริกรรมแล้ว

จะเห็น(รู้สึก)เป็นพลังงานขมุกขมัวเหมือนสุ่มไก่ครอบความรู้สึกไว้อีกทีนึง

ความป่วยบางอย่างก็นำมาเป็นเครื่องฝึกได้ เช่น เป็นไข้ปวดหัว  (เท่าที่ทนได้นะ)

ลองไม่ต้องกินยา ใช้สติระลึกตามดูความรู้สึก อาการเวทนาปวด

#มันจะมีจุดเริ่ม
#จุดพีคสูงสุด แล้ว
#ลงจุดต่ำสุด

#มันจะเห็นสภาวชัดเจนในแต่ละช่วง

หากได้ทำ ลองจดบันทึกอาการป่วยและอุบายวิธีการวางใจได้ไว้ด้วย

เมื่อคุณผ่านมันไปได้ คือ การหายป่วย มันจะเป็น ปสก. ทางธรรมชั้นเยี่ยมทีเดียว